Οι καταλήψεις στον κόσμο

Οι καταλήψεις στον κόσμο (πολιτικές-κοινωνικές καταλήψεις / καταλήψεις αστέγων/ παραγκουπόλεις/ νομοθεσίες)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι το κείμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε η εκπομπή “Μπορεί ν’ αλλάξει Κεμάλ”, της Τετάρτης 16 Ιανουαρίου, στο OmniaTV.  Oι καταλήψεις που αναφέρονται είναι οι πιο ενδεικτικές καθώς ήταν αδύνατον να συμπεριληφθούν όλες οι καταλήψεις του κόσμου σε μια εκπομπή. Στόχος μας ήταν να συγκεντρώσουμε κάποιες βασικές πληροφορίες σχετικά με τις καταλήψεις  και τις νομοθεσίες που τις αφορούν και επίσης να δώσουμε μια έμπνευση στους ενδιαφερόμενους να κάνουν μια δικιά τους, πιο ενδελεχή έρευνα.

Filistina, Sylvia

Γραφιτι σε τρένο στο Βέλγιο

Γκραφίτι σε τρένο στο Βέλγιο

Υπάρχει μια σημαντική διάκριση μεταξύ των καταλήψεων κατ ‘ανάγκη , και των καταλήψεων ως πολιτική δήλωση. Σε αυτή την περίοδο της παγκόσμιας ύφεσης και αύξησης των κατασχέσεων κατοικιών, οι καταλήψεις έχουν γίνει πολύ πιο διαδεδομένες στη Δύση, στα  «ανεπτυγμένα» έθνη.  Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι καταλήψεις με βάση την ανάγκη πάνε χέρι με χέρι με αυτές που γίνονται από πολιτικά κίνητρα.

Σε πολλές από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, υπάρχουν εκτεταμένες φτωχογειτονιές ή παραγκουπόλεις, συνήθως χτισμένες στις παρυφές των μεγάλων πόλεων και αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ιδιοκατασκευαζόμενες κατοικίες χτισμένες χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη της γης. Αν και αυτοί οι οικισμοί μπορούν, εν καιρώ,  να  νομιμοποιηθούν και να μη διαφέρουν από τις κανονικές  γειτονιές, στο ξεκίνημά τους ήταν καταλήψεις με ελάχιστες βασικές υποδομές. Έτσι, δεν υπάρχει σύστημα αποχέτευσης, το πόσιμο  νερό πρέπει να αγοράζεται από τους προμηθευτές ή να μεταφέρεται από μια κοντινή βρύση, και αν δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, αυτό είναι κλεμμένο από ένα διερχόμενο καλώδιο.

Υπάρχουν πέντε τύποι καταλήψεων σύμφωνά με τον Ολλανδό  κοινωνιολόγο Hans Pruijt

1) με βάση την ανάγκη- άστεγοι

2) ως μια εναλλακτική τακτική στέγασης-π.χ. όταν κάποιοι δεν είναι έτοιμοι να περιμένουν μέχρι να έρθει η σειρά τους για να βρουν σπίτι (εξωτερικό)

3)για επιχειρήσεις- π.χ. καταλήψεις κτηρίων για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες μιας κοινότητας για συλλόγους, φθηνά μπαρς κλπ

4)για συντήρηση-π.χ. συντήρηση αρχαίων κτιρίων που οι αρχές έχουν εγκαταλείψει

5) πολιτικές- π.χ. καταλήψεις ως κέντρα διαμαρτυρίας ή κοινωνικά κέντρα.

Σε πολλές χώρες, οι καταλήψεις είναι από μόνες τους ένα έγκλημα. Σε άλλες,  είναι  διαμάχη μεταξύ του ιδιοκτήτη και των καταληψιών. Το δικαίωμα ιδιοκτησίας και το κράτος παραδοσιακά ευνόησαν τον ιδιοκτήτη του ακινήτου. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, όπου καταληψίες είχαν de facto ιδιοκτησία, οι νόμοι έχουν αλλάξει για να νομιμοποιήσουν το καθεστώς τους. Καταληψίες υποστηρίζουν συχνά τα δικαιώματα τους  στους χώρους που έχουν καταλάβει λόγω της κατοχής, παρά της ιδιοκτησίας. Με αυτήν την έννοια, η κατάληψη είναι παρόμοια με (και, ενδεχομένως, μια απαραίτητη προϋπόθεση ) χρησικτησία, με την οποία ο  κάτοχος της ακίνητης περιουσίας χωρίς τίτλο μπορεί τελικά να κερδίσει νόμιμο τίτλο για την ακίνητη περιουσία.

Η αναρχική Colin Ward έχει πει: «η κατάληψη είναι η παλαιότερη μορφή διακατοχής στον κόσμο, και όλοι καταγόμαστε από καταληψίες . Αυτό ισχύει τόσο για τη Βασίλισσα  [του Ηνωμένου Βασιλείου] με τα 176.000 στρέμματα της  όπως και για το 54 τοις εκατό των ιδιοκτητών στη Βρετανία που είναι ιδιοκατοικούντες. Όλοι είναι   οι τελικοί αποδέκτες της κλεμμένης γης –  γιατί το να θεωρήσουμε τον πλανήτη μας ως  εμπόρευμα προσβάλλει κάθε δυνατή αρχή των φυσικών δικαιωμάτων ».

Εκτός από κατοικίες, ορισμένες καταλήψεις χρησιμοποιούνται ως κοινωνικά κέντρα,  ραδιοσταθμοί ή καφέ. Σε ισπανόφωνες χώρες, οι καταληψίες λαμβάνουν διάφορα ονόματα, όπως okupas στην Ισπανία, τη Χιλή και την Αργεντινή (από το ρήμα  ocupar  «να καταλάβουν»), ή paracaidistas στο Μεξικό (που σημαίνει «αλεξιπτωτιστές», επειδή είναι σα να πέφτουν όπως τα «αλεξίπτωτα»  σε ακατοίκητη γη).

ΑΦΡΙΚΗ

Κιμπέρα, Ναϊρόμπι

Κιμπέρα, Ναϊρόμπι

Υπάρχουν μεγάλες κοινότητες καταληψιών στην Κένυα, όπως η Κιμπέρα στο Ναϊρόμπι, όπου σχεδόν 1 εκατομμύριο άνθρωποι   ζουν  σε καλύβες από λάσπη, χωρίς σωλήνες αποχέτευσης, χωρίς δρόμους, χωρίς νερό, χωρίς τουαλέτα,   χωρίς υπηρεσίες οποιουδήποτε είδους. Περίπου 1.000 άνθρωποι ζουν στο Grande Hotel Beira στη Μοζαμβίκη.Ο οικισμός Zabbaleen (η πόλη των σκουπιδιών) και η Πόλη των Νεκρών είναι και οι δύο γνωστές κοινότητες καταληψιών στο Κάιρο.

Στη Νότια Αφρική, οι καταληψίες έχουν την τάση να ζουν σε ανεπίσημους οικισμούς ή κατασκηνώσεις  στα περίχωρα  μεγάλων πόλεων, συχνά αλλά όχι πάντα κοντά σε δήμους. Το 1994, όταν ο Νέλσον Μαντέλα εξελέγη πρόεδρος, είχε εκτιμηθεί ότι από τα 44 εκατομμύρια κάτοικους  της Νότιας Αφρικής, 7,7 εκατομμύρια ζούσαν σε αυτούς τους οικισμούς.  Ο αριθμός έχει αυξηθεί ραγδαία στην μετά-απαρτχάιντ εποχή. Πολλά κτίρια, κυρίως στο κέντρο της πόλης του Γιοχάνεσμπουργκ, έχουν επίσης καταληφθεί από καταληψίες. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων ή οι κυβερνητικές αρχές μπορούν να εκδιώξουν τους καταληψίες   μετά από  ορισμένες νομικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της δικαστικής εντολής.

ΑΣΙΑ

Στη Βομβάη, υπάρχουν περίπου 10 με 12.000.000 κάτοικοι, και οι έξι εκατομμύρια από αυτούς είναι καταληψίες. Οι καταληψίες ζουν με διάφορους τρόπους. Μερικοί διαθέτουν δύο ή τριών ορόφων σπίτια χτισμένα από τούβλα και μπετόν που έχουν κατοικηθεί για πολλά χρόνια.   Η Αποικία Squatter στη Malad  υπάρχει από το 1962, και τώρα, οι άνθρωποι που ζουν εκεί πληρώνουν ένα ενοίκιο 100 ρουπίες στο δημοτικό συμβούλιο  το μήνα. Το Dharavi είναι μια κοινότητα ενός εκατομμύριου καταληψιών. Τα καταστήματα και τα εργοστάσια που βρίσκονται εκεί είναι κυρίως παράνομα και έτσι είναι ανεξέλεγκτα.

Μαλαισία

Πολλοί από τους καταληψίες της Μαλαισίας ζουν σε εκτάσεις που ανήκουν στην εταιρία Keretapi Tanah Melayu, καθώς και σε εργοτάξια.

Φιλιππίνες

Οι καταλήψεις είναι ένα σημαντικό ζήτημα στις Φιλιππίνες, κυρίως στις βιομηχανικές περιοχές των Φιλιππίνων. Οι καταλήψεις έχουν ξεκινήσει  μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι άνθρωποι έχτιζαν πρόχειρα σπίτια που ονομάζονταν Barong-Barong, μέσα σε εγκαταλελειμμένα ιδιωτικά οικόπεδα.

Στα τέλη του 20ου αιώνα, η κυβέρνηση των Φιλιππίνων έκανε ξεχωριστές προσπάθειες για να μεταφέρει κάποιους καταληψίες σε χαμηλού κόστους προγράμματα στέγασης.

ΕΥΡΩΠΗ

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν καταλήψεις σπιτιών που χρησιμοποιούνται ως κατοικίες και επίσης μεγαλύτερες καταλήψεις, όπου οι άνθρωποι επιδιώκουν κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως π.χ. .  ένα παλιό νοσοκομείο λεπρών έξω από τη Βαρκελώνη που ονομάζεται Can Masdeu και ένας πρώην στρατώνας  που ονομάζεται Metelkova στη Σλοβενία. Καταλήψεις μπορεί να λειτουργούν με αναρχικές  αρχές για παράδειγμα, η Φάμπρικα Υφανέτ, η Βίλα Αμαλία στην Ελλάδα, η Ernst-Kirchweger-Haus στην Αυστρία (έχει νομική υπόσταση) ή Blitz στη Νορβηγία (έχει νομική υπόσταση). Πολλές φορές οι νέοι καταλαμβάνουν κτίρια   ως χώρους συναυλιών για εναλλακτικές μορφές μουσικής όπως punk και hardcore. Μια τέτοια κατάληψη που εκκενώθηκε η  Ungdomshuset, τον Μάρτιο του 2007 έλαβε διεθνή ειδησεογραφική κάλυψη. Άλλες έχουν νομιμοποιηθεί.

ΒΙΝΤΕΟ: Η κατάληψη Can Masdeu στη Bαρκελώνη:

Στην Αγγλία από την 1η Σεπτεμβρίου 2012 η κατάληψη έχει γίνει  παράνομη. το BBC αναφέρει:. «Οι Καταλήψεις σε  κτίρια κατοικιών στην Αγγλία και την Ουαλία θα αποτελούν ποινικό αδίκημα,  που σημαίνει ότι οι καταληψίες θα φυλακίζονται ή θα πληρώνουν πρόστιμο. Το Υπουργείο ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει καλύτερη προστασία στους ιδιοκτήτες ακινήτων και «θα κλείσει την πόρτα σε καταληψίες μια για πάντα». Η μέγιστη ποινή θα είναι έξι μήνες στη φυλακή, ένα πρόστιμο £ 5.000, ή και τα δύο. Ωστόσο, ακτιβιστές προειδοποίησαν ότι ο νέος νόμος θα μπορούσε να ποινικοποιήσει τα κοινωνικά  ευάλωτα άτομα.

Δανία

Στην Κοπεγχάγη, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Βερολίνο και το Άμστερνταμ, η κίνηση καταληψιών ήταν μεγάλη στη δεκαετία του 1980. Ήταν ένα κοινωνικό κίνημα, που στόχο είχε την παροχή στέγασης  και την εναλλακτική κουλτούρα. Ένα σημείο έκρηξης ήταν το 1986 με τη Μάχη του Ryesgade.  Τη δεκαετία του 80 πρωτοεμφανίζεται το κίνημα των καταληψιών της Κοπενχάγης, ως ένα πολιτικό κίνημα το οποίο καταλαμβάνει ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ψωμιού. Η αστυνομία το εκκενώνει μετά από δυο μέρες.

Το 1982 δημιουργήθηκαν έντονες συγκρούσεις ανάμεσα    στους καταληψίες και την αστυνομία, όταν η αστυνομία εισέβαλε σε ένα κτίριο που είχε καταληφθεί. Όταν η αστυνομία προσπαθούσε να σπάσει την πόρτα δέχτηκε έναν βομβαρδισμό από τούβλα και άλλα υλικά οικοδομής μαζί με μια λεκάνη τουαλέτας. Αυτή η πράξη έγινε το σύμβολο του τέλους τη; ειρηνικής αντίστασης εναντίον των εκδιώξεων. Όταν τελικά μπήκαν μέσα χτύπησαν βάναυσα τους καταληψίες.

Στη συνέχεια το ίδιο έτος, έγιναν πολλές καταλήψεις με την τοπική κοινωνία να στηρίζει τους καταληψίες.

Τον Ιανουάριο του 83, 1500 αστυνομικοί εκκένωσαν την κατάληψη Αλότρια. Όταν μπήκαν στο σπίτι οι καταληψίες είχαν διαφύγει από ένα τούνελ που είχαν σκάψει κάτω από το έδαφος. Οι εφημερίδες περιγελούσαν την αστυνομία και μιλούσαν για νίκη των καταληψιών αλλά εκείνοι δεν το έβλεπαν έτσι γιατί είχαν χάσει το σπίτι τους.

Στη συνέχεια μια ομάδα καταληψιών πήρε τον έλεγχο ενός άδειου σπιτιού στην Ryesgate 58, το οποίο σταδιακά μετέτρεψαν σε μια πολύ καλά οργανωμένη κατάληψη και κέντρο των πολιτικών δραστηριοτήτων. Ακολούθησαν και άλλες καταλήψεις στην Κοπεγχάγη.

 

H Mάχη του Ryesgate 58

H Mάχη του Ryesgate 58

Τον Ιούνιο του 1986 το συμβούλιο της πόλης ζήτησε να αδειάσει το σπίτι και οι καταληψίες άρχισαν να ετοιμάζουν την άμυνά τους. Αυτό που έγινε στη συνέχεια ήταν η μεγαλύτερη μάχη που έχει γίνει ποτέ μεταξύ καταληψιών και αστυνομίας. Κολλήθηκαν αφίσες σε όλη την πόλη και έγινε κάλεσμα για αλληλεγγύη στην κατάληψη. Γύρω στα 200 άτομα μαζεύτηκαν έξω από την κατάληψη και έστησαν οδοφράγματα. Σε ένα μεγάλο πανό που είχε αναρτηθεί έγραφε, “προτιμούμε να πεθάνουμε όρθοι παρά γονατιστοί”. 50 αστυνομικοί επιτέθηκαν και δέχτηκαν πέτρες και σφαίρες σιδήρου από σφεντόνες μέχρι που υποχώρησαν.

Η Μάχη του Ryesgade

Η Μάχη του Ryesgade

Οι μάχες συνεχίστηκαν για εννέα μέρες  , με την αστυνομία να υποχωρεί στις επιθέσεις των καταληψιών, μέχρι που οργανώθηκε επιχείρηση με 1500 αστυνομικούς και μπουλντόζες για να καταστρέψουν το κτίριο. Όταν έφτασαν οι αστυνομικοί όμως βρήκαν το σπίτι άδειο και μόνο μια ανακοίνωση από τους καταληψίες που έγραφε:

«Αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε τα οδοφράγματα και  το σπίτι μας. Έχουμε ήδη βρεθεί αντιμέτωποι με πολιτικούς, οι οποίοι έχουν αποδειχθεί να είναι πιο κυνικοί από ό, τι θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί. Αρνούμαστε να καθίσουμε σαν  παγιδευμένα ζώα που περιμένουν τους κυνηγούς να έρθουν. Αρνούμαστε να γίνουμε  μέρος του άρρωστου παιχνιδιού σας. Μπορεί  να νομίζετε ότι έχετε κερδίσει τώρα, αλλά κάνετε λάθος. Δεν μας έχετε λυγίσει. Απλώς μας δείξατε τί είμαστε ικανοί να κάνουμε. Η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει και πάνω απ ‘όλα η αλληλεγγύη και η υποστήριξη που οι απλοί άνθρωποι της Κοπεγχάγης μας έδειξαν είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ κανείς να μας πάρει.  Εμείς επιλέξαμε να ζήσουμε και να συνεχίσουμε τη μάχη μια άλλη ημέρα. Δεν μας έχετε σπάσει ούτε  μας έχετε καταστρέψει. Είμαστε ακόμα εδώ! Ο αγώνας συνεχίζεται!»
 

