Τους πολίτες, που σιγά σιγά γέμισαν το χώρο (από πλευράς προσέλευσης η εκδήλωση κρίνεται απόλυτα πετυχημένη), υποδέχονταν το ντοκιμαντέρ Water Makes Money, σχετικά με τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, καθώς και μέλη της κίνησης που διένειμαν ενημερωτικά φυλλάδια και έντυπα εγγραφής – στήριξης στην Κίνηση. Εδώ, ας σημειώσω ένα μικρό φάουλ, το οποίο σωστά επισήμανε αργότερα, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μια κυρία: Είναι κάπως άκομψο να ζητάς τα στοιχεία κάποιου που ενδιαφέρεται να σε στηρίξει (όνομα, επίθετο, τηλέφωνο, email) όταν εσύ ως Κίνηση στο ίδιο έντυπο δεν έχεις την παραμικρή αναφορά για το πώς μπορεί ο πολίτης να επικοινωνήσει με σένα. Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό.
Στο πάνελ οι κύριοι Κώστας Νικολάου, χημικός – περιβαλλοντολόγος, Λάζαρος Αγγέλου, τηλεπικοινωνιακός μηχανικός, Κώστας Μαριόγλου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, Θέμης Τζήμας, δικηγόρος, και η κυρία Διονυσία Νικολοπούλου, συντονίστρια της εκδήλωσης. Αν κάποιος περίεργος γκουγκλίσει τα ονόματα αυτά, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για δραστήρια άτομα, που χρόνια ασχολούνται με τα κοινά και έχουν δεσμούς με κινήσεις πολιτών και πολιτικούς χώρους (από το ΠΑΣΟΚ έως τους Οικολόγους), αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό. Η Κίνηση 136, ξεκαθαρίστηκε στην εκδήλωση, είναι πολυχρωματική, ανεξάρτητη, χωρίς κομματική ταυτότητα.
Ισως λόγω αμηχανίας, ίσως λόγω πίεσης χρόνου, ίσως ένεκα το άγχος των πρωτάρηδων, ο προγραμματισμός της εκδήλωσης ήταν κάπως άνω κάτω: Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση της Κίνησης 136 και του σκοπού της από τον κο Νικολάου. Μετά θυμηθήκαν τους «επίσημους», διότι, αναπόφευκτα, κάθε κίνηση χρειάζεται και τη συμπαράσταση των επισήμων. Ετσι ακούσαμε χαιρετισμό από το δήμαρχο Ελευθερίου Κορδελιού-Ευόσμου κο Λαφαζανίδη, από κάποιον εκπρόσωπο του δημάρχου Θεσσαλονίκης κου Μπουτάρη, όπου πολύ σωστά ακούστηκε από το κοινό κάποια φωνή «εμείς θέλουμε την παρουσίαση της κίνησης, όχι τους εκπροσώπους των δημάρχων», ακολούθως εκπρόσωποι οργανώσεων, φορέων και επαγγελματικών ενώσεων, που έχοντας διαγνώσει την απροθυμία του κόσμου να ακούει «θεσμικούς» ήταν σύντομοι και απλώς όλοι λίγο πολύ δήλωσαν το ενδιαφέρον τους και τη συμπαράστασή τους στο εγχείρημα (από λοιπούς «θεσμικούς» παρών ήταν και ο κος Μάτης, ο οποίος ωστόσο προτίμησε ορθώς ν’ ακούσει παρά να μιλήσει).
Ακολούθως ο λόγος δόθηκε στους πολίτες. Μια εύλογη ερώτηση ήταν γιατί αυτή η κοινωνική εταιρεία, που θέλει να σταθεί ενάντια στις πολυεθνικές και στα κέρδη τους, πρέπει να είναι Ανώνυμη Εταιρία; Απάντηση: διότι μόνον έτσι θα δικαιούται να συμμετάσχει στο διαγωνισμό για να διεκδικήσει την αγορά του 40% της ΕΥΑΘ που αποκρατικοποιείται αλλά και της διαχείρισής της (management). Ουσιαστικά, σημείωσε μια κυρία από το κοινό, πρόκειται για μια προσπάθεια της κοινωνίας των πολιτών να χρησιμοποιήσει τα όπλα του συστήματος ενάντια σε αυτό. Αρκετοί από το κοινό ρώτησαν και νομίζω πως ξεκαθαρίστηκε ότι δεν πρόκειται να εισαχθεί το 40% στο χρηματιστήριο. Αυτή τη στιγμή, είπαν, στο χρηματιστήριο είναι εισηγμένο μόνο το 25% της ΕΥΑΘ που έχει ήδη ιδιωτικοποιηθεί. Περίπου 75% είναι κρατικό, και απ’ αυτό το 75% το κράτος αποκρατικοποιεί το 40%. Μια ερώτηση σχετικά με απολύσεις – προσλήψεις εργαζομένων της ΕΥΑΘ και με τι κριτήρια, εφόσον η διαχείριση περιέλθει στη χέρια της Κίνησης, δεν απαντήθηκε, ενδεχομένως ξεχάστηκε λόγω του χαμού που επικράτησε στη συνέχεια, αρχικά με κάποιες κατηγορίες που εξαπολύθηκαν από κάποιον πολίτη για «νεποτισμό στους αποτυχημένους συνεταιρισμούς» -προφανώς, αρκετοί από τους παριστάμενους, είτε στο πάνελ είτε κάτω από αυτό, είχαν συνομιλήσει (και κοντραριστεί) αρκετές φορές στο παρελθόν, και συχνά επικρατούσε η εντύπωση ενός καβγά που συνεχιζόταν από κάπου που είχε σταματήσει στο παρελθόν, γεγονός που για τους πρωτάρηδες σαν και μένα λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά.
