Λόγια Οργής

Μερικά από τα πράγματα που με ε ξ ο ρ γ ί ζ ο υ ν είναι:


Οι πολιτικάντηδες που, αποκτώντας λίγη εξουσία, νομίζουν ότι γίνονται ανώτεροί σου και πως έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε.


Οι ακαδημαϊκοί, οι άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης, οι τεχνοκράτες και οι επιστήμονες που γνωρίζουν, που έχουν άποψη για όλα, που έχουν δίκιο και είναι καθ’ όλα σωστοί και το μόνο που κάνουν είναι απλώς να διαφωνούν ο ένας με τον άλλον ή να αναφέρονται ακόμη και στα πιο σπαρακτικά γεγονότα της κοινής μας καθημερινότητας λες και όλα είναι αντικείμενο μελέτης και μόνον αυτό, λες και ο άνθρωπος είναι απλώς ένα πειραματόζωο στην υπηρεσία της Επιστήμης! Αυτοί που όσα περισσότερα γνωρίζουν, τόσο λιγότερα κατανοούν.


Οι καλλιτέχνες που, αφού ξεπούλησαν τη δεξιότητά τους σε αυτό που κάνουν, έπειτα πρόδωσαν και την ίδια τους την τέχνη – το λόγο ύπαρξής τους ως αυτό με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται – αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν ως τέτοιοι παπαγαλίζοντας ακόμη και τον παλιό καλό εαυτό τους, μπουρδολογώντας ή εκφράζοντας πράγματα που δεν αφορούν κανέναν!


Οι άνθρωποι που παραπονιούνται με την απάθεια, την ασέβεια και την ιδιοτέλεια, όταν οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παρκάρουν τα ωραία τους αυτοκίνητα πάνω σε διαβάσεις πεζών (συμπεριλαμβανομένου και των αναπήρων), σε πεζοδρόμια, σε ποδηλατοδρόμους και όπου αλλού τους βολεύει. Οι νέοι που δε σηκώνονται στο λεωφορείο για να κάτσει ο γέρος, αυτοί που δεν σκέφτονται τον άλλον.


Αυτοί για τους οποίους η Ε υ τ υ χ ί α ορίζεται με χρήματα ή με αγαθά και οι μόνοι τους έγνοια είναι πώς θα αποκτήσουν περισσότερη από τούτη την ευτυχία.


Αυτοί που πηγαίνουν στην παραλία ή σε συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και φεύγοντας αφήνουν τα σκουπίδια τους λες και το να μαζευτούν είναι δουλειά κάποιου άλλου.


Οι άνθρωποι που με λύπη διαπιστώνουν πως αποξενωθήκαμε, όταν οι ίδιοι δε σου απαντούν ούτε στην Καλημέρα σου.


Οι άνθρωποι που μιλούν για την ανηθικότητα των άλλων, όταν οι ίδιοι είναι στην πράξη χειρότεροί τους.


Όλοι αυτοί οι οποίοι, ο καθένας ξεχωριστά συνετέλεσε, με τη δράση, την απάθεια ή τη σιωπή του σε αυτό για το οποίο σήμερα ε ξ ο ρ γ ί ζ ε τ α ι.


Εκείνοι που νομίζουν πως φωνάζοντας ή βρίζοντας μπροστά στην τηλεόραση πράττουν το καθήκον τους στην ανθρωπότητα. Εκείνοι που θαρρούν πως το να λεν την άποψή τους στο καφενείο είναι η Επανάσταση που έχει ανάγκη ο πλανήτης.


Και αυτοί που χτυπώντας κατά λάθος ένα μικρό ζώο με το αυτοκίνητό τους, η πρώτη τους σκέψη είναι αν έσπασε ο προφυλακτήρας και πόσο μπορεί αυτό να τους κοστίσει. Αυτοί που είναι ικανοί να κατηγορήσουν το άτυχο ζώο που μπήκε στο δρόμο τους, ώστε να μη χρειαστεί να κατηγορήσουν τον εαυτό τους. Αυτοί για τους οποίους καμία ζωή οποιασδήποτε μορφής δεν έχει την ίδια αξία με τη δική τους, αλλά μικρότερη.


Τέλος, ε ξ ο ρ γ ί ζ ο μ α ι με τον εαυτό μου που ενώ γνωρίζω πως όλα τούτα είναι μάταια, δε μπορώ να σταματήσω να μιλώ γι’ αυτά που θεωρώ δίκαια και σωστά. Παρόλο που έχω χάσει κάθε ελπίδα, αρνούμαι να σωπάσω, αρνούμαι να διαπραγματευτώ έστω αυτή μου τη μιζέρια, αρνούμαι πεισματικά να παραμείνω χαρούμενος ή θλιμμένος. Ε ξ ο ρ γ ί ζ ο μ α ι, γιατί δεν έχω το χρόνο για να κάνω τόσα άλλα μάταια πράγματα – να παίξω, να ταξιδέψω, να νοιώσω την αγάπη, να κοιτάξω τον ουρανό… ! Γιατί πρέπει να διαλέξω. Που βουρκώνω γιατί γνωρίζω πως πρέπει να σπαταλήσω τη μικρή ζωή που μου δόθηκε για έναν αγώνα που ξέρω πως δε θα πανηγυρίσω.


Arkan

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
Μετάβαση στο περιεχόμενο