Μια διαφορετικού τύπου κατάληψη στη Δανία είναι η Christiania,   μια ανεξάρτητη κοινότητα  περίπου 900 ατόμων  που ιδρύθηκε το 1971 σε μια εγκαταλελειμμένη  στρατιωτική ζώνη. Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 1971, όταν πολίτες της γύρω περιοχής αποφάσισαν να κόψουν τα σύρματα που περιέβαλλαν την έκταση που ανήκε στο υπουργείο Άμυνας της Δανίας και να δημιουργήσουν έναν χώρο για να παίζουν τα παιδιά τους. Ακολούθησαν άστεγοι, που –σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το υψηλό κόστος ζωής στην πρωτεύουσα– έκαναν κατάληψη στα εγκαταλελειμμένα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κτίρια. Μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες η Κριστιάνια ανακηρύχτηκε αυτόνομη περιοχή, με μια εναλλακτική κοινότητα αλληλοϋποστήριξης, όπου η ελεύθερη πώληση και χρήση ναρκωτικών ήταν ανεκτή.

H Kριστιάνια

H Kριστιάνια

Πολύ γρήγορα μετοίκησαν εκεί και νέοι δημιουργικοί επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες. Το κράτος έδειξε ανοχή, υιοθετώντας την όλη κατάσταση σαν ένα κοινωνικό πείραμα. Με την έκρηξη του κινήματος των χίπις και τα ατελείωτα ολονύκτια πάρτι στα κοινόβια της Κριστιάνια στα μέσα της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να ξεσπούν βίαια επεισόδια και σημειώθηκαν πολλοί θάνατοι από υπερβολική δόση σκληρών ναρκωτικών. Για να διατηρήσουν τον ειρηνικό τρόπο ζωής οι σχεδόν 900 μόνιμοι κάτοικοι, με κοινή απόφασή τους απαγόρευσαν διά παντός τα σκληρά ναρκωτικα. Την τελευταία δεκαετία το κράτος προσπαθεί –με αφορμή τη συνέχιση της χρήσης ινδικής κάνναβης– να ιδιωτικοποιήσει την Κριστιάνια, με κίνητρο το ότι η περιοχή αυτή αποτελεί το «φιλέτο» της Κοπεγχάγης.Η Κριστιάνια τώρα είναι μια ήσυχη περιοχή, όπου οικογένειες βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους, διοργανώνονται συναυλίες, εκδηλώσεις, ομιλίες κ.ά.

Νορβηγία

Blitz

Blitz

Το Blitz  (Νορβηγικά: Blitzhuset) είναι ένα αυτόνομο σπίτι στο κέντρο του Όσλο, Νορβηγία. Ξεκίνησε ως  κατάληψη κτηρίου  στο κέντρο της πόλης του Όσλο το 1981 και έκτοτε αποτελεί το κέντρο του κοινωνικού, κομμουνιστικού και αναρχικού ακτιβισμού.

Το 2002 το δημοτικό συμβούλιο, υπό την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, έβάλε το   Blitz για πώληση. Οι ακτιβιστές απάντησαν με μαζική δράση και, μεταξύ άλλων, έκλεισαν την είσοδο του Δημαρχείου, με αποτέλεσμα να σταματήσει η διαδικασία της πώλησης.

Μεταξύ των δραστηριοτήτων του σπιτιού είναι ένα βιβλιοπωλείο με πολιτική λογοτεχνία, το Δίκτυο  Καταπολέμησης φασιστικής δράσης (AFA), μια ομάδα υποστήριξης του Mumia Abu-Jamal, μια φεμινιστική ομάδα, μια ομάδα  για παιδιά, ένα  μη κερδοσκοπικό τυπογραφείο, μια φωτογραφική ομάδα  και ένας φεμινιστικός ραδιοφωνικός σταθμός, το radiOrakel. Το Blitz διαθέτει επίσης ένα καφέ που ειδικεύεται στα τρόφιμα vegan. Υπάρχουν δωμάτια εξάσκησης, στούντιο ήχου και εγκαταστάσεις για συναυλίες.  Συναυλίες πραγματοποιούνται στο εσωτερικό του σπιτιού από καιρό σε καιρό και σταδιακά το Blitz  έγινε το κέντρο για τη ska, punk hardcore και hip hop μουσική.

Blitz

Blitz

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 οι κάτοικοι του Blitz συμμετείχαν σε πολλές  διαδηλώσεις, π.χ. κατά τη διάρκεια των επισκέψεων της βρετανού πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ το 1986 και της Αμερικανίδας Υπουργού Άμυνας Caspar Weinberger το 1987.   Οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε οδομαχίες μεταξύ υποστηρικτών του Blitz και της αστυνομίας. Από το 1990 το Blitz έχει συχνά εμποδίσει τις νομικές συνεδριάσεις των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων, όπως το Κόμμα της Προόδου, ​​το Πατριωτικό Κόμμα  και τους Δημοκρατικούς.

ΒΙΝΤΕΟ Συναυλία στο Blitz (Riots):

Γαλλία

Οι καταλήψεις  είναι σε γενικές γραμμές ένα σημαντικό οικονομικό θέμα στη Γαλλία, ιδιαίτερα στο Παρίσι, μία από τις πιο ακριβές πόλεις της Ευρώπης.   Στη δεκαετία του 1980, έχουμε το Art-Cloche  που προωθεί την «καλλιτεχνική κατάληψη», διοργανώνοντας φεστιβάλ και δημιουργώντας ένα ψεύτικο μουσείο.

Στη δεκαετία του 1990, ένα ευρύτερο κίνημα  έρχεται από την Ανατολική Ευρώπη: Νέοι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες εγκαθίστανται σε εγκαταλελειμμένα κτίρια του Ανατολ.-Βερολίνου μετά την πτώση του Τείχους. Λίγα χρόνια αργότερα, πίσω στις χώρες τους, και κυρίως στη Γαλλία, άρχισαν να καταλαμβάνουν όλα τα είδη των κτιρίων, από  κρατικά κτίρια (όπως το «Λύκειο Diderot”, όπου 300 καλλιτέχνες εργάστηκαν για 2 χρόνια στα λεγόμενα “Pôle Pi “, και διαλύθηκε από την αστυνομία το 1998),   κτίρια με θεσμικούς ιδιοκτήτες (όπως τη Galerie Matignon, σχεδόν δίπλα στο ξενοδοχείο Matignon,του Πρωθυπουργού),  και μεγάλες γκαλερί τέχνης.

Γύρω στο 2000, οι καταλήψεις του κινήματος των καλλιτεχνών  έγιναν αρκετά δημοφιλείς και παρουσιάστηκαν  στα μέσα ενημέρωσης,  (καθώς επέλεγαν να καταλαμβάνουν άδεια δημόσια κτίρια που ανήκαν κατά κύριο λόγο στο κράτος, σε μια εποχή που οι μεσαίας τάξης Παριζιάνοι δεν μπορούσαν να αντέξουν την   εκτόξευση των τιμών στα ενοίκια).  Το  «L’Electron Libre», ένα θαυμάσια διακοσμημένο κτίριο (σε   ψυχεδελικό  στυλ) που βρίσκεται στον πυρήνα της πόλης  και ανήκει σε γαλλική τράπεζα, ήταν  το τρίτο μέρος σύγχρονης τέχνης με τους περισσότερους επισκέπτες για το 2001,  σύμφωνα με το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού. Έκλεισε πριν από λίγα χρόνια,  αγοράστηκε από το  δημοτικό συμβούλιο και επαναλειτούργησε το 2010. Ένα άλλο διάσημο  κτίριο (les Frigos) νομιμοποιήθηκε και  ενσωματώθηκε στα πολιτιστικά σημεία  της πόλης.

ΒΙΝΤΕΟ/ Η κατάληψη L’Electron Libre:

Γερμανία

Στη δεκαετία του 1970, οι καταλήψεις στις Δυτικές γερμανικές πόλεις οδήγησαν σε «ένα  κίνημα  αστικής αντικουλτούρας με δική του υποδομή  εφημερίδων, αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς και συλλογικότητες στέγασης, φεμινιστικές ομάδες, και ούτω καθεξής, το οποίο ήταν έτοιμο να παρέμβει στην τοπική και ευρύτερη πολιτική».  Το κίνημα Autonomen προστάτευε τις καταλήψεις ενάντια στην έξωση και συμμετείχε με  ριζική άμεση δράση.

Μετά την επανένωση της Γερμανίας, πολλά κτίρια άδειασαν λόγω της κατάρρευσης των πρώην κρατικών επιχειρήσεων και τη μετανάστευση προς τις δυτικές περιοχές της Γερμανίας, μερικά από τα οποία στη συνέχεια καταλήφθηκαν από καταληψίες.

Παρά το γεγονός ότι είναι παράνομες, καταλήψεις υπάρχουν σε πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις. Παραδείγματα είναι η κατάληψη Au στη Φρανκφούρτη και η Hafenstraße και η Rote Flora στο Αμβούργο, αν και η τελευταία ανοιχτή κατάληψη του Βερολίνου, η Brunnenstraße183, εκκενώθηκε το Νοέμβριο του 2009.

ΒΙΝΤΕΟ: Η κατάληψη Hafenstrasse:

Καταλήψεις μπορεί επίσης να πραγματοποιηθούν για λόγους προεκλογικής εκστρατείας, όπως το σχέδιο Anatopia, το οποίο έγινε με στόχο τη διαμαρτυρία κατά  της πίστα δοκιμών της Mercedes-Benz.

Ισλανδία

Η Ισλανδία, από την άλλη πλευρά, δεν έχει μακρά παράδοση στις καταλήψεις, αλλά κι εκεί οι άστεγοι   καταλαμβάνουν εγκαταλελειμμένα σπίτια για τους ίδιους λόγους όπως και σε άλλες χώρες. Ο αριθμός των αστέγων στην Ισλανδία δεν είναι υψηλός, γι ‘αυτό και δεν έχει λάβει μεγάλη  προσοχή το θέμα των καταλήψεων,  αφού δεν υπάρχουν και φτωχογειτονιές.

Η πρώτη πολιτική κατάληψη έγινε στο Vatnsstigur 4 στο Ρέικιαβικ στις 9 Απριλίου 2009, έξι μήνες μετά από μια πλήρη οικονομική κατάρρευση λόγω των τραπεζιτών που είχαν αγοράσει όλες τις τράπεζες τέσσερα χρόνια νωρίτερα.  

H κατάληψη Vatnsstigur

H κατάληψη Vatnsstigur

pol2

Αυτό έγινε από μια ομάδα ανθρώπων με αναρχικές ιδέες που δήλωσαν   ότι «δεν θα ανεχτούμε να γίνονται οι πλούσιοι  πλουσιότεροι και να χάνεται ο πολιτισμός από την κοινωνία».  Σε 5 μέρες   διαμορφώθηκε το σπίτι, ένα   κατάστημα άνοιξε, δημιουργήθηκαν εκδόσεις  και   υπήρχε υποστήριξη από τους γείτονες οι οποίοι ήταν ενθουσιασμένοι που υπήρχε « ζωή στο δρόμο». Το σπίτι εκκενώθηκε από 50-60  αστυνομικούς, 5 ημέρες αργότερα, οι οποίοι συνέλαβαν    15 καταληψίες που είχαν κλειστεί μέσα και αντιστάθηκαν  για πάνω από 2 ώρες. Οι άνθρωποι που συνδέονταν με τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης  επίσης συνελήφθησαν. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, το   κατάστημα άνοιξε εκ νέου αρκετές φορές. Η πρώτη εμφάνιση του ήταν στις 6 Μαΐου 2009 σε αλληλεγγύη  της κατάληψης Rozbrat στην Πολωνία. Τον Ιούλιο του 2009 το σπίτι κάηκε.

Η δεύτερη κατάληψη που χρησιμοποιήθηκε ως   κοινωνικός χώρος ιδρύθηκε από μια ομάδα καλλιτεχνών γκράφιτι που παρουσιάσαν μια έκθεση τέχνης στις 7 Ιουλίου 2009.

Η τρίτη πολιτική κατάληψη ήταν στο Skolavordustigur  τον Ιούλιο του 2009. Ήταν ένα αναρχικό κοινωνικό κέντρο μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, όταν τρεις νεαροί του έβαλαν φωτιά.

Υπήρξαν μερικές άλλες πολιτικές, χαμηλού προφίλ καταλήψεις σε Ρέυκιαβικ,  για παράδειγμα το Bræðraborgarstígur 31 που ήταν κατειλημμένο από   αναρχικές για σχεδόν δύο χρόνια.

Ιρλανδία

Η κατάληψη δεν έχει σημαντική παράδοση   στην Ιρλανδία, βασικά λόγω της ισχυρής νομοθεσίας  που ευνοεί τον ιδιοκτήτη του ακινήτου. Οι καταλήψεις είχαν σε μεγάλο βαθμό περιοριστεί σε μεγάλες πόλεις μέχρι την κατασκευή των ακινήτων Ghost σε όλη τη χώρα.  Τα δικαιώματα των καταληψιών  επιτρέπουν σε ένα καταληψία να κρατήσει ένα ακίνητο στο οποίο  αυτός ή αυτή θα έχει διαμένει  για τουλάχιστον 12 χρόνια.

 

Ιταλία

Στην Ιταλία, οι καταλήψεις δεν έχουν καμία νομική βάση, αλλά υπάρχουν πολλές καταλήψεις που χρησιμοποιούνται ως κοινωνικά κέντρα. Οι πρώτες καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων ξεκίνησαν το 1968 με τις αριστερές κινήσεις Lotta Continua και Potere Operaio. Από τη διάλυση αυτών των δύο κινημάτων γεννήθηκε η Autonomia Operaia, που  αποτελείται από μια μαρξιστική-λενινιστική και μαοϊκή πτέρυγα και, επίσης, από μια αναρχική και ελευθεριακή. Αυτές οι καταλήψεις είχαν μαρξιστικό-λενινιστικά (αλλά και σταλινικά και μαοϊκά) ιδεώδη και προέρχονται από την αριστερή πτέρυγα της Autonomia. Οι μαχητές του ιταλικού ένοπλου αγώνα (η Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών) συνδέθηκαν με αυτές τις καταλήψεις.

Οι καταλήψεις ανυπακοής (όπως η Tute Bianche και Ya Basta Association), οι οποίες είναι πολύ πιο γνωστές  στην Ιταλία από τις άλλες καταλήψεις, αρνούνται την κομμουνιστική  ιδεολογία  και όλα τα ιδανικά του (ταξικό πόλεμο, αντι-ιμπεριαλισμό, αντι-καπιταλισμό). Είναι απλά εμπνευσμένες από το Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης των Ζαπατίστας και εν μέρει από τις σκέψεις του Antonio Negri. Έπειτα, υπάρχουν και ανταγωνιστικές καταλήψεις  που είναι εμπνευσμένες από το μαρξισμό-λενινισμό της δεκαετίας του 1970, τον εργατισμό και την αυτονομία. Υπάρχουν, επίσης, καταλήψεις αναρχικών.

Οι ιταλικές καταλήψεις είναι γνωστές ως C.S.O.A. (Centro Sociale Occupato Autogestito, «αυτοδιοικούμενα κατηλημμένα  κοινωνικά κέντρα.

leoncavallo

leoncavallo

Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Φράχτες και Παράθυρα(Αϊ στο διάολο, ΔΝΤ»), όπως το βρήκαμε στο άρθρο «τα κοινωνικά κέντρα στην Ιταλία» από τον μανικάκο στον Παραλληλογράφο :

 (…)Τα κοινωνικά κέντρα είναι εγκαταλειμμένα κτίρια- αποθήκες, εργοστάσια, στρατώνες, σχολεία που καταλήφθηκαν και μεταμορφώθηκαν απο τους καταληψίες σε εστίες κουλτούρας και πολιτικής, απαλλαγμένες απο τον έλεγχο τόσο των αγορών οσο και του κράτους. Συμφωνα με τις εκτιμήσεις υπάρχουν 150 κοινωνικά κέντρα στην Ιταλία.

Το παλαιότερο και μεγαλύτερο κοινωνικό κέντρο -το Leoncavallo, στο Μιλάνο- είναι πρακτικά μια αυτάρκης πόλη με εστιατόρια, κήπους, ενα βιβλιοπωλείο, εναν κινηματογράφο, μια στεγασμένη ράμπα scateboard και ένα κλάμπ τόσο μεγάλο ωστε μπόρεσε να φιλοξενήσει τις εμφανίσεις των Public Enemy. Τα κοινωνικά κέντρα είναι χώροι ανεμελιάς και αντισυμβατικότητας, σε έναν κόσμο που μεσο-αστικοποιείται και ευπρεπίζεται ολοένα και περισσότερο, ενα γεγονός που παρακίνησε την γαλλική εφημερίδα Le Monde να τα χαρακτηρίσει ως “το πολιτιστικό κόσμημα της Ιταλίας”.

Όμως τα κοινωνικά κέντρα δεν είναι μόνο η καλύτερη επιλογή για να περάσεις το σαββατόβραδό σου. Είναι επίσης, το σημείο μηδέν ενός διογκούμενου πολιτικού ακτιβισμού στην Ιταλία. Στα κοινωνικά κέντρα, η κουλτούρα και η πολιτική αναμειγνύονται με τον πιο φυσικό τρόπο: Μια συζήτηση για την δυναμική δράση μπορεί να μετατραπεί σε ένα τεράστιο υπαίθριο πάρτυ, ενώ ένα ρέιβ πάρτυ μπορεί να γίνεται δίπλα σε μια συνάντηση με θέμα την συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων σε φαστ φούντ.