Και ξαφνικά θυμήθηκε και ήρθε ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Κυρίζογλου. Και θυμήθηκαν να του δώσουν το λόγο ως «επισήμου». Και είδε κόσμο μαζεμένο ο κος δήμαρχος και άρχισε τον δεκάρικο. Κι ήταν ατελείωτος. Πετάχτηκε ένας από κάτω «τι είσαι εσύ ρε που μιλάς; Κάνας πολιτικός είσαι;» – «εσύ που πετάγεσαι τι είσαι; Κάνα βαλτός θα ‘σαι» του απάντησε ετοιμόλογος ο Κυρίζογλου. Ο «βαλτός» ταπηροκρανιασμένος ανέβηκε στο βήμα αμέσως μετά, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, και άρχισε να λέει διάφορα, που προσωπικά δεν τα καταλάβαινα, εκτός από το ότι πρέπει να μιμηθούμε τη Βολιβία που έδιωξε την εταιρεία Σουέζ, ξεχνώντας βέβαια ότι η Βολιβία διαθέτει Εβο Μοράλες, ενώ η Ελλάς τραπεζίτη Παπαδήμο…
Προσπαθώντας να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, ακολούθησε η παρέμβαση ενός νεότερου μέλους της Κίνησης 136, που σε γενικές γραμμές έθεσε τα πράγματα στη σωστή τους βάση: Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της Κίνησης: α) η δημοκρατική συνεταιριστική λειτουργία β) είναι μη κερδοσκοπική. Κυρίαρχο όργανο της Κίνησης η Γενική Συνέλευση, λειτουργία αμεσοδημοκρατική. Σε αυτήν την εποχή, που πλέον οι συνεταιριστικές λειτουργίες έχουν βεβηλωθεί από πρακτικές και αμαρτίες πολλών χρόνων, είναι μια ευκαιρία ώστε οι πολίτες να αποκαταστήσουν μέσω της Κίνησης 136 τη χαμένη τιμή του συνεταιρισμού. Σκοπός της Κίνησης είναι το όποιο κέρδος της Κοινωνικής Ανώνυμης Εταιρίας να επιστρέφει στην κοινωνία. Πώς; Με όποιον τρόπο ορίσει κάθε φορά η Γενική Συνέλευση. Κι επειδή πολύς κόσμος είχε ρωτήσει σχετικά, ένα σχέδιο καταστατικού είναι ήδη έτοιμο, το οποίο προφυλάσσει τις αρχές της αμεσοδημοκρατίας και του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αλλά είναι ακόμη ανοιχτό προς διαβούλευση στις συνελεύσεις της Κίνησης, όπου είναι επιθυμητή η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου.
Κι εκεί που ήλπιζα ότι πάμε για ένα ωραίο, ελπιδοφόρο φινάλε, ήρθε ένας ακόμα «εσωτερικού τύπου» καβγάς, για κάποιον Βολιβιανό που είχε έρθει στη γιορτή της Άμεσης Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη και για αν υποστηρίζει ή δεν υποστηρίζει την Κίνηση 136 και το αν κάποια εκ των καβγαδιζόντων τον ήθελε ή όχι για γκόμενο (ναι, τόσο είχε εκτροχιαστεί η ενδιαφέρουσα συζήτηση).
Εχω τη φρικτή υποψία ότι -λόγω των πολλών εσωτερικών, μικροπολιτικών διαφορών ή και των παρελθουσών διαφωνιών των παρισταμένων- κάποια πράγματα δεν τα κατάλαβα. Αυτό που εγώ πάντως είδα ήταν μια πολύ ζωντανή εκδήλωση, με παθιασμένους ομιλητές, πάνω και κάτω από το πάνελ, ανθρώπους που δεν φοβούνταν να εκφραστούν, να διαφωνήσουν και να λογομαχήσουν. Τα ευτράπελα δεν έλειψαν, αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει η συμμετοχή, η ζύμωση. Συμμερίζομαι τον πολιτικό ρεαλισμό του επιχειρήματος: «το κράτος αποκρατικοποιεί, εμείς του λέμε όχι, αυτό επιμένει, δεν αρκεί πια η στείρα καταγγελία, μας αρέσει δεν μας αρέσει θα προχωρήσει στην αποκρατικοποίηση, ας αποφασίσει ο καθένας πού προτιμά να περιέλθει το 40% και η διαχείριση της ΕΥΑΘ. Μια λύση είναι να περιέλθει στους πολίτες».
* Κάθε πολίτης, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί να συμμετάσχει στις συνελεύσεις της Κίνησης 136, κάθε Τετάρτη στις 19.00, στο Εργατικό Κέντρο.
ΥΓ. Τράβηξα κι ένα βίντεο (ο θεός να το κάνει) με το κινητο. Είπαμε, μας πούλησε ο κάμεραμάν. Απόσπασμα από την ομιλία του κου Νικολάου.
