Από τον Daniel Kovalik
Η πιο ανυπολόγιστη καταστροφή και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτυλίσσεται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ενώ είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τον αριθμό των θυμάτων, υπάρχουν αξιόπιστες αναφορές για τουλάχιστον 5 εκατομμύρια και πολύ πιθανόν πάνω από 6 εκατομμύρια πολίτες που σκοτώθηκαν, οι μισοί από τους οποίους ήταν παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Παρά τα εξαιρετικά μεγάλα νούμερα, το Κονγκό έχει λάβει ελάχιστη προσοχή από τον Τύπο και σίγουρα πολύ λιγότερο από χώρες όπως το Σουδάν, την πρώην Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη και τη Συρία τώρα – δηλαδή, τις χώρες στις οποίες οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να παρέμβουν – αν και η τραγωδία στο Κονγκό είναι πολύ χειρότερη από ό, τι σε οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες.
Με δεδομένη την τρέχουσα κατάσταση με τους αντάρτες, να καταλαμβάνουν την πόλη της Γκόμα στο ανατολικό Κονγκό, αποφάσισα να μιλήσω με τον Kambale Musavuli, έναν από τους πιο σημαντικούς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το Κονγκό. Ο κ. Musavuli είναι από την πρωτεύουσα του Κονγκό, την Κινσάσα, και τώρα είναι ο εκπρόσωπος της οργάνωσης “Φίλοι του Κονγκό” που έχει την βάση της στην Ουάσιγκτον και στην οποία κατοικεί σήμερα. Έχει γράψει και μιλήσει εκτενώς για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο λαός του Κονγκό, ακόμα και στην Washington Post, καθώς και μέσα από την δυνατή ταινία “Κρίση στο Κονγκό”, (Crisis in the Congo) την οποία μπορεί κανείς να βρει στο friendsofthecongo.org.
Η συνέντευξη μαζί του έγινε τηλεφωνικά όπου δέχτηκε με ευγένεια να απαντήσει στις ερωτήσεις μου. Ένα δείγμα της συνέντευξης ακολουθεί παρακάτω :
DK: H πρώτη μου ερώτηση θα έχει στόχο να μπούμε κατευθείαν στην καρδιά του θέματος. Αρχικά τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό στο Κονγκό και θα έπρεπε να μας ανησυχεί;
KM: Μια ομάδα παραστρατιωτικών έχει καταλάβει πόλεις στο ανατολικό τμήμα του Κονγκό. Και αυτή η ομάδα πολιτοφυλακής αυτοαποκαλείται M23. . . Οι γείτονες του Κονγκό, η Ρουάντα και η Ουγκάντα, υποστηρίζουν και εξοπλίζουν τις ομάδες ανταρτών στο εσωτερικό του Κονγκό. . . . Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει τον εκτοπισμό πάνω από 650.000 ανθρώπων, εκατοντάδες έχουν σκοτωθεί, γίνονται εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, γυναίκες βιάζονται από τις ανταρτικές ομάδες πολιτοφυλακής, και όλα αυτά συνοδεύονται από μια εκκωφαντική σιωπή από τις κυβερνήσεις του κόσμου, ώστε να είναι δύσκολο να επιτευχθεί ένα τέλος σε αυτή την κρίση.
