Αύριο; Ποιο αύριο;

Κάποτε θεωρούσαμε κάποιες χώρες όπως το Ιράν, την Κίνα ή το Βόρεια Κορέα ως αντιδημοκρατικές, ανατριχιάζαμε στην ιδέα πως εκεί δε μπορεί κανείς ελεύθερα να εκδηλώσει την αντίδρασή του.

 

Στη δική μας δημοκρατική γωνιά ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει το μακρύ και το κοντό του, να στήσει ένα blog, να μπει στο Facebook και στο Twitter, ακόμη και να κρεμάσει ένα πλακάτ στο στήθος του και να βγει στον δρόμο βρίζοντας. Η κρατική προβοκάτσια ανέκαθεν ήταν ένα μέσο σχεδιασμένο να αμαυρώνει τις οργανωμένες μορφές αντίδρασης, παρέα πάντα με τη συντεταγμένη κρατική προπαγάνδα των ανεγνωρισμένων ΜΜΕ, αλλά πέραν αυτών πάντα είχαμε το δικαίωμα του εκφράζεσθαι –και πάντα η αδιαφορία μας άφηνε στους “γνωστούς-αγνώστους” άφθονα περιθώρια δράσης.

Τελευταία όμως το έργο έχει αρχίσει να αλλάζει. Η ΕΛ.ΑΣ. λειτουργεί πια με εντολές μηδενικής ανοχής, μόλις ένας ικανός αριθμός ανθρώπων βρεθεί έξω από το κοινοβούλιο θα δεχτεί νομοτελειακά βάρβαρη επίθεση με τοξικά δηλητήρια και άφθονο ξύλο από τους σύγχρονους ταγματασφαλίτες των Υπηρεσιών Αποκατάστασης Τάξης, ακόμη και ηλικιωμένοι άνθρωποι, ακόμη και σεβάσμιες προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος. Τα ΜΑΤ-ΥΑΤ δείχνουν να απολαμβάνουν τη βίαιη καταστολή τους, σε συνεργασία με εποχούμενες ομάδες ντροπής ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ που πλέον κάνουν καταδρομικές εφόδους στο κέντρο της πόλης χτυπώντας από τουρίστες στην Πλάκα μέχρι οποιαδήποτε παρέα άνω των 3-4 βρεθεί στον διάβα τους.

Στους διαδρόμους της Βουλής ακούγονται προτάσεις για περιορισμό των διαδηλώσεων, γελοίες ιδέες πως θα πρέπει να υπάρχει “νομικά υπεύθυνος” για την οργάνωση που οφείλει να πάρει άδεια από την Αστυνομία και φροντίζει να αφήνει ανοικτές λωρίδες για την κυκλοφορία και θα πληρώνει το μάρμαρο όταν οι κουκουλωμένοι ασφαλίτες και οι έμμισθοι προβοκάτορες κάνουν ζημιές.

Το Διαδίκτυο έχει βρεθεί ξανά στο στόχαστρο με προτεινόμενες νομοθεσίες που προσπαθούν να το φιμώσουν με την απειλή νομικών κυρώσεων.

Όλα αυτά από ανθρώπους σαν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη που κάποτε διαδήλωνε με τη σημαία του Πολυτεχνείου ως πρόεδρος της ΕΦΕΕ και άλλους συναδέλφους του από την περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου. Μιλάμε για την απόλυτη απομυθοποίηση.

Σιγά-σιγά το καθεστώς αρχίζει να σφίγγει τον κλοιό γύρω από την αποκαλούμενη ”Δημοκρατία” και ουδείς δείχνει να απασχολείται. Αντιθέτως, πλην μιας μικρής μειοψηφίας που ως επί το πλείστον αφορίζεται από τα ΜΜΕ ως “αριστεροί μπαχαλάκηδες”, ο περισσότερος κόσμος είναι ακόμη απασχολημένος με την επαναδιεκδίκηση κλαδικών δικαιωμάτων, προσπαθεί να κρατηθεί στο οικογενειακό αυτοκίνητο και την ακριβή τηλεόραση που πλήρωσε με λεφτά που δεν είχε.

Βέβαια, θα μου πείτε, εδώ μας εξοντώνει και μας ξεπουλάει μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση και ουδείς ασχολείται με το γεγονός πως οι επόμενες εκλογές έχουν υποβαθμιστεί σε μια ασήμαντη λεπτομέρεια, κανείς δε γνωρίζει αν και πότε θα γίνουν, με τους μπάτσους θ’ ασχολούμαστε; Ωστόσο για την κρατική μηχανή η μετατροπή της Δημοκρατίας σε μια τηλεοπτική επίφαση είναι σε εξέλιξη, ενόσω εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του τηλεθεατή-καταναλωτή. Βλέπουμε τη Μέρκελ στο γυαλί να ορίζει ως κακή ιδέα το να κάνουμε εκλογές σύντομα και να αναλαμβάνει να διαπραγματευτεί το Σκοπιανό για λογαριασμό μας δίχως καν να ρωτήσει. Εκχωρούμε στην Τρόικα το δικαίωμα να κατάσχει περιουσίες Ελλήνων την ώρα που εμείς γεμίζουμε τις ταβέρνες της Τσικνοπέμπτης λες και δεν υπάρχει αύριο.

Ε ναι, προφανώς και δεν υπάρχει αύριο. Δε μας αξίζει το αύριο αν δεν το διεκδικήσουμε.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο