Στο ποίημα του ο Μάρτιν Νίμελερ σχολιάζει τη στάση της «σιωπηλής πλειοψηφίας» την εποχή του Γ’ Ράιχ

 

“Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους.

 

Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα.

 

Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές.

 

Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα.

 

Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών.

 

Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ.

 

Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι.

 

Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε.

 

Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων.

 

Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου.

 

Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ.

 

Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει”

 

 

 

 

Μέχρι πότε μπορεί ένας άνθρωπος, ή ένας λαός να ανέχεται να ποδοπατάνε και να κουρελιάζουνε την αξιοπρέπεια του, υποθηκεύοντας το μέλλον τόσο το δικό του όσο

και των παιδιών του?

 

Για πόσο ακόμα μπορεί να σφυρίζει δήθεν αδιάφορα απέναντι σε έναν λαό, που δεν έχει τίποτα στην κυριολεξία, αφού η αποικιοκρατική νέα τάξη του Ισραήλ καταστρέφει, κλέβει, βιάζει, λεηλατεί, με τρόπο αδίστακτο χωρίς να σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση, χρησιμοποιώντας γελοία “επιχειρήματα” και το παρελθόν της ως φτηνή  δικαιολογία για τα εγκλήματα που διαπράττει, και όμως ο περήφανος λαός  των Παλαιστινίων να ζεί, να ονειρεύεται και να διεκδικεί   μέσω της αντίστασης και της αξιοπρεπούς στάσης του, να μην κάμπτεται από τον καθημερινό εκφοβισμό, τις δολοφονίες  τα βασανιστήρια και τη γενονκτονία που εξαπολύονται εναντίον του, και να τολμά να αναμετρηθεί  με τύραννους και ολοκληρωτικά, φασιστικά καθεστώτα  με ελάχιστα μέσα και απίστευτες δυσκολίες,
 

Τι  είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από την χειρότερη κατώτερη πλευρά του εαυτού μας και μας φέρνει σε επαφή με το κέντρο μας και το κομμάτι αυτό που ξέρει να υφίσταται ελεύθερο και να  ζεί  πραγματικά?

 

 

Γιατί κακά τα ψέματα καλό είναι να μην γεμίζουμε με  δικαιολογίες  τον εαυτό μας,

η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν “έτοιμες” λύσεις” ή  μαγικές”συνταγές” για το δρόμο προς την ελευθερία.

Άλλωστε όπως είπαν και δύο σπουδαίοι για την εποχή τους άνθρωποι
 

Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε.

 Ότι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά – Ν. Καζαντζάκης

 

Το να ξέρεις πιο είναι το σωστό και να μην το κάνεις είναι η μεγαλύτερη δειλία. Κομφούκιος