DK: Ποιος είναι ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλα αυτά;
KM: Λοιπόν, όπως ανέφερα, υπάρχουν συγκρούσεις και ομάδες ανταρτών, οι ομάδες πολιτοφυλακής, πραγματικά θα προτιμούσα να τις αποκαλώ ομάδες πολιτοφυλακής και όχι ανταρτών. Οι ομάδες αυτές λοιπόν υποστηρίζονται από τη Ρουάντα ως επι το πλείστον καθώς και την Ουγκάντα. Η Ρουάντα και η Ουγκάντα είναι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Παίρνουν τα χρήματα των φορολογουμένων μας, η ηγεσία τους έχει εκπαιδευτεί από τον στρατό μας και λειτουργούν ως εκπαιδευόμενοι αστυνομικοί του κόσμου για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι βλέπετε στρατιώτες από την Ουγκάντα, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία. Και βλέπετε στρατιώτες από την Ρουάντα, στο Σουδάν, ιδιαίτερα στο Νταρφούρ, και στην Αϊτή. Αναλαμβάνουν μέρος δηλαδή σε αυτές τις δήθεν επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης, όπου οι ΗΠΑ έχουν συμφέροντα, και εξαιτίας αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες κρατούν προκλητική σιωπή για την κατάσταστη στο Κονγκό, παρά τα στοιχεία που υπάρχουν. Και μια απόδειξη που ακόμα και η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγνωρίζει – θυμηθείτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν παρακρατήσει 200.000 δολάρια από την κυβέρνηση της Ρουάντα, λόγω της υποστήριξης της προς επαναστατικές ομάδες στο Κονγκό – το οποίο σημαίνει ότι έχουν αποδείξεις για το τι κάνει η Ρουάντα στο Κονγκό. Ωστόσο, παρέχουμε ακόμα στην Ρουάντα 240 εκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των φορολογουμένων μας. Έτσι, οι ΗΠΑ παίζουν έναν πολύ αρνητικό ρόλο και συνεχίζουν να στηρίζουν τα έθνη που υποστηρίζουν, εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν τους αντάρτες στο Κονγκό, ενώ στα Ηνωμένα Έθνη παίζουν ακόμη μεγαλύτερο ρόλο στο να μην μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη στο Κονγκό. Με αυτό εννοώ την Σούζαν Ράις, πρεσβευτή των Ηνωμένων Εθνών από τις ΗΠΑ, η οποία είχε μπλοκάρει τις εκθέσεις από την περιοχή, σύμφωνα με πολλούς. Επιτρέψτε μου να πάω πίσω, έτσι ώστε να είναι σαφές αυτό που λέω. Η Σούζαν Ράις, η πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, σύμφωνα με πολλούς διπλωμάτες, είχε μπλοκάρει την απελευθέρωση των εκθέσεων. Υπήρχαν δύο εκθέσεις του ΟΗΕ που θα έπρεπε να είχαν δημοσιευθεί, και η πρώτη έπρεπε να βγει τον Ιούνιο. Διπλωμάτες από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν πει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε διαφορετικές επαφές στη Νέα Υόρκη ότι ήταν η μόνη που εμπόδιζε την έκθεση από το να δημοσιευτεί και ήθελε να δώσει μια ευκαιρία στη Ρουάντα να ανταποκριθεί στην έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που τεκμηριώνει τη συμμετοχή της στη στήριξη ομάδων ανταρτών στο Κονγκό . Η δεύτερη έκθεση …
DK: Έχετε δει αυτές τις εκθέσεις;
KM: Και οι δύο έχουν πλέον δημοσιευτεί.
DK: Εντάξει.
KM: Αλλά έχουν δημοσιευθεί, διότι, αυτό που πραγματικά συνέβη είναι ότι οι άνθρωποι οι οποίοι εργάζονταν για την έκθεση, ακόμη και υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, διέρευσαν τις εκθέσεις στον Τύπο.
DK: Εντάξει.
KM: Επειδή λοιπόν ο Τύπος τα έλαβε, και ειδικά το Reuters, δημοσίευσε αποσπάσματα από την έκθεση. Ο αρθρογράφος μάλιστα αναρωτιώταν, “πώς είναι δυνατόν η έκθεση αυτή να μην δημοσιεύεται;” Έτσι, ήταν αδύνατο για το Συμβούλιο Ασφαλείας να μη δημοσιεύσει το περιεχόμενο της έκθεσης, διότι υπήρχαν ήδη μάτια που είχαν δει, τι υπήρχε μέσα στην έκθεση. Το ίδιο πράγμα συνέβη με τη δεύτερη, αλλά η δεύτερη μόλις κυκλοφόρησε περίπου πριν από 10 ημέρες, την περασμένη εβδομάδα, πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης, ο ΟΗΕ ήταν έτοιμος να προωθήσει ψήφισμα που θα καταδικάζει τη Ρουάντα για τη στήριξη των ανταρτικών ομάδων. Έχουμε πάρει τις πληροφορίες ότι η Ρουάντα είχε αφαιρεθεί από το ψήψισμα, επομένως το ψήφισμα ανέφερε μόνο πως κάθε εξωτερική υποστήριξη στους αντάρτες και στην ομάδα πολιτοφυλακής M23, θα πρέπει να σταματήσει, χωρίς όμως να αναφέρει ποιες χώρες την υποστηρίζουν. Έτσι βλέποντας αυτά, αφήνουμε τους Αμερικανούς να γνωρίζουν και να μαθαίνουν ότι η κυβέρνησή τους είναι συνένοχη για τη μετατόπιση 650.000 άνθρωπων στο Κονγκό. Δεκάδες άνθρωποι σκοτώνονται επειδή [οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ] το επιλέγουν . . και παρέχουν κάλυψη σε αυτούς τους συμμάχους τους στην Αφρική σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε βάρος των ανθρώπων που ζουν στο Κονγκό.
