Γιατί είναι παράνομοι οι ισραηλινοί εποικισμοί (3000 νέες κατοικίες στα Κατεχόμενα μετά την απόφαση του ΟΗΕ))

Εκτός από την έγκριση κατασκευής 3.000 νέων οικιστικών μονάδων στα κατεχόμενα εδάφη, το “υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας” του Ισραήλ,  ένα φόρουμ εννέα κορυφαίων ισραηλινών υπουργών με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, θα  προχωρήσει επίσης σε διαδικασίες σχεδιασμού άλλων 1.000 μονάδων κατοικίας στην περιοχή  Ε1 που συνδέει την Ιερουσαλήμ με το Ma’aleh Adumim. Η θέση των εποικισμών είναι σύμφωνη με το “στρατηγικό χάρτη συμφερόντων” του Ισραήλ. Η Ανατολική Ιερουσαλήμ, που το Ισραήλ κατέλαβε κατά τον πόλεμο του 1967, θα είναι επίσης μια από τις τοποθεσίες για κατασκευή εποικισμού.

“Το Ισραήλ εξετάζει διάφορες άλλες ενέργειες σε απάντηση της μονομερούς Παλαιστινιακής κίνησης των Ηνωμένων Εθνών” όπως είπε  κυβερνητικός υπάλληλος στο Channel 10.

Άλλα πιθανά μέτρα τα οποία αιωρούνται στους πολιτικούς κύκλους του Ισραήλ έχουν συμπεριλάβει την ακύρωση των συμφωνιών του Όσλο του 1993-που προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) και την απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τμήματα της Δυτικής Όχθης και της Γάζας – την προσάρτηση των μεγάλων εποικιστικών μπλοκ, και την αφαίρεση κάποιων 800 εκατ. ΝIS  από τους φόρους που εισπράττονται εξ ονόματος της Παλαιστινιακής Αρχής για να καλύψουν τα χρήματα που ωφείλονται στην ισραηλινή εταιρία ηλεκτρικού ρεύματος, σύμφωνα με την Jerusalem Post.

Ο εκπρόσωπος του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς,  Nabil Abu Rudeineh,  ονόμασε την απόφαση  ”χαστούκι στο πρόσωπο του κόσμου που ψήφισε υπέρ ενός παλαιστινιακού κράτους,” όπως ανέφεραν οι  Times του Ισραήλ. “Αυτή η ενέργεια θα αφήσει το Ισραήλ περαιτέρω απομονωμένο, αφού χθες όλος ο κόσμος μίλησε   κατά της κατοχής”, συνέχισε.

Ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε το σχέδιο επέκτασης των εποικισμών ως αντιπαραγωγικό, λέγοντας ότι θα επαναλάβει τις ειρηνευτικές διαδικασίες. Την περασμένη εβδομάδα η Ουάσιγκτον εκλιπαρούσε το Ισραήλ να μην προχωρήσει σε οικοδόμηση στην περιοχή Ε1.  Η κίνηση αυτή θα συνδέσει την Ιερουσαλήμ με το Ma’aleh Adumim, χωρίζοντας τη Δυτική Όχθη  και θα δώσει ένα τέλος στη διαδικασία  και τα όνειρα για ένα  ενωμένο   παλαιστινιακό κράτος.

Ο Νετανιάχου, ακολουθώντας τα βήματα του Αριέλ Σαρόν και του Εχούντ Ολμέρτ, είχε υποσχεθεί στον Λευκό  Οίκο  ότι δεν θα έκτιζε στην περιοχή Ε1. Ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης είχαν πει νωρίτερα ότι μια άμεση κίνηση για  επέκταση των εποικισμών αμέσως μετά την ψηφοφορία των Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσε να θεωρηθεί από τη διεθνή κοινότητα ως ένα τιμωρητικό μέτρο εναντίον των Παλαιστινίων, όπως ανέφεραν τα δελτία ειδήσεων του Ynet του Ισραήλ. Αυτό που είχαν προτείνει στον Νετανιάχου ήταν να περιμένει,  έτσι ώστε η απόφαση να μην συνδεθεί με την ψηφοφορία των Ηνωμένων Εθνών, αλλά ο Νετανιάχου επέλεξε να προχωρήσει  το πρόγραμμα του.

Το Ισραήλ έχει ισχυριστεί εδώ και καιρό ότι μια λύση δύο κρατών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω διαπραγματεύσεων ενώ  η Παλαιστινιακή Αρχή έχει ταυτόχρονα υποστηρίξει ότι το πάγωμα της εποικιστικής δραστηριότητας αποτελεί προϋπόθεση για την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών.

Γιατί είναι παράνομοι οι ισραηλινοί εποικισμοί

Άρθρο 130: Τα κράτη δεν μπορούν να απελάσουν ή να μεταφέρουν τμήματα του δικού τους άμαχου πληθυσμού  σε μια περιοχή που καταλαμβάνουν.

Ο κανόνας αυτός έχει θεσπιστεί ως κανόνας του διεθνούς εθιμικού δικαίου που εφαρμόζεται στις διεθνείς ένοπλες συρράξεις.

Διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις

Η απαγόρευση της απέλασης ή η μεταφορά τμημάτων του  άμαχου πληθυσμού ενός κράτους στο έδαφος που κατέχει παρατίθεται στην Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης [1].  Πρόκειται για μια σοβαρή παραβίαση του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι [2].

Σύμφωνα με το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, «η μεταφορά, άμεσα ή έμμεσα, από την Κατοχική Δύναμη τμημάτων του  άμαχου πληθυσμού της στο έδαφος που κατέχει» αποτελεί έγκλημα πολέμου σε διεθνείς ένοπλες συρράξεις [3]. Πολλά στρατιωτικά εγχειρίδια απαγορεύουν την απέλαση ή μετακίνηση τμημάτων του άμαχου πληθυσμού από το ένα μέρος της σύγκρουσης  στο έδαφος που κατέχει [4]. Αυτός ο κανόνας περιλαμβάνεται στη νομοθεσία πολλών κρατών [5]. Επίσημες δηλώσεις και αναφορές υποστηρίζουν επίσης την  απαγόρευση της μεταφοράς  άμαχου πληθυσμού  σε κατεχόμενο έδαφος [6].

Οι προσπάθειες για να αλλάξει η δημογραφική σύνθεση μιας κατεχόμενης περιοχής έχουν καταδικαστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ [7].  Το 1992, ζητήθηκε η διακοπή των προσπαθειών για την αλλαγή της εθνοτικής σύνθεσης του πληθυσμού, οπουδήποτε στην πρώην Γιουγκοσλαβία [8]. Παρομοίως, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και η Επιτροπή  των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουν καταδικάσει τις εποικιστικές δραστηριότητες [9].  Σύμφωνα με την τελική έκθεση του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τις Διαστάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις Μετακινήσεις Πληθυσμών, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης εποίκων και εποικισμών, “η εγκατάσταση των εποίκων “, είναι παράνομη και αποτελεί ευθύνη κράτους και  ποινική ευθύνη των φυσικών προσώπων [10].

Το 1981, η 24η Διεθνής Διάσκεψη του Ερυθρού Σταυρού επιβεβαίωσε ότι «οι εποικισμοί σε κατεχόμενη περιοχή είναι ασυμβίβαστοι με το άρθρο 27 και 49 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης» [11].
Στην υπόθεση των μεγάλων Εγκληματιών Πολέμου το 1946, το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης βρήκε δύο από τους κατηγορούμενους ένοχους για απόπειρα   “γερμανοποίησης” των κατεχομένων εδαφών [12].

