Βρίσκω ότι υπάρχουν δύο ανησυχητικά σημεία στο νόμο. Το πρώτο είναι η εμβέλεια και ο αντίκτυπος του νέου νόμου, και το δεύτερο είναι πως όλα αυτά συνέβησαν τόσο αθόρυβα. Η κάλυψη από τα ΜΜΕ ήταν πολύ περιορισμένη, για ένα νόμο που υπόσχεται να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον της ασφάλειας τροφίμων της χώρας.
Διάβασα πως ο νόμος προτείνεται εξαιτίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO), πίσω από τον οποίο φυσικά βρίσκεται η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, και φυσικά, ότι έχει επηρεαστεί από μεγάλες επιχειρήσεις (τη Monsanto και άλλους παίκτες).
Φαίνεται πως αυτός ο νόμος στη Νέα Ζηλανδία θα στρώσει το δρόμο για να μειωθεί η ποικιλία των φυτών και οι μικρές καλλιέργειες στη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, δια μέσω του ελέγχου νομιμότητας της διατήρησης σπόρων όπως και της ανταλλαγής / αγοραπωλησίας / δωρεάς. Δυνητικά, όλες αυτές οι πράξεις θα είναι παράνομες.
Η καλύτερη ιστοσελίδα για να διαβάσετε σχετικά με τα προβλήματα του νέου νόμου είναι το http://nzfoodsecurity.org (δεν σχετίζομαι με αυτή την ιστοσελίδα).
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα:
– Μετατρέπει ένα ανθρώπινο δικαίωμα (την καλλιέργεια τροφίμων και τη διανομή τους) σε ένα προνόμιο για το οποίο απαιτείται άδεια από την Κυβέρνηση, η οποία μπορεί να ξαφνικά ανακληθεί.
– Καθιστά παράνομη τη διανομή τροφίμων χωρίς αδειοδότηση, και ορίζει το “τρόφιμο” με τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει τα θρεπτικά συστατικά, τους σπόρους, φυσικές φαρμακευτικές ουσίες, στοιχειώδη ορυκτά και ποτά (συμπεριλαμβανομένου του νερού).
– Μέσω του ελέγχου των σπόρων, ο νόμος αφαιρεί από τον κόσμο το δικαίωμα της καλλιέργειας τροφίμων και το τοποθετεί στα χέρια των εταιρειών. Μπορεί να γίνει κατάχρηση αυτής της εξουσίας.
– Η καλλιέργεια τροφίμων για διανομή, πρέπει να αδειοδοτηθεί ακόμα και για “αγροκτήματα”, και η έγκριση τέτοιας άδειας μπορεί να απορριφθεί.
– Υπό τον Νόμο για τα Τρόφιμα, η αστυνομία, ενεργώντας ως Αξιωματικοί Ασφάλειας Τροφίμων, μπορούν να εισβάλουν σε εγκαταστάσεις / κτήρια, χωρίς ένταλμα, χρησιμοποιώντας κάθε εξοπλισμό που θεωρούν ως απαραίτητο, συμπεριλαμβανομένων των όπλων (παράγραφος 265 – 1).
– Μέλη του ιδιωτικού τομέα μπορούν επίσης να είναι Αξιωματικοί Ασφάλειας Τροφίμων, όπως στην παράγραφο 243. Συνεπώς, υπάλληλοι της Monsanto μπορούν να εισβάλουν σε κτήρια / εγκαταστάσεις – και ανοιχτούς χώρους (σ.τ.μ. marae) συμπεριλαμβανομένων – με την κάλυψη οπλισμένων αστυνομικών.
– Ο νόμος παρέχει στους Αξιωματικούς Ασφάλειας Τροφίμων αμνηστεία από ποινική και αστική δίωξη.
– Η Κυβέρνηση έχει φτιάξει τον εν λόγω νόμο για να εναρμονιστεί με τις υποχρεώσεις της στον ΠΟΕ, υπό ένα διεθνές σχέδιο το οποίο καλείται Codex Alimentarius (“Βίβλος Τροφίμων”). Συνεπώς, πρέπει να ψηφιστεί αυτός ο νόμος, με τη μία ή την άλλη μορφή.
– Ο νόμος θα υποσκάψει τις προσπάθειες πολλών ανθρώπων να γίνουν πιο αυτάρκεις εντός των τοπικών κοινωνιών τους.
– Τράπεζες σπόρων και δίκτυα μοιρασιάς σπόρων, εάν δεν αδειοδοτηθούν, κινδυνεύουν να κλείσουν. Η απώλεια των ποικιλιών σπόρων θα καταστήσει δυσκολότερη την καλλιέργεια τροφίμων από τον καθένα.
– Τρόφιμα που έχουν καλλιεργηθεί από μικρούς παραγωγούς / ιδιώτες, και ορισμένοι ή όλοι οι σπόροι, δεν θα μπορούν να διατεθούν σε τέτοια κλίμακα ή συχνότητα που είναι απαραίτητη για να τρέφονται οι άνθρωποι σε κοινότητες στις οποίες τα εμπορικά διαθέσιμα τρόφιμα έχουν καταστεί ακριβά ή μη-διαθέσιμα (για παράδειγμα, εξαιτίας μίας πτώχευσης).
– Οι περιορισμοί στο εμπόριο τροφίμων και σπόρων, θα μπορούσαν σύντομα να οδηγήσουν σε μόνιμη απώλεια πρωτότυπων / αρχέγονων ποικιλιών (σ.τ.μ. “heirloom strains”), καθώς και στη γενικότερη μείωση της ποικιλίας φυτών στη γεωργία.
– Οι βιοκαλλιεργητές θα μπορούσαν να χάσουν το μερίδιο της αγοράς που έχουν προς όφελος των μεγαλο-καλλιεργητών, οδηγώντας σε αύξηση της κατανάλωσης τροφίμων φτωχών σε θρεπτικές ουσίες και γενετικώς τροποποιημένων (σ.τ.μ. “μεταλλαγμένων”) τροφίμων.