DK: Τώρα, η Σούζαν Ράις είναι μία από αυτούς, πώς θα το λέγατε, που πιστεύει στο R2P, στο δικαίωμα αυτό, ή σε αυτή την “ευθύνη για προστασία”;
(Σημείωση : Το R2P, Eυθύνη για Προστασία, είναι μια πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών που ιδρύθηκε το 2005, αποτελείται από ένα σύνολο αρχών, που βασίζονται στην ιδέα ότι η αυτονομία δεν ειναι απλώς δικαίωμα αλλά και ευθύνη, επικεντρώνεται στην πρόληψη και στην καταπολέμηση κυρίως τεσσάρων εγκλημάτων : της γενοκτονίας, των εγκλημάτων πολέμου, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και τις εθνοκαθάρσεις, τοποθετώντας τα κάτω από τον γενικό όρο “μαζικά εγκλήματα”.)
KM: Ωστόσο, στο R2P δεν υπάρχει “C” . Αυτό ακριβώς λέμε. Εμείς λέμε ότι στο R2P δεν υπάρχει “C”, εννοώντας ότι δεν υπάρχει η νομοθεσία αυτή για το Congo Σύμφωνα με την πολιτική των ΗΠΑ, αυτό σημαίνει ότι το Κονγκό δεν πρέπει να προστατεύεται. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Δεν χρειάζεται καν να διαβάσετε την εφημερίδα για να μάθετε τι συμβαίνει. Μπορείτε πραγματικά να μιλήσετε με έναν κάτοικο του Κονγκό, να περπατήσετε σε περιοχές όπου υφίστανται οι ομάδες πολιτοφυλακής. Αλλά, γνωρίζουμε ότι και η αμερικανική κυβέρνηση έχει επίγνωση του πόσο κακό συμβαίνει εκεί. Αρνείται την έκθεση των Ηνωμένων Εθνών. Ο επικεφαλής της αποστολής του ΟΗΕ στο Κονγκό, Roger Meece, είναι ένας Αμερικανός. Βρίσκεται σε επαφή μαζί μας. Έχουμε ανταποκρίσεις από κει. Τι συμβαίνει στο Κονγκό είναι ορατό. Αλλά η ευθύνη για την προστασία δεν έχει ενεργοποιηθεί για το Κονγκό, οπότε πρέπει να ρωτήσω, γιατί; Γιατί, ποιο είναι το δικαίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών να μιλάει για το θέμα της Συρίας, όταν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στο Κονγκό, και γνωρίζουμε τους δράστες, και οι δράστες υποστηρίζονται από τους συμμάχους μας, και αυτή είναι μια συζήτηση που πρέπει να να γίνει, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ πιέζουν για R2P, αλλά βλέπουμε ότι αυτό δεν ισχύει για την περίπτωση του Κονγκό.
Γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση – και η αποστολή του ΟΗΕ και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον Λευκό Οίκο και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, όλοι γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση. Και χρησιμοποιώ το αποδεικτικό στοιχείο ότι η αμερικανική κυβέρνηση απέσυρε $ 200.000 απο τη Ρουάντα για μια στρατιωτική ακαδημία. Το έκαναν επειδή είχαν ενδείξεις ότι η Ρουάντα, υποστηρίζει ομάδες ανταρτών. Έτσι παρόλο που χρησιμοποιώ τις δικές τους πληροφορίες σχετικά με τις γνώσεις τους για το τι συμβαίνει, καμία δράση δεν έχει ακόμα ληφθεί. Αυτό είναι συνενοχή. Όπως ακριβώς αναλάβαμε δράση για τον τερματισμό του Ολοκαυτώματος στην Ευρώπη, αν γνωρίζουμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι στο Κονγκό έχουν πεθάνει εξαιτίας της κατάστασης, οι εκτιμήσεις δίνουν πάνω από 6 εκατ. ανθρώπους, και οι μισοί από αυτούς είναι παιδιά κάτω των 5 ετών, και παραμένουμε σιωπηλοί όταν γνωρίζουμε τι συμβαίνει, είμαστε πραγματικά συνένοχοι. Και με έναν πολύ απτό τρόπο, γιατί υποστηρίζουμε τα δύο καταπιεστικά καθεστώτα στη Ρουάντα και την Ουγκάντα, και με τη σειρά τους αυτές οι χώρες χρησιμοποιούν την υποστήριξη που τους δίνουμε για να δημιουργήσουν παραστρατιωτικές ομάδες που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και όταν κάποιος έχει αποδείξεις θα πρέπει να εξοργίζεται. Δεν κάνω έκκληση προς την κυβέρνηση. Η έκκλησή μου είναι προς τον αμερικανικό λαό, προς τους ανθρώπους που συναντώ κάθε μέρα στους δρόμους, με τους οποίους μοιράζομαι αυτό που συμβαίνει στο Κονγκό. Με ρωτούν, “Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω;”. . . Έτσι απευθύνομαι σε αυτούς, τους λέω για να ξέρουν, ότι η κυβέρνησή σας είναι συνένοχη στη δολοφονία του λαού του Κονγκό με την υποστήριξη της Ρουάντα και της Ουγκάντα που έχουν εμπλακεί στις σφαγές στο Κονγκό, με αποδείξεις από πολλές αξιοσέβαστες οργανώσεις, όπως Η Human Rights Watch και μια ομάδα εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών. Αν θέλετε να με βοηθήσετε, κρατήστε την κυβέρνησή σας υπόλογη για την υποστήριξή της σε καταπιεστικά καθεστώτα στην Αφρική. Αυτό θα σήμαινε στην περίπτωση αυτή, να σταματήσει να υποστηρίζει τη Ρουάντα και την Ουγκάντα στρατιωτικά. Να σταματήσει να υποστηρίζει καταπιεστικά καθεστώτα στη Ρουάντα και την Ουγκάντα. Αυτό θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό για την ειρήνη στο Κονγκό.
