Ο εγκλεισμός, φτιαγμένος για όποιον δεν ταιριάζει στα κοινωνικά καλούπια ή όποιον συνειδητά επιλέγει να αποκλίνει και δεν καταδέχεται να μπει σε αυτά, είναι η τιμωρία και το φόβητρο σε μία κοινωνία απαγορεύσεων. Ούτως ή άλλως ο αποτελεσματικότερος μπάτσος είναι αυτός που κανείς μπορεί να έχει μέσα στο κεφάλι του.
Έτσι όποιος παραβιάζει τους νόμους, παραχώνεται στα “σωφρονιστικά” ιδρύματα, μην μπορώντας πια να βλάψει την εικόνα της νομιμόφρονης, ομοιόμορφης μάζας, της “καθαρής” πλέον κοινωνίας, λειτουργώντας παράλληλα σαν παράδειγμα προς αποφυγή.Ο κρατούμενος χάνει ως επί το πλείστον την επαφή του με οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα, με το περιβάλλον του, με οποιοδήποτε σημείο αναφοράς της προηγούμενης καθημερινότητάς του.Η επαφή του με τους κοντινούς του ανθρώπους περιορίζεται στα τηλέφωνα ή σε επισκεπτήρια πίσω από διαχωριστικά τζάμια και πάντα υπό επιτήρηση. Οι φυλακές, λοιπόν, χτίζονται όλο και πιο μακριά από κατοικημένες περιοχές, εποπτευόμενες από δεκάδες κάμερες -με το τόσο δημοφιλές πανοπτικό σύστημα συνεχώς εξελισσόμενο- και εξοπλισμένες με ανθρωποφύλακες πρόθυμους “να κάνουν τη δουλειά τους”. Η ποινή δεν περιορίζεται στη στέρηση της ελευθερίας, αλλά μετατρέπεται σε έναν αγώνα επιβίωσης, με ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, “επισκέψεις” από τους δεσμοφύλακες,ελάχιστες ώρες προαυλισμού, σωματικούς ελέγχους, ξαφνικές μεταγωγές.
Όταν, παρ’ όλα αυτά, ο κρατούμενος επιλέγει να διεκδικήσει και να αντισταθεί μέσα από τα τείχη βρίσκεται αυτομάτως αντιμέτωπος με πειθαρχικά, απομονώσεις και εκ νέου ποινές:μια φυλακή μέσα στη φυλακή.
Μικρογραφία της κοινωνίας:κάποιοι επιλέγουν να συνεργαστούν απόλυτα, περιμένοντας προνόμια και ανταλλάγματα από τους ίδιους εκείνους που τους στερούν την ελευθερία.Κάποιοι απλά περιμένουν καρτερικά τη στιγμή της αποφυλάκισής τους.Άλλοι αναγνωρίζουν τη συνθήκη αυτή σαν μία ακόμα ευκαιρία αντίδρασης και αντίστασης, παραμένοντας ακέραιοι, είτε λειτουργώντας αλληλέγγυα στους συγκρατούμενούς τους, είτε επιλέγοντας να συνεχίσουν δυναμικά την εξεγερτική και επαναστατική τους δράση.Διαμαρτυρίες, στάσεις, αποχές συσσιτίου,εξεγέρσεις, αποδράσεις ή απόπειρες αποδράσεων αποτελούν βήματα ή άλματα προς την ελευθερία, ξεκάθαρη άρνηση του επιβεβλημένου χώρου και χρόνου.
Στις εξεγερμένες μειοψηφίες αναγνωρίζουμε τους συντρόφους μας.Όλα συνεχίζονται.Αγωνιζόμαστε μαζί ως την ολοκληρωτική καταστροφή κάθε φυλακής.
Αφιερώνουμε τα χτυπήματα στους συντρόφους της Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς και στον Ράμι Συριανό, οι οποίοι μετά από άρνησή τους στη διαδικασία των σωματικών ελέγχων, δέχονται την εκδικητικότητα του σωφρονιστικού συστήματος με πειθαρχικά, απομονώσεις και συνεχείς μεταγωγές.
Η προσπάθεια για δημιουργία δικογραφίας εις βάρος των συντρόφων της Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, με αφορμή γράμμα αλληλεγγύης και την κατηγορία της προτροπής σε κακουργηματικές πράξεις, δεν θα μείνει αναπάντητη.
Αλληλεγγύη στους συντρόφους Χρήστο Τσάκαλο, Γιώργο και Μιχάλη Νικολόπουλο, Δαμιανό Μπολάνο που δικάζονται για τη συμμετοχή τους στην Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στο “στρατοδικείο” του Κορυδαλλού.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
Πηγή: Athens IMC