Στην Ιταλία η κουλτούρα αυτή γεννήθηκε απο την ανάγκη. Καθώς τόσο οι πολιτικοί της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς είναι βουτηγμένοι σε σκάνδαλα διαφθοράς, ένα μεγάλο μέρος της ιταλικής νεολαίας κατέληξε έυλογα στο συμπέρασμα οτι η εξουσία διαφθείρει. Το δίκτυο κοινωνικών κέντρων είναι ένας παράλληλος πολιτικός χώρος που, αντι να επιδιώκει την κατάληψη της κεντρικής εξουσίας, προσφέρει εναλλακτικές υπηρεσίες – όπως βρεφονηπιακούς σταθμούς ή νομική υποστήριξη σε πρόσφυγες-, ενω την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει μέσω δυναμικών ενεργειών το κράτος.

Για παράδειγμα, πο βράδυ που είχα επισκεφθεί το Corto Circuito, το κοινό δείπνο- σαλάτα καπρέζε και λαζάνια- έτυχε ενθουσιώδης υποδοχής, επειδή ο μάγειρας που το ετοίμασε είχε μόλις αφεθεί ελεύθερος μετα απο την σύλληψή του σε μια αντιφασιστική διαδήλωση. την προηγούμενη μέρα, στο Leoncavallo του Μιλάνου, είχα συναντήσει αρκετά μέλη των Tute Bianche που σχεδίαζαν σε ψηφιακούς χάρτες τον τρόπο δράσης τους κατα την διάρκεια της συνάντησης των G8, που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο στην Γένοβα. Η συγκεκριμένη ομάδα δυναμικής δράσης, που είχε ονομαστεί έτσι απο τις στολές που φορούν τα μέλη της στις διαδηλώσεις, είχε μόλις “κηρύξει τον πόλεμο” στην σύνοδο κορυφής των G8.(…)

cox18

cox18

Επίσης υπάρχουν καταλήψεις Oi!, Ska, punk hardcore και ροκ συγκροτήματων αλλά και πολλές ακροδεξιές καταλήψεις έχουν επίσης προκύψει, η πιο γνωστή είναι η φασιστική CasaPound, με 5000 μέλη και πολλά  κέντρα σε όλη την Ιταλία.

Μολδαβία

Οι καταλήψεις στη Μολδαβία είναι αρκετά νέες,  ξεκίνησαν  με την Centro 73 στο Chişinău το Σεπτέμβριο του 2010. Το εγχείρημα λειτουργεί και σταδιακά γίνεται γνωστό στα  μέσα ενημέρωσης. Μια δεύτερη κατάληψη  στο Κισινάου στην παλιά τουρκική πρεσβεία   που ονομάζεται Ada Kaleh, εκκενώθηκε από την αστυνομία το Νοέμβριο του 2010.

Ολλανδία

Την 1η Ιουνίου 2010, η απαγόρευση των καταλήψεων έγινε αποδεκτή από αμφότερα τα σώματα του Κοινοβουλίου. Οι καταλήψεις στην Ολλανδία έγιναν παράνομες  Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, καταληψίες στο Άμστερνταμ είχαν καταλάβει μια πρώην πυροσβεστική υπηρεσία μια εβδομάδα πριν ισχύσει ο νόμος. Στο παρελθόν ένα κτίριο  μπορούσε να χρησιμοποιηθεί νόμιμα από κάποιον που χρειάζεται να το καταλάβει αν ήταν άδειο και δεν χρησιμοποιείτο για δώδεκα μήνες, και ο ιδιοκτήτης δεν είχε επείγουσα ανάγκη να το χρησιμοποιήσει (όπως μισθωτήριο ποτ θα ξεκινούσε από τον επόμενο μήνα).

Στις πόλεις, υπήρχε συχνά kraakspreekuur (ώρα συνέλευσης των καταληψιών), κατά την οποία οι άνθρωποι που σχεδίαζαν  να κάνουν μια κατάληψη  μπορούσαν να πάρουν συμβουλές από έμπειρους καταληψίες. Στο Άμστερνταμ, όπου η κοινότητα καταλήψεων   εξακολουθεί να είναι μεγάλη, υπάρχουν τέσσερις συναντήσεις kraakspreekuur σε διαφορετικές περιοχές της πόλης, καθώς οι λεγόμενες «άγριες» καταλήψεις (κατάληψη ενός κτιρίου, χωρίς τη βοήθεια της τοπικής ομάδας) δεν ενθαρρύνονται.Οι Ολλανδοί καταληψίες χρησιμοποιούν τον όρο krakers όταν αναφέρονται σε ανθρώπους που καταλαμβάνουν σπίτια με στόχο να ζήσουν σε αυτά (σε αντίθεση με αυτούς που μπαίνουν σε κτίρια  με σκοπό την κλοπή ή βανδαλισμό).

Υπάρχουν ακόμα πολλές καταλήψεις κατοικιών σε πόλεις της Ολλανδίας. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες καταλήψεις στην ύπαιθρο, όπως ένα κατηλλειμμένο χωριό που ονομάζεται Ruigoord κοντά στο Άμστερνταμ και  το Fort Pannerden κοντά στο Nijmegen.

fortnpannerden

fortnpannerden

Το Fort Pannerden (ένα στρατιωτικό φρούριο που χτίστηκε το 1869) εκκενώθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 2006, με μια τεράστια αστυνομική επιχείρηση όπου χρησιμοποιήθηκε στρατιωτικός εξοπλισμός και κόστισε ένα εκατομμύριο ευρώ.  Οι καταληψίες στη συνέχεια ανακατέλαβαν το φρουρίο στις 26 Νοεμβρίου και από τότε έχουν κάνει μια συμφωνία με το τοπικό συμβούλιο, το οποίο κατέχει το φρούριο.  Η συμφωνία είναι ότι   οι καταληψίες θα λάβουν ένα μεγάλο κομμάτι γης κοντά στο φρούριο για να ξεκινήσουν μια κοινότητα στην αγροτική περιοχή ανάμεσα στην πόλη του Arnhem και του Nijmegen και σε αντάλλαγμα, οι τοπικές αρχές  θα   μετατρέψουν το φρούριο σε  μουσείο, με τη βοήθεια των καταληψιών  που ζούσαν στο Fort Pannerden.

Στο παρελθόν,  μερικές φορές οι καταλήψεις πέρασαν από μια διαδικασία νομιμοποίησης. Αυτή είναι η περίπτωση με την Poortgebouw στο Ρότερνταμ, η οποία καταλήφθηκε το 1980. Το 1982, οι κάτοικοι συμφώνησαν να πληρώνουν ένα ενοίκιο στο δημοτικό συμβούλιο. Η κατάληψη ORKZ  του 1979, είναι ένα παλιό Ρωμαιοκαθολικό νοσοκομείο, το οποίο κηρύχθηκε νόμιμο στη δεκαετία του 1980.

ot301

ot301

Γνωστές καταλήψεις είναι οι, Vrankrijk και  η Binnenpret στο Άμστερνταμ, η Anarres στο Ντόρντρεχτ, η Het Slaakhuis στο Ρότερνταμ και το Landbouwbelang και Vendex Βίλα στο Μάαστριχτ.

Οι Καταλήψεις αποκτήσαν νομική βάση στην Ολλανδία το 1971, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η έννοια της οικιακής ειρήνης (huisvrede) (που σημαίνει ότι σε ένα σπίτι δεν μπορεί να μπει κάποιος χωρίς την άδεια του τρέχοντος χρήστη) ισχύει και για τους καταληψίες. Από τότε, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου πρέπει να πηγαίνει τους  καταληψίες στο δικαστήριο  προκειμένου να τους εκδιώξει. Σύμφωνα με  νόμο  που ψηφίστηκε το 1994,  ήταν  παράνομο να κάνει κατάληψη κάποιος σε ένα κτίριο το οποίο ήταν άδειο για λιγότερο από ένα έτος.

Την 1η Οκτωβρίου 2010, η κατάληψη κρίθηκε παράνομη στην Ολλανδία.   Στις 28 Οκτ 2011, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας αποφάσισε ότι το νομικά αναγκαστικό τέλος μιας κατάληψης μπορεί να γίνει μόνο μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα.

 ΒΙΝΤΕΟ: Οι καταλήψεις στο Άμστερνταμ:

 

Σλοβενία

Κατάληψη Μετέλκοβα

Η Metelkova  είναι ένα αυτόνομο κοινωνικό κέντρο στο κέντρο της Λιουμπλιάνα, Σλοβενία​​. Βρίσκεται στην περιοχή των πρώην στρατώνων (στη σλοβενική έδρα του Γιουγκοσλαβικού Εθνικού Στρατού) και η κατάληψη έγινε τον Σεπτέμβριο του 1993. Η περιοχή αποτελείται από επτά κτίρια σε έκταση 12.500 τ.μ.  Στην   Metelkova έχουν γίνει δραστηριότητες που   περιλαμβάνουν μια γκαλερί τέχνης, μπαρ, στούντιο καλλιτεχνών, χώρος για γραφεία σχεδιαστών, των πολιτιστικών οργανώσεων και συναυλίες διαφόρων ειδών ζωντανής μουσικής.

Εξ αιτίας των αντιρατσιστικών δραστηριότητων που πραγματοποιούνταν στην Metelkova, η κατάληψη είχε γίνει στόχος των  ναζιστών Skinheads το 1994. Στις 2 Αυγούστου 2006, η Επιθεώρηση Περιβάλλοντος και Χωροταξίας κατεδάφισε ένα κτίριο, γνωστό ως Μικρό Σχολείο (  Mala SOLA).Υπάρχουν σχέδια για την ανοικοδόμηση του σχολείου.

ΒΙΝΤΕΟ: Κατάληψη Μετέλκοβα:

 

Πολωνία

Η παλαιότερη κατάληψη στην Πολωνία, η Rozbrat, η οποίαδημιουργήθηκε το 1994 στο Πόζναν. Ήταν καλοκαίρι του 1994 όταν οι Πολωνοί ακτιβιστές  άρχισαν να ψάχνουν για χώρους . Πολλά κτίρια βρέθηκαν, αλλά ο πιο κατάλληλος ήταν μια αποθήκη σε ένα βιομηχανικό σύμπλεγμα .  Αρχικά, ο ρόλος της κατάληψης Rozbrat ήταν ως ελευθεριακή κοινότητα. Άρχισαν να οργανώνονται συναυλίες και η είσοδος ήταν με πρόσκληση

Rozebrat

Rozebrat

Το 1997 η Αναρχική Ομοσπονδία ξεκίνησε τη δραστηριότητά της στο Rozbrat  και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κατάληψης, τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο αλλά και σε υλικό.  Η  Αναρχική Ομοσπονδία δημιούργησε την Αναρχική Βιβλιοθήκη το 1997, και το 2000 τη Λέσχη Αναρχικών, όπου γίνονταν οι εβδομαδιαίες συναντήσεις της AΟ. 

Άλλες καταλήψεις σε όλη τη χώρα: Πόζναν (Μαγκαντάν), Βρότσλαβ (Εποχή Kromera, Centrum Kultury Reanimacji, Wagenburg), Βαρσοβία (Syrena, Fabryka, Elbląska), Κρακοβία (Wielicka, Carandiru), Gdynia (Brovary Hills), Gliwice (Krzyk ), Częstochowa (Elektromadonna), Białystok (DeCentrum), Grudziądz (Szach), Sosnowiec (M9), Γκντανσκ (NKS 3-Jan) και Ruda Slaska (Berza).

Ισπανία

Καταλήψεις  παραγκουπόλεων έγιναν δημοφιλείς στην Ισπανία στη δεκαετία του 1960 και του 1970.  Σταδιακά αντικαταστάθηκαν από πολυώροφες πολυκατοικίες (συχνά χτίστηκαν γρήγορα και καλά). Αυτό αναβίωσε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια της La Movida Madrileña, κάτω από το όνομα του okupa (μια ανεπίσημη λέξη για το ocupación) κινήματος, όταν χιλιάδες παράνομες καταλήψεις κτιρίων νομιμοποιήθηκαν. Λόγω της  κερδοσκοπίας από τα ακίνητα και τις μεγάλες τιμές, ο ακτιβισμός του  okupa συνεχίζεται.

Διάσημες okupas καταλήψεις είναι κοντά στο Parc Güell, στη Βαρκελώνη είναι οι Bloques Fantasmas.

Οι καταλήψεις okupas σχετίζονται με το αναρχικό κίνημα και υποστηρίζουν το ιδανικό του autogestion και  δημιουργούν κοινωνικά κέντρα, όπως το Maravillas Patio στη Μαδρίτη, τα οποία εκτελούν διάφορες δραστηριότητες σε επίπεδο βάσης. Η κίνηση okupa αντιπροσωπεύει μια άκρως πολιτικοποιημένη μορφή των καταλήψεων, τόσο πολύ έτσι ώστε οι συμμετέχοντες συχνά ισχυρίζονται ότι ζουν σε καταλήψεις ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας πρώτα απ ‘όλα.   Το κίνημα εμπλέκεται σε διάφορους άλλους κοινωνικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένης της εναλλακτικής κίνησης για την παγκοσμιοποίηση.

ΒΙΝΤΕΟ(διαμαρτυρία για την εκκένωση του ΜΡ:

https://www.youtube.com/watch?v=h-ALHQ2BejE

 

Το 1996, κατά τη διάρκεια της προεδρίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ, η πρώτη ειδική νομοθεσία κατά των καταλήψεων πέρασε και έγινε το έναυσμα για πολλές εκκενώσεις καταλήψεων.

Από το 2007, υπήρχαν περίπου 200 κατειλημμένα σπίτια  στη Βαρκελώνη. Τουλάχιστον 45 από αυτά,  χρησιμοποιούνται ως κοινωνικά και πολιτιστικά κέντρα, τα λεγόμενα «ανοικτά σπίτια».  Μια σειρά από δημοφιλείς ομάδες ροκ έχουν βγει από αυτό το είδος του τόπου, όπως Sin Dios, Extremoduro, Kolumna Durruti, Refugio και Platero y Tu στη Μαδρίτη και Ojos de Brujo και Gadjo στη Βαρκελώνη.

Η Χώρα των Βάσκων είναι  άλλη μια περιοχή όπου ένας μεγάλος αριθμός   σπιτιών είναι κατειλημμένα. Υπάρχουν τουλάχιστον 46 καταλήψεις, ή gaztetxes (« σπίτια της νεολαίας» στη βασκική γλώσσα). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, υπήρχε ένα κατειλλημένο σπίτι  σχεδόν σε κάθε πόλη, και το punk κίνημα που ήταν τότε σε άνοδο τα χρησιμοποιούσε  για να  οργανώνει συναυλίες και εκθέσεις. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, τουλάχιστον 15 gaztetxes έχουν κλείσει, συχνά μετά από διαμαρτυρίες και συγκρούσεις με την αστυνομία.  Παρ ‘όλα αυτά,  νέα gaztetxes ανοίγουν όπως το Kortxoenea σε Ντονόστια-Σαν Σεμπαστιάν (και άλλα). Η κατάληψη  σχετιζόταν πάντα  με το κίνημα ανεξαρτησίας των Βάσκων. Στη γαλλική Χώρα των Βάσκων, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα πέντε σπίτια σε κατάληψη.

gaztetxes

gaztetxes

Chabolismo (παραγκουπόλεις)

Παραλλήλως υπήρξε ένα μη-ιδεολογικοποιημένο ρεύμα παραγκουπόλεων  γύρω από τις μεγάλες πόλεις. Αρχικά εγκαταστάθηκαν από   Gitanos και Mercheros,  έγιναν γνωστά μετά τη δεκαετία του 1980 ως σημεία πώλησης  ηρωίνης και άλλων ναρκωτικών. Δεδομένου ότι οι ισπανοί νομάδες μεταφέρθηκαν σε δημόσιες κατοικίες, οι παραγκουπόλεις έμειναν να κατοικούνται από φτωχούς μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων των Μαροκινών και Ρωμά της Ρουμανίας.

ΒΙΝΤΕΟ Ισπανία:  (Οι καταλήψεις στη Βαρκελώνη):

 

Ελβετία

Υπάρχουν καταλήψεις στις ελβετικές πόλεις της Βέρνης, της Γενεύης, Nyon, Winterthur, Λωζάνης, Βασιλείας, Biel / Bienne, Ζυρίχης και Λουγκάνο.

Η RHINO  που τα αρχικά της σημαίνουν «επιστροφή των κατοίκων σε μη χρησιμοποιούμενα κτίρια») ήταν μια κατάληψη 19 ετών στη Γενεύη. Είναι  δύο κτίρια στη λεωφόρο των φιλοσόφων, λίγα τετράγωνα μακριά από την κύρια πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Η   RHINO αντιμετωπίζει συχνά νομικά προβλήματα, και η αστυνομία της Γενεύης εκδίωξε τους κατοίκους της στις 23 Ιουλίου, 2007.

Η κατάληψη RHINO

Η κατάληψη RHINO

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Αγγλία

Στην Αγγλία, οι καταλήψεις έχουν μια μακρά ιστορική παράδοση. Το BBC αναφέρει ότι η κατάληψη ήταν «ένα μεγάλο ζήτημα στην εξέγερση των Χωρικών του 1381 και πάλι για τους Diggers του 17ου αιώνα που ήταν χωρικοί που καλλιεργούσαν άχρηστη και  κοινή γη, υποστηρίζοντας ότι ήταν νόμιμη υποχρέωσή τους»,  και ότι η κατάληψη ήταν μια ανάγκη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν υπήρχαν τόσοι πολλοί  άστεγοι.  Το BBC ανέφερε επίσης ότι το 2011 η βρετανική κυβέρνηση  δήλωσε ότι υπήρχαν «20.000 καταληψίες στο Ηνωμένο Βασίλειο» και «650.000 κενές ιδιοκτησίες».  Από την 1 Σεπτεμβρίου 2012, σύμφωνα με το άρθρο 144 οι καταλήψεις σε μια κατοικημένη ιδιοκτησία έχουν οριστεί εκ νέου   από την κυβέρνηση, ως ποινικό αδίκημα.

