Η πόλη που αφαιρείται από τους πολίτες της, η εξουσία που οχυρώνεται πίσω από τα κάγκελα, η πληθώρα των μπάτσων που προστατεύουν τα αφεντικά τους, οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ απέναντι στην εργαζόμενη των 500 ή την άνεργη των 300, η διαδηλώτρια με το τζην και το μπλουζάκι απέναντι στους αρματωμένους πίσω απ’ το φράχτη, το μέγαρο μουσικής και η πρεσβεία των ΗΠΑ από τη μία πλευρά και ο κόσμος από την άλλη, η Βουλή από την πλευρά της πρεσβείας όπως το συνηθίζει, ο δρόμος κομμένος στα δύο, η ζωή από τη μία και κάτι που δεν μπορεί να ονομαστεί ζωή από την άλλη πλευρά.
Χωρίς πολλή σκέψη, επιστρέφουμε στο γνωστό εμφυλιοπολεμικό “εμείς” και “οι άλλοι”, αυτό το τραύμα που είχαμε καταφέρει να επουλώσουμε για λίγο και που τώρα κάποιοι το ξανασκαλίζουν.
πηγή εικόνας: http://www.demotix.com/news/
