-Μα που να κάνουμε τώρα αγώνες και καταλήψεις. Που να παλεύουμε συλλογικά. Κάτσε να βρούμε τίποτα μήπως και βολευτούμε. Τι κάθεστε και κάνετε διαδηλώσεις και πορείες. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται…
Απάντηση σε έναν απρόθυμο καταληψία
Ο “κόσμος που καίγεται” είναι ακριβώς οι ζωές μας που υποβαθμίζονται όχι από κάποιο φυσικό φαινόμενο αλλά επειδή κάποιοι τις υποβαθμίζουν με συγκεκριμένα συμφέροντα, διαχρονική ανοχή από πολύ κόσμο και με συγκεκριμένους τρόπους όπως είναι ο νόμος Διαμαντόπουλου ή η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων. Έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέξεις τον καθαρά ατομικό δρόμο να αντιμετωπίσεις αυτά που συμβαίνουν. Που ξέρεις μπορεί να σου βγει κιόλας και όχι απαραίτητα επειδή έκανες λαμογιά. Μπορεί απλά να φανείς χρήσιμος σε κάποιους και να προσλάβουνε. Αλλά μη τρέφεις και εσύ αυταπάτες ότι είναι εύκολο. Επειδή οι καθηγητές μας μας παραμυθιάζουν ότι θα γίνουμε όλοι στελεχάρες δεν σημαίνει ότι είναι αλήθεια.
Και λέω καθαρά ατομικό δρόμο με την έννοια ότι δεν θα δοκιμάσεις τίποτα συλλογικό Σου πε κανείς ότι όσοι παλεύουμε συλλογικά δεν θα ψάξουμε να βρούμε δουλειά ή να σπουδάσουμε κάτι άλλο;;; Αυτή είναι μια εντυπωσιακή μυθοπλασία!! Δεν θα σε κατηγορήσω πότε επειδή πήγες να βρεις δουλεία!! Θα σε κατηγορήσω άμα γλείψεις κώλους ή άμα πατήσεις επί πτωμάτων και φαντάζομαι εκεί θα κατηγορείς και εσύ τον εαυτό σου. Αλλά πρώτα απ όλα θα σου πω γιατί δε κάνεις ΚΑΙ κάτι συλλογικό;
Μπορεί να έχεις κάνει άλλες επιλογές ΟΚ αλλά όπως και να χει δεν νομίζω ότι είναι σωστό να απαξιώνεις και εσύ με τη σειρά σου όλους αυτούς που επιλέγουν το συλλογικό δρόμο ως ονειροπόλους ή μελλοντικούς ξεπουλημένους, “μουνιά που χτενίζονται¨ κτλπ. Εγώ δεν είμαι φιλάνθρωπος. Ότι κάνω το κάνω και για το δικό μου συμφέρον, απλά αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το συμφέρον δεν είναι ατομικό, είναι συλλογικό και αυτό ακριβώς γεννά μια νέα ηθική που λέει ότι πάμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, όχι από φιλανθρωπία αλλά επειδή ξέρουμε ότι έτσι θα ζήσουμε όλοι καλύτερα. Εξάλλου οι συλλογικοί αγώνες ήταν οι πιο πετυχημένοι. Το 8ωρο, η δημόσια υγεία και παιδεία που εγώ και εσύ απολαύσαμε και τώρα προσπαθούν να μας στερήσουν δεν τα πέτυχαν κάποιοι που έκαναν καριέρα αλλά κάποιοι που κατάλαβαν ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Και αν ο πατέρας σου το έχει καταλάβει αυτό τότε θα καταλάβει και γιατί πρέπει να αντιπαλέψουμε το νόμο Διαμαντοπούλου ακόμα και αν χρειαστεί να κάνουμε κατάληψη.
[video:http://www.youtube.com/watch?v=eB0tjCwdALE 100×100]
