Περίπου στις 17:15 στην στην οδό Σουλτάνη στα Εξάρχεια αντίκρισα μια κοπέλα με αίματα στο πρόσωπο πεσμένη στο έδαφος, χωρίς να χει τις αισθήσεις της έπειτα από ξυλοδαρμό. Ευτυχώς βρέθηκαν άνθρωποι γύρω τις οι οποίοι κρατούσαν το στόμα της ανοιχτό καθώς και τη γλώσσα τις που “γύριζε” για να μη την καταπιεί.
Η απάντηση του ΕΚΑΒ ήταν “Δεν έχουμε να σας στείλουμε ασθενοφόρο, θα αναφέρουμε το περιστατικό στο κέντρο”. Εν το μεταξύ η κοπέλα δεν είχε τις αισθήσεις της και εξακολουθούσε να υπάρχει κίνδυνος να καταπιεί τη γλώσσα της.
Έπειτα από πολλά τηλέφωνα και παρακλήσεις στο 166 περίπου 20 λεπτά αργότερα έφτασαν στο σημείο δυο μηχανές του ΕΚΑΒ για να δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Όπως μας ενημέρωσαν η κοπέλα είχε πάθει επιληπτική κρίση μετά τον ξυλοδαρμό και γι αυτό κάλεσαν ασθενοφόρο.
Εν το μεταξύ οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ μας είπαν “τι να κάνουμε κι εμείς όταν υπάρχουν 10 ασθενοφόρα για ολόκληρη την Αθήνα”.
Εν τέλη αφότου είχαν περάσει περίπου 40 λεπτά, η κοπέλα είχε ανακτήσει τις αισθήσεις της και κατάφερε να σηκωθεί όρθια, χωρίς μέχρι εκείνη τι στιγμή να φανεί ασθενοφόρο.
Μέσα από αυτό το περιστατικό μου έμεινε η φράση που είπε μια κυρία.. “Θα πεθάνουμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι”.
Μέσα από την ασχήμια του περιστατικού, δε θα ξεχάσω τους συνανθρώπους μας που έτρεξαν για να της δώσουν τις πρώτες βοήθειες..
Νομίζω πως σιγά σιγά πρέπει να αρχίσουμε να τα καταφέρνουμε μόνοι μας…
Και όλα αυτά σε μια γειτονιά που το ασθενοφόρο δεν εμφανίζεται ούτε μετά από 40 λεπτά, ενώ 3-4 διμοιρίες ΜΑΤ είναι άμεσα διαθέσιμες τριγύρω για να “εξυπηρετήσουν” την περιοχή μέσα σε 5 λεπτά.