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

[1] Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης, Άρθρο 49, έκτη παράγραφος(Τόμος II, Κεφ.38, § 334).
[2] Πρόσθετο Πρωτόκολλο Ι, Άρθρο 85 (4) (α) (εγκρίθηκε με συναίνεση)
(§ 335).
[3] Καταστατικό του ICC, ΄Aρθρο 8 (2) (β) (viii) (ibid., § 336).
[4] Βλέπε, π.χ., τα στρατιωτικά εγχειρίδια της Αργεντινής (ό.π., § § 346-347), Αυστραλίας (ό.π., § 348),  Καναδά (ό.π., § 349), Κροατίας (ό.π., § 350), Ουγγαρίας (ό.π., § 351),  Ιταλίας (ό.π., § 352), Κάτω Χώρες (ό.π., § 353), Νέα Ζηλανδία (ό.π., § 354),   Ισπανία (ό.π., § 355),   Σουηδία (ibid. , § 357), Ελβετία (ό.π., § 357), Ηνωμένο Βασίλειο (ό.π., § 358) και Ηνωμένες Πολιτείες (ό.π., § 359).
[5] Βλ., π.χ., τη νομοθεσία της Αρμενίας (ό.π., § 361), Αυστραλίας (ό.π., § § 362-363),  Αζερμπαϊτζάν (ibid., § § 364-365), Μπαγκλαντές (ό.π., § 366 ), Λευκορωσίας ( § 367),  Βέλγιο (  § 368), Βοσνία και Ερζεγοβίνη (ό.π., § 369),  Καναδά (   § 371-372), Κονγκό (ό.π., § 373 ), Νήσοι Κουκ ( § 374), Κροατία (ό.π., § 375),  Κύπρος (ό.π., § 376), Τσεχική Δημοκρατία (ό.π., § 377), Γερμανία (ό.π., § 379), Γεωργία (ό.π., § 380),  Ιρλανδία (ό.π., § 381), Μάλι (ό.π. § 384), Δημοκρατία της Μολδαβίας ( § 385), Κάτω Χώρες ( § 386), Νέα Ζηλανδία ( § 387 έως 388),  Νίγηρας (ό.π., § 390),  Νορβηγία (ό.π., § 391),  Σλοβακία (ό.π., § 392),  Σλοβενία ​​(ό.π., § 393), Ισπανία ( § 394),  Τατζικιστάν (ό.π., § 395), Ηνωμένο Βασίλειο (ό.π., § § 397-398), Γιουγκοσλαβία (ό.π., § 399) και  Ζιμπάμπουε (ό.π., § 400)? βλ. επίσης το σχέδιο νόμου της Αργεντινής ( § 360),  Μπουρούντι (ό.π., § 370), Ιορδανίας (ό.π., § 382),  Λίβανο (ό.π., § 383) Τρινιντάντ και Τομπάγκο (ό.π., § 396).
[6] Βλέπε, π.χ., οι δηλώσεις του Κουβέιτ (ό.π., § 405) και Ηνωμένες Πολιτείες (  § 406 έως 407) και η αναφερόμενη πρακτική της Αιγύπτου (ό.π., § 402) και  Γαλλίας ( § 403).
[7] Βλ., π.χ.,  Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, Res. 446, 452 και 476 (ό.π., § 408), Res. 465 (  § 409) και Res. 677 ( § 410).
[8] Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, Res. 752 ( § 411).
[9] Βλέπε, π.χ., Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, Res. 36/147 C, 37/88 C, 38/79 Α, 39/95 Α και 40/161 D (ό.π., § 412) και Res. 54/78 (όπ.π., § 405)? Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Res. 2001/7 (ό.π., § 413).
[10] Υπο-Επιτροπή ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Τελική έκθεση του Ειδικού Εισηγητή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη μεταφοράς του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των εποίκων και των εποικισμών (ό.π., § 415).
[11] 24η Διεθνής Διάσκεψη του Ερυθρού Σταυρού, Res. III ( § 419).
[12] Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, υπόθεση των μεγάλων Εγκληματιών Πολέμου, απόφαση (ό.π., § 421).

ΠΗΓΕΣ: occupiedpalestine , RT

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο