Θα ψηφίσω ΝΔ, για να στηρίξω το «κεντροδεξιό Ευρωπαικό Μέτωπο του Αντώνη Σαμαρά που υπεύθυνα και αποφασιστικά θα εφαρμόσει το Εθνικό Σχέδιο Εξόδου από την κρίση Ζάππειο 1-2-Χ».
Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας θα «κάνει τα μνημόνια παρελθόν και θα ανοίξει το δρόμο στην ελπίδα».
Θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, για να κατεφέρει ο Βαγγέλης Βενιζέλος να «ενώσει όλες τις δυνάμεις της υπευθυνότητας, της αλληλευγγύης και των προοδευτικών μεταρυθμίσεων».
Θα ψηφίσω ΑΝΕΛ, γιατί μαζί με τον Πάνο Καμμένο «Είμαστε πολλοί, Είμαστε Ανεξάρτητοι, Είμαστε Έλληνες».
Θα ψηφίσω ΚΚΕ, που λέει την αλήθεια και «δε θα με πουλήσει, με το λαό πρωταγωνιστή».
Θα ψηφίσω Λαϊκό Σύνδεσμο – Χρυσή Αυγή, για να «ξεβρωμίσει ο τόπος».
Θα ψηφίσω ΔΗΜΑΡ, για να δώσω εντολή στο Φ.Κουβέλη «να εφαρμόσει τη λύση της Αριστεράς της Ευθύνης».
Καλείσαι να συμμετέχεις στις επερχόμενες εκλογές, δίνοντας διέξοδο στο αδιέξοδο του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, που βρίσκεται ένα βήμα πριν την αυτοκαταστροφή.
Αγνοώντας τους πραγματικούς όρους του «παιχνιδιού», μέσα σε κλίμα κατατρομοκράτησης και προπαγάνδας, τη στιγμή που νεα «σύννεφα» επικυριαρχίας πάνω από την ελληνική επικράτεια έχουν κάνει την εμφάνισή τους.
Δύσκολα με τόσα σύννεφα να μην ξεσπάσει «καταιγίδα» και ο βρεγμένος σίγουρα θα είσαι ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΕΜΕΙΣ.
Με τη συμμετοχή και την ψήφο πάρε το δικό σου μερίδιο ευθύνης για το «τι μέλλει γενέσθαι».
Βγάλε τα «θαμπά» γυαλιά, προσφορά του πολιτικού συστήματος, για να διακρίνεις πως επιλέγεις ηγεσίες που θα καθορίσουν την πορεία της Ελλάδας για πολλές δεκαετίες αργότερα.
Βγάλε τα «πολύχρωμα» γυαλιά για να διακρίνεις τις αληθινά αντιμαχόμενες δυνάμεις, που έχουν βγάλει κάθε «βέλος» από την φαρέτρα τους,
– οι μεν για να διατηρήσουν μια Ευρώπη των «οικονομικών ελίτ», έρμαια των αγορών και των οίκων αξιολόγησης και
– οι δε επιχειρηματολογώντας πάνω στην αποτυχία των πρώτων, να οδηγούν την Ελλάδα στο «μάτι του κυκλώνα» ενός σύγχρονου «Ψυχρού Πολέμου», αδυνατώντας ακόμα και οι ίδιοι να μετρήσουν τις θετικές και αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης.
Οι επίσημες προεκλογικές θέσεις των κομμάτων δημιουργούν μια αίσθηση για το ποιοί θα μπορούσαν να συνεργαστούν και ποιοί δε θα το έκαναν «με καμία Κυβέρνηση».
Και είναι τουλάχιστον εθνικά ανεύθυνη και αυτάρεσκη η εμμονή των κομματικών ηγεσιών να κινούνται ξανά όπως και στις 9 του Μάη στον μικροπολιτικό τους κόσμο. Αρνούμενοι να διαμορφώσουν ένα κλίμα επαφής και προγραμματικής συνεννόησης, θυσιάζουν την πιθανότητα εξεύρεσης συλλογικής και υπεύθυνης λύσης, στο βωμό μιας «ετερόφωτης» εξουσίας που θα διαχειριστεί ο καθένας «μόνος» του.
Πιστεύει κάποιος από αυτούς πως είναι ικανός να παίξει ατομικά το «παιχνίδι» την 18η Ιουνίου;
Αν βέβαια οι συνεννοήσεις γίνονται, «κάτω από το τραπέζι», χωρίς τον απλό πολίτη έστω παρατηρητή, περισσότερο πιθανό φαντάζει να βρεθεί προγραμματικός «τόπος» που θα διασφαλίζει τελικά τη βιωσιμότητα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος παρά τη δική σου.
Η Δημοκρατία έχει πολλούς δρόμους για να μην οδηγείται σε αδιέξοδο. Αν όμως το μοναδικό «όχημα» εξόδου είναι το υπάρχον πολιτικό σύστημα, που στην πιο κρίσιμη περίοδο της χώρας δείχνει ανίκανο να προσαρμοστεί στις εξελίξεις της παγκόσμιας σκακιέρας χρησιμοποιώντας τακτικισμούς του παρελθόντος, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να μην του ανοίξουμε ξεκάθαρα το δρόμο να προχωρήσει.
Μη ξεχνάς πως μεγαλύτερος φασισμός είναι να λες στον άλλον αυτό που θέλει να ακούσει…
