Μία (μάλλον) ανάγνωση ενός (μάλλον) απολογισμού

alt

Δεν συνηθίζω να μιλάω, πόσο μάλλον να γράφω για απολογισμούς επί απολογισμών. Πάντα πίστευα ότι κάθε πορεία – συγκέντρωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, πολιτικά και μη. Έτσι κ αυτή στις 12/2. Μόνο που τα χαρακτηριστικά αυτά διαστρεβλώνονται με περίσσιο θράσος από διάφορους ανίδεους, καταπώς τους βολεύει. Θεώρησα λοιπόν χρέος μου, να γράψω μόνο και μόνο για να θίξω αυτά που πρέπει επιτέλους να λέμε με το όνομα τους. 

Κάποιοι, απ ότι φαίνεται, είναι μανούλες στο να παίζουν με «παιχνίδια» που δεν πρέπει. Άλλος λοιπόν, ενώ βλέπει τηλεόραση, νομίζει ότι όλα τα ιστορικά κτίρια του κέντρου καίγονται από κουκουλοφόρους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα ξεπουλημένα δημοσιογραφικά χείλη. Άλλος όμως, ενώ είναι στον δρόμο, βλέπει ένα τεράστιο πολυμορφικό πλήθος να παλεύει για τα δικαιώματα του και να φωνάζει τα ίδια συνθήματα. Αυτές οι τεχνητές αντιφάσεις είναι λίγο πολύ γνωστές, απλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητή η προέλευση τους. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα αυτοί οι «παντογνώστες» που βυθίζουν το καλλίγραμμο κωλαράκι τους σε αστικές πολυθρόνες και καυχιούνται ότι η πληροφορία που λαμβάνουν δεν αποδέχεται κανενός είδους παραμόρφωση. Πλανώνται. Η απάντηση μου σε αυτό, είναι ότι από εδώ και πέρα ο καθένας θα πρέπει να αναγνωρίζει τις ευθύνες του. Εν τέλει, αν θες κύριε να μάθεις πραγματικά τι συμβαίνει στους δρόμους, σύρε τα μάτια σου μέχρι τις πλατείες να εκπλαγείς. Είναι μάλλον ανατριχιαστικά απλό.

Εκτός αυτών, όσον αφορά τα της πορείας, καλό είναι μερικές φορές να βλέπουμε τα πράματα αλλιώς, με άλλους όρους. Και σ αυτήν τη περίπτωση ένα καλό «διάβασμα» είναι ένα διάβασμα με όρους «δρόμου». Με την τυχόν ανώριμη ματιά που διαθέτω, διαγνώσω το εξής: είτε το θέλουμε είτε όχι οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να έχουν, στο ελάχιστο, σκληρές διαθέσεις. Αυτό βέβαια φάνηκε κ απ την κραυγαλέα «απονομιμοποίηση» των κρατικών οργάνων, που βαράνε αβέρτα με τα ρόπαλα που το κράτος τους έχει δωρίσει, με τα λεφτά του κόσμου.  Και να σου πω λογικό είναι να έχουν τέτοιες διαθέσεις. Άντε να ζήσεις με 400 ευρά. Τώρα, πάνω στο κρίσιμο ερώτημα που πολλοί θέτουν, το αν οι συνθήκες είναι ώριμες ή όχι,  αυτό θα το δείξει η ιστορία. 

Στο δια ταύτα όμως, ο δρόμος είναι ένα περίεργο πράμα. Μπορεί να γίνουν και «λάθη» λόγω της έντασης που γεννιέται απ το κυνηγητό και τη μυρουδιά της φωτιάς. Επομένως, μάλλον δεν έχει και τόση σημασία που κάηκαν κτίρια, ακόμα και «ιστορικά» όπως κάποιοι τα χαρακτηρίζουν, κάποιοι που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι μπορούν να το παίζουν «κουλτουριάρηδες». Θυμήθηκαν ξαφνικά ότι νοιάζονται για τον πολιτισμό τόσα χρόνια που τον ξεφτιλίζουν, μέσα από την υποταγή τους στο χάος της εκμετάλλευσης από τις δυνάμεις της μπουρζουαζίας. Πολιτισμός άλλωστε είναι ολόκληρη συμπεριφορά κ όχι ένα μάτσο υλικά. Μεγαλύτερη σημασία, για μένα τουλάχιστον, έχει ότι χιλιάδες κόσμου αρχίζει να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα ως έχει, δηλαδή ως ταξική. Γιατί μην ξεχνιόμαστε, το πρόβλημα δεν είναι εθνικό, όπως πολλοί κραυγάζουν, αλλά ταξικό.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο