Είναι γεγονός ότι ο κόσμος στις πλατείες δεν έχει πετύχει κάποιο απτό αποτέλεσμα. Κάποιο αποτέλεσμα που δύναται ποσοτικοποίησης. Το «μεσοπρόθεσμο» πέρασε, το ίδιο και πολλές άλλες ρυθμιστικές αλλαγές, με τις οποίες διαφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Κανένας -πολιτικός ή μη- υπεύθυνος δεν τιμωρήθηκε για τις απάτες ενάντια στα συμφέροντα του φορολογούμενου, αν εξαιρεθεί το τρικ των «στημένων» αγώνων, ενός μεμονομένου γεγονότος δηλαδή που δε δικαιώνει ή ωφελεί το λαό, αλλά μερικές εταιρείες και συγκεκριμένους παράγοντες, και ταυτόχρονα αποπροσανατολίζει την κοινή βούληση.
Όντως, χειροπιαστά αποτελέσματα από την έξοδο του κόσμου στις πλατείες και τα ψηφίσματα των γενικών συνελεύσεων μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά τα έμμεσα οφέλη είναι πολλαπλά. Πολλοί κατάλαβαν ότι δεν είναι μόνοι τους, δεν είναι κυνηγοί φαντασμάτων. Άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, να διευρύνουν τον τρόπο σκέψης τους, να γίνουν ίσως καλύτερα κοινωνικά όντα. Μερικοί ανέτρεψαν την αφοριστική αντιμετώπισή τους και την καχυποψία τους ενάντια στον συνάνθρωπο, κατανόησαν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός και πώς ενεργεί για να προασπίσει τα συμφέροντά του.
Αλλά το μεγαλύτερο κέρδος είναι η εδραίωση της κάθε πλατείας -και κυρίως εκείνης του Συντάγματος- ως μηχανισμού κοινωνικο-πολιτικής έκφρασης. Ως μηχανισμού επεξεργασίας και προαγωγής της κοινής γνώμης με γνώμονα το κοινό καλό, όσο μπορεί κάτι τέτοιο να οριστεί και να μπει σε πλαίσια. Αφηρημένο το κέρδος αυτό, αλλά ανεκτίμητο. Και όσοι περισσότεροι αρχίζουν να το χρησιμοποιούν, τόσο πιο «ανεκτίμητο» θα γίνεται.
Γι’ αυτό βρες κι εσύ τη δικιά σου πλατεία.
