499.999.999

Είπα για τους νεοναζί, για τη σύλληψη των 15 αντιφασιστών, για το σκάνδαλο της “πώλησης” της Αγροτικής στην Πειραιώς και τα δάνεια των κομμάτων, για το πώς το Reuters έχει ασχοληθεί με το θέμα αλλά όλη η ΕΕ κάνει πως δεν το βλέπει, για τους μισθούς, τις τιμές, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τους φόρους, τις κομμένες υποτροφίες, τα PhD που δεν θα γίνουν ποτέ, τα νέα παιδιά που φεύγουν έξω για δουλειά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τον “Ξένιο Δία”, τις σχέσεις ΕΛΑΣ-ΧΑ, τον Σαμαρά που πήγε να προσευχηθεί στην Παναγία, για τα ομόλογα που είχε η Goldman Sacks και τα ξεφορτώθηκε, για το χρέος που φορτώσανε οι κυβερνήσεις της ΕΕ στους πολίτες τους χωρίς να βοηθάνε την Ελλάδα αλλά τις ιδιωτικές τράπεζες, για το πώς όταν πνίγεις μια οικονομία δεν υπάρχει κανείς να πληρώνει φόρους και δεν έχει ελπίδες ανάκαμψης, για τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας που δεν υπάρχουν online πουθενά ενώ βρίσκεις online τα αντίστοιχα στοιχεία της Ουγκάντας, για τις απεργίες που είναι 24ωρες κ.ο.κ.

alt

Πρέπει να μιλούσα πάνω από 2 ώρες, ασταμάτητα. Και πάλι, δεν πρόλαβα να τα εξιστορήσω όλα.

Συνέχιζε να απορεί γιατί όλα αυτά δεν είναι γνωστά. Γιατί δεν τα έχει ακούσει / διαβάσει αλλού, ενώ ενημερώνεται τακτικά. Συνέχιζε να πέφτει από τα σύννεφα. Ειδικά όταν εξήγησα τί θα πει 24ωρη απεργία, δεν είχε πλέον λόγια.

“Από πού ενημερώνεσαι;”

“Κυρίως από το διαδίκτυο!”

Ειπωμένο με μία υπερηφάνεια και ολίγη φόρα.

“Εννοείς από τις ιστοσελίδες των βασικών ΜΜΕ της χώρας σου.”

Εδώ, ξαφνικά, κόπηκε η φόρα.

“Εντάξει, αλλά είναι διαφορετικά μέσα, πολλές πηγές. Διαβάζω και τους αριστερούς και τους δεξιούς και …”

“Πού βρίσκουν πληροφορίες για την Ελλάδα; Έχουν δημοσιογράφους στην Αθήνα ή παίρνουν έτοιμα τα δελτία τύπου από το Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων;”

“Τί εννοείς Κρατικό; Το Πρκατορείο Ειδήσεών σας είναι κρατικό;”

Ανοίγει διάπλατα τα μάτια και με κοιτάζει με δυσπιστία.

“Βλέπω, μόλις ξύπνησες! Τί νόμιζες, πουλάκι μου;”

“Ναι, αλλά τουλάχιστον τα δικά μας ΜΜΕ δεν είναι κρατικά. Είναι ανεξάρτητα και …”

“Ανεξάρτητα τύπου Ιταλίας; Τα μισά του Μπερλουσκόνι και τα άλλα μισά Κρατικά;”

“Όχι, έχουμε Ανεξάρτητο Δημοσιογραφικό Πρακτορείο, το οποίο …”

“Ποιος πληρώνει τους μισθούς τους; Σε ποιον ανήκει;”

Κόλλησε. Κόλλησε άσχημα. Πήγε να ανοίξει το στόμα να πει κάτι. Το ξανάκλεισε.

“Ναι, αλλά …”

“Ποιος είναι το αφεντικό, ρε παιδί μου;”

“Δεν ξέρω. Ομολογώ πως δεν ξέρω.”

Είχα πάρει εκείνο το επινίκειο βλέμμα της μάνας μου [“στα’λεγα εγώ!!!”] και κοίταζα από απέναντι με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

“Fuck! Μου κατέστρεψες τη μέρα … Όχι, το μήνα! … Δεν μπορεί! Δεν γίνεται! … Σε πιστεύω, αλλά ΔΕΝ γίνεται!”

“Ξέρεις, όλα αυτά που έμαθες απόψε, υπάρχουν 500 εκατομμύρια Ευρωπαίοι που δεν τα ξέρουν. Κάποιος πρέπει να τους ενημερώσει, για την αποκατάσταση της αλήθειας.”

alt

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο