Λογοτεχνικό κείμενο:
Με λένε Νίκο. Ήμουν μικρός και ένιωθα άσχημα καθώς ήμουν σκουρόχρωμος και ουδεμία σχέση είχα με τους υπόλοιπους Έλληνες. Φώναζα συνεχώς “μα είμαι Έλληνας”. Η σκουρόχρωμη επιδερμίδα μου δε μου άφηνε και πολλά περιθώρια. Άρχισα να εκδηλώνω το μίσος μου για τους σκουρόχρωμους, για να αποδείξω πως δεν είμαι ένας από αυτούς.
Έτσι συνέβη και με την ομοφυλοφιλία μου. Πάντοτε έβριζα τους “πούστιδες”. Δεν ήθελα να παραδεχτώ πόσο πολύ μου άρεσαν τα γυμνασμένα αγόρια, οι καταδρομείς, οι αρρενωποί Skinhead. Έβριζα τους ομοφυλόφιλους για να αποδείξω πως είμαι το αντίθετο.
Δεν άντεξα όμως. Υπήρξαν φορές που εκδηλώθηκα. Η χειρότερη φορά ήταν τότε που έκανα έρωτα με ένα νεαρό συναγωνιστή μου στα γραφεία της οργάνωσης μου (Πρυσή αυγή).
Ξάφνου χωρίς να το περιμένω μπήκε στο γραφείο ο συναγωνιστής μου «Μερίανδρος», ή αλλιώς Αντώνης Ονδρουτσόπουλος μαζί με έναν ακόμα νεαρό πρυσαυγίτη. Μόλις είδε τι έκανα βρήκε μια δικαιολογία και αποχώρησε από το γραφείο. Δεν ήταν σίγουρος για το αν ο πρυσαυγίτης κατάλαβε ότι εγώ είχα ομοφυλοφιλική επαφή.
Έτσι ο Μερίανδρος που με αγαπούσε πολύ, θέλοντας να διαφυλάξει την τιμή μου, αποφάσισε να ταπεινώσει τον πρυσαυγίτη που τον συνόδευε. Τον βίασε χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι, λέγοντας του πως αν μαθευτεί κάτι, θα μαθευτεί και το “γαμήσι που έφαγε με το μπουκάλι”.
Συνεχίζεται..