Η κατάληψη Κεμπέλ στο Μπρίστολ
Η Kebele βρίσκεται στο Easton, Μπρίστολ, και από το 1995 έχει προσφέρει χώρο για την ανάπτυξη  ριζοσπαστικών ιδεών και δραστηριοτήτων, εκστρατειών της κοινότητας, και  διεθνή  αλληλεγγύη. Kebele σημαίνει   «κοινότητα» σε  μια αιθιοπική γλώσσα. Ο όρος αναφέρεται σε κοινότητες, που ασχολούνται με τις δικές τους ανάγκες και   ανησυχίες, όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη , η υγεία.   Η Kebele ξεκίνησε ως ένα άδειο κτίριο που κατελήφθη το Σεπτέμβριο του 1995 για την παροχή στέγασης σε άστεγους ακτιβιστές. Γρήγορα μεταλλάχθηκε σε κάτι μεγαλύτερο, από την ανάγκη   για τη δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου για τις τοπικές εκστρατείες  και τα εγχειρήματα.Με βάση τις αναρχικές αρχές της που αντιτίθενται σε όλες τις μορφές της εξουσίας, και την οργάνωση συλλογικά χωρίς ηγέτες, η κατάληψη Kebele έγινε η βάση για πολλές δραστηριότητες: φθηνά καφέ vegan,  εργαστήρια ποδήλατου, δίκτυο DJ, ηχητικών σύστηματων και διοργάνωσης πάρτυ, πολλές μορφές της τέχνης, αντιπληροφόρηση και δημοσιεύσεις, και πολλές εκδηλώσεις και συναντήσεις με ντόπιους και διεθνείς ομιλητές και καλλιτέχνες. Η Projekt Kulture όπως ήταν γνωστή οργάνωνε τις δραστηριότητες που γίνονταν στο ισόγειο του κτιρίου.

ΒΙΝΤΕΟ: ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΕΜΠΕΛ:

 

Σκωτία

Η κατάληψη είναι ένα ποινικό αδίκημα στη Σκωτία, τιμωρείται με πρόστιμο ή ακόμη και φυλάκιση. Ο ιδιοκτήτης ή ο νόμιμος κάτοχος του ακινήτου έχει το δικαίωμα να εκδιώξει τους καταληψίες χωρίς προειδοποίηση ή την εφαρμογή έκδοσης διαταγής έξωσης από το δικαστήριο.

Ουαλία

Στο 16ο και 17ο αιώνα στην Ουαλία, μια αύξηση του πληθυσμού, καθώς και η φορολογική πολιτική ανάγκασε κάποιους ανθρώπους να κινηθούν προς την  ύπαιθρο της Ουαλίας, όπου κατέλαβαν γη και οι καταληψίες έχτισαν την ιδιοκτησία τους. Το 2010, ένας εκπρόσωπος της Εταιρείας Bailiff   ισχυρίστηκε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε καταλήψεις στην Ουαλία ήταν στο υψηλότερο σημείο της εδώ και 40 χρόνια.  Ο μεγάλος αριθμός των επιχειρήσεων που αποτυγχάνουν στην αστική Ουαλία έχει οδηγήσει στο να γίνει το θέμα των καταλήψεων   ένα θέμα αυξανόμενης σημασίας στις μεγάλες πόλεις.  Οι ειδικοί προέβλεπαν ότι οι καταλήψεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται στην Ουαλία, ως αποτέλεσμα της ύφεσης.  Όπως και με την Αγγλία, από την 1η Σεπτεμβρίου 2012, οι καταλήψεις έγιναν ποινικό αδίκημα που υπόκεινται σε σύλληψη, φυλάκιση και πρόστιμο.

Τα Gremlins

Ως αποτέλεσμα της ποινικοποίησης των καταλήψεων  μια ομάδα που αυτοαποκαλείται «Τα Gremlins» αντιστάθηκαν τον Οκτώβριο του 2012 στην έξωση του Spin Bowling στο Κάρντιφ,  από δικαστικούς επιμελητές και την αστυνομία. Η ομάδα που καλύπτει τα πρόσωπά τους με μαντίλια και μάσκες, έκαναν μια ανάρτηση στο  Bristol Indymedia υποστηρίζοντας ότι  «Το κράτος προσπαθεί να αφήσει τους ανθρώπους άστεγους.  Οι αναρχικοί δεν συμπαθούν καθόλου το κράτος και τους υπηρέτες του.»  Η διαμαρτυρία ήταν  ως απάντηση στην φυλάκιση του Alex Haigh, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που φυλακίστηκε στο πλαίσιο του νέου άρθρου 144 . Οι ακτιβιστές έχουν μετονομάσει το κτίριο σε Gremlin Alley   και συνεχίζουν να διοργανώνουν εκδηλώσεις στην κατάληψη.

ΒΙΝΤΕΟ: Γκρέμλινς:

 

Μεξικό

Στο Μεξικό, οι καταληψίες είναι γνωστοί  ως paracaidistas  (δηλαδή, “αλεξιπτωτιστές”, επειδή  “πέφτουν” οι ίδιοι ως επί το πλείστον σε ακατοίκητα εδάφη), και είναι μια κοινή πρακτική στις μεγάλες πόλεις. Δεδομένου ότι η πιο πολύτιμη ακίνητη περιουσία βρίσκεται κοντά στα κέντρα των πόλεων, οι paracaidistas δημιουργούν συνήθως παραγκουπόλεις σε ακατοίκητες εκτάσεις στις παρυφές των πόλεων. Δεδομένου ότι στην μεξικανική νομοθεσία   ένα άτομο μπορεί να πάρει τη νομική κατοχή ενός ακινήτου μετά από 5-20 χρόνια ειρηνικής κατοχής, πολλοί paracaidistas έχουν την ελπίδα ότι ο νόμιμος ιδιοκτήτης δεν θα τους ανακαλύψει  και  διώξει πριν από τα πέντε χρόνια.

Nezahualcoyotl

Nezahualcoyotl

Μεγάλες επεκτάσεις πόλεων του Μεξικό   ιδρύθηκαν αρχικά ως καταλήψεις (για παράδειγμα, η Nezahualcoyotl, στην Πόλη του Μεξικού). Οι καταλήψεις έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς, με περισσότερα του ενός πολιτικά κόμματα να υπόσχονται σε καταληψίες ότι θα τους νομιμοποιήσουν  αν τους υποστηρίξουν στις εκλογές.  Ή μερικές φορές με σκοπό  να χρησιμεύουν ως ανθρώπινα εμπόδια για ένα άλλο κόμμα, το οποίο καταλαμβάνει το χώρο που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή δημόσιων κτίρίων ή πάρκων.

Ηνωμένες Πολιτείες

Καταλήψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι νόμοι για τις καταλήψεις  διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία και από πόλη σε πόλη και είναι σπάνια ανεκτές ιδιαίτερα στις πόλεις.  Οι καταληψίες μπορεί να είναι νέοι  με χαμηλό εισόδημα ή άστεγοι, μέλη συμμοριών του δρόμου, ή καλλιτέχνες. Πρόσφατα έχει αυξηθεί ο αριθμός   των ανθρώπων που κάνουν καταλήψεις σε κατασχεμένα σπίτια. Υπάρχουν επίσης αναφορές σε ανθρώπους που έκαναν κατάσχεση σε δικά τους σπίτια που έχουν κατασχεθεί.

ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Γύρω από πολλές πόλεις της Νότιας Αμερικής υπάρχουν παραγκουπόλεις. Μερικές φορές, οι αρχές γκρεμίζουν τα σπίτια, αλλά συχνά, οι καταληψίες τα ξαναχτίζουν. Τα σπίτια είναι χτισμένα από ό, τι υλικό μπορεί να υπάρχει στην περιοχή ή αγοραστεί φτηνά. Καθώς ο χρόνος περνά, οι καταληψίες αρχίζουν να διαμορφώνουν τις κοινότητες.

Στο Περού, το όνομα που δίνεται στους οικισμούς καταληψιών είναι pueblos Jóvenes.  Στην Κολομβία καλούνται invasiones , στη Βενεζουέλα είναι επίσης γνωστοί ως invasiones, στην Αργεντινή ο όρος που χρησιμοποιείται είναι βίλα miseria, στη Χιλή   καλούνται Tomas, και στην Ουρουγουάη, cantegriles.

Βραζιλία

Στη Βραζιλία, οι κοινότητες καταληψιών ονομάζονται φαβέλες   και ένα διάσημο παράδειγμα είναι η Rocinha στο Ρίο ντε Τζανέιρο η οποία εκτιμάται ότι   είναι το σπίτι  100.000 ανθρώπων. Οι φαβέλες είναι τα σπίτια για τους  εξαιρετικά φτωχούς της Βραζιλίας και συνήθως δεν έχουν  υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν μετατραπεί σε κανονικές πόλεις.   Υπάρχουν 25 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε φαβέλες σε όλη τη Βραζιλία.

Στο Σάο Πάολο η μεγαλύτερη φαβέλα είναι η Heliopolis, με πάνω από 100.000 κατοίκους.

Heliopolis

Heliopolis

Ωστόσο, η κατειλημμένη περιοχή της έχει αναγνωριστεί επίσημα ως κανονική γειτονιά της πόλης. Υπάρχουν επίσης μια σειρά από κτίρια καταληψιών στο κέντρο της πόλης, το πιο διάσημο από τα οποία ήταν ένα 22ετών ιστορίας κτίριο που ονομάζεται Prestes Maia, οι κάτοικοι του  οποίου   τελικά εκδιώχθηκαν από την αστυνομία το 2007, μετά από μια μακρά διαμάχη με τη διοίκηση της πόλης.

Υπάρχουν, επίσης, αγροτικές κινήσεις καταληψιών στη Βραζιλία, όπως το Κίνημα των Ακτημόνων Εργατών Γης με περίπου 1,5 εκατομμύρια μέλη.

Αυστραλία

Τον 19ο αιώνα, ένας καταληψίας ήταν ένα πρόσωπο που καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι γης  για να βοσκήσουν τα ζώα του – το φαινόμενο που αναφέρεται στο τραγούδι Waltzing Matilda. Αρχικά, αυτό γινόταν παράνομα, και αργότερα με   άδεια. Από το 1820 ήταν μέρος της εγκατάστασης, ως εκ τούτου, ο όρος Squattocracy.

Σε πιο πρόσφατες περιόδους, υπήρξαν καταλήψεις στις μεγάλες πόλεις. όπως και στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει ο νόμος της χρησικτησίας, αλλά χρησιμοποιείται σπάνια.

Σίδνεϊ

Στο Σίδνεϊ, οι καταλήψεις γίνονταν για  να αποτραπεί η  κατεδάφιση σπιτιών στη δεκαετία του 1970. Η περιουσία Glebe , στη Νέα Νότια Ουαλία,  ήταν κατάληψη στη δεκαετία του 1960 και του 1970, και είχε μια μεγάλη εισροή καταληψιών στη δεκαετία του 1980. Επίσης, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και του 1980, έγιναν καταλήψεις από Punks, πολιτικούς ακτιβιστές, μουσικούς και καλλιτέχνες. Καταλήψεις μπορούσαν να γίνουν και σε   μεγάλες αποθήκες ή ασυνήθιστους χώρους, όπως το The Gunnery, πρώην αποθήκη του πολεμικού ναυτικού, για να χρησιμοποιηθούν ως θέατρα ή άλλους χώρους. Το the gunnery   έγινε ένας σημαντικός χώρος για την ανάπτυξη των τεχνών και της μουσικής στο Σύδνεϋ στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, με ανεξάρτητες μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που γίνονταν εκεί τακτικά. Είναι τώρα ένα κέντρο τεχνών.

Οι καταλήψεις στη Μελβούρνη συνήθως βρίσκονται στα εσωτερικά προάστια, όπως oι Footscray, St Kilda και Coburg και γίνονται σε σπίτια που βρίσκονται σε αναμονή για  κατεδάφιση.

ΕΛΛΑΔΑ

Η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη

Η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη

Στην Ελλάδα οι περισσότερες καταλήψεις διοργανώνονται από αναρχικούς, η παλαιότερη από τις οποίες είναι η κατάληψη της Βίλα Αμαλίας και Λέλας Καραγιάννη που ξεκίνησαν τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Επιπλέον άλλες καταλήψεις στην Αθήνα (μέχρι τα τέλη του 2012, όταν ξεκίνησαν οι επιδρομές της αστυνομίας) είναι της Πατησίων & Σκαραμαγκά, της Ζαΐμη, η κατάληψη Άνω Κάτω,του ΠΙΚΠΑ και η Στρούγκα. Ένα παράδειγμα μιας πιο σύγχρονης κατάληψης είναι η κατάληψη του κτήματος Πραποπούλου στο Χαλάνδρι, η οποία είναι γνωστή διεθνώς.
Υπάρχουν επτά αναρχικές καταλήψεις κτιρίων στη Θεσσαλονίκη, κυρίως αυτή της Φάμπρικα Υφανέτ, μιας έκτασης 19,000 τμ που περιλαμβάνει το άνω των 100 ετών εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, άλλες καταλήψεις είναι η Terra Incognita, η Δέλτα, Σχολείο, Oρφανοτροφείο, το Παπουτσάδικο, η Βίλα Μπόμπολα και άλλες. Υπάρχουν επίσης καταλήψεις στην Πάτρα, στα Χανιά, στο Βόλο, στο Ηράκλειο ,τα Ιωάννινα, τη Μυτιλήνη, την Κέρκυρα.

yfanet

yfanet

Στην Κέρκυρα γνωστή είναι η κατάληψη «Ελαία», όπου δημιουργήθηκε η ομάδα Θερμοκηπίου ή καλύτερα η ΑΓΡΟΚΟΛΛΕΚΤΙΒΑ της Ελαίας. Ξεκινήσε τη δράση της λίγους μήνες αφότου δημιουργήθηκε η Κατάληψη Ελαία, το Νοέμβρη του 2009, στην Κέρκυρα. Όταν άρχισαν τις εργασίες τους στο κτήμα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα ρημαγμένο γυάλινο θερμοκήπιο και ένα παραμελημένο κτήμα γεμάτο ελαιόδεντρα που θύμιζε πιο πολύ ζούγκλα παρά οτιδήποτε άλλο. Αποκατέστησαν ένα τμήμα του θερμοκηπίου και καθάρισαν ένα μέρος του κτήματος, στο οποίο καλλιεργούν εποχιακά λαχανικά από παραδοσιακούς, μη μεταλλαγμένους σπόρους. Στο κτήμα υπάρχουν ακόμα ελιές, αβοκαντόδεντρο και ακτινιδιές. Πέρσι, τα παραμελημένα ελαιόδεντρα του κτήματος τους αντάμειψαν για τις φροντίδες τους, δίνοντάς πολύ λάδι υψηλής ποιότητας. Κατά καιρούς, έχουν μοιράσει στο κέντρο της πόλης τους πλεονάζοντες καρπούς της δουλειάς τους και έχουν οργανώσει στον χώρο της κατάληψης εκδηλώσεις με θέμα την αυτοοργανωμένη αγροτική παραγωγή.

Η κατάληψη Ελαία

Η κατάληψη Ελαία

Στις αρχές του 2012 θέλησαν να διευρύνουν τη δράση της Αγροκολλεκτίβας, συμβάλλοντας πιο ενεργά στη διάδοση ντόπιων παραδοσιακών ποικιλιών, τη διάσωση της βιοποικιλότητας και την απαγκίστρωση των τοπικών κοινωνιών από το μονοπώλιο σπόρων και φυτών που έχουν δημιουργήσει οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Για το σκοπό αυτό συνεργάστηκαν με άτομα από άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα του νησιού και όλοι μαζί ξεκίνησαν τις διαδικασίες για την κατασκευή σπορείου-φυτωρίου, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στη δημιουργία τράπεζας ντόπιων (μη υβριδικών, μη μεταλλαγμένων) σπόρων.

Πολλές καταλήψεις αναρχικών στην Ελλάδα έχουν ένα εγκαταλελειμμένο κήπο γύρω, όπου συχνά οι καταληψίες φροντίζουν και  καλλιεργούν ως ελεύθερο κήπο, με σκοπό να παράγουν οργανικά λαχανικά.

Από το Δεκέμβριο του 2012,η Ελληνική Αστυνομία ξεκίνησε εκτεταμένες επιδρομές σε μια σειρά από καταλήψεις, οδηγήθηκε σε συλλήψεις και επιβολή κατηγοριών σε όλους τους καταληψίες (κυρίως αναρχικούς). Αξιοσημείωτες καταλήψεις, όπως η «Βίλα Αμαλίας» και η «Πατησίων & Σκαραμαγκά» εκκενώθηκαν. Οι ελληνικές αρχές έχουν δηλώσει ότι θα συνεχίσουν τις εισβολές μέχρι να εκκενωθούν όλες οι καταλήψεις.

(http://filistina.wordpress.com/2013/01/17/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%BF/)

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
Μετάβαση στο περιεχόμενο