DK: Και κ. Kambale, γιατί νομίζετε ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, ακόμη και γνωρίζοντας για τις φρικαλεότητες που διαπράττονται; Ποιών συμφέροντα προστατεύουν;
KM: Οικονομικά συμφέροντα και στρατιωτικά συμφέροντα. Οικονομικών συμφερόντων στο Κονγκό είναι αυτά που χρειαζόμαστε στην καθημερινή μας ζωή. Το κολτάν που προέρχεται από το Κονγκό, μπορεί να βρεθεί στο κινητό σας τηλέφωνο, το κοβάλτιο του Κονγκό μπορεί να βρεθεί στην μπαταρία του τηλεφώνου σας, καθώς και άλλα που παράγει το Κονγκό. Η Ρουάντα και η Ουγκάντα έχουν γίνει ο μεσίτης των ορυκτών του Κονγκό, και λεηλατούν τους φυσικούς του πόρους, ενώ διαπράττουν φρικαλεότητες. . . . Το χάος που επικρατεί, επιτρέπει στους πόρους αυτούς, να βγουν από το Κονγκό σε μια φθηνή τιμή, και φυσικά στην πραγματικότητα δεν βγαίνει απλά από την χώρα, αλλά κλέβεται από τον λαό του Κονγκό.
Το δεύτερο είναι στρατιωτικό ενδιαφέρον. Οι ένοπλες δυνάμεις της Ρουάντα και της Ουγκάντα έχουν εκπαιδευτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την εποχή που Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στη Σομαλία Μογκαντίσου, οι ΗΠΑ δεν θέλουν να έχουν οποιοδήποτε από τα στρατεύματά τους στην Αφρική πια. Έτσι, οι ΗΠΑ δημιούργησαν ένα σύστημα στο οποίο εκπαιδεύουν όλες τις ξένες στρατιωτικές αποστολές. Θέλω να πω, μπορείτε να φανταστείτε ότι στο Αφγανιστάν σήμερα, έχουμε στρατιώτες από την Ουγκάντα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας; Πόσοι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι έχουμε στρατιώτες από την Ρουάντα στην Αϊτή και στο Σουδάν. Οι αποστολές αυτές μπορούν να αναπτυχθούν σε όλο τον κόσμο για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. . . . Έτσι, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τοποθετεί την αποτίμηση των κερδών πάνω από τους ανθρώπους, αγνοώντας το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. . . .
DK: κ. Kambale, δεν στηρίζατε κάποια ελπίδα στον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είναι ένα παιδί από την Αφρική ο ίδιος, πρόερχεται από την Κένυα, δεν είχατε ελπίδες ότι θα βοηθήσει το Κονγκό;
KM: Θα είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας. Στήριζα ελπίδες στον Ομπάμα πριν από τις 4 Νοεμβρίου του 2008. Και είχα την ελπίδα πως θα κάνει κάτι για το Κονγκό, διότι ως γερουσιαστής έγραψε 156 προσχέδια νόμων, μόνο 2 από αυτά πέρασαν. Ένα από αυτά ήταν για την εξαγωγή υδραργύρου και το δεύτερο λεγόταν “Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Αρωγή Ασφάλειας και Δράσης, προώθηση της δημοκρατίας.” Έτσι, σήμερα ο Πρόεδρος Ομπάμα, ως γερουσιαστής έγραψε ένα νομοσχέδιο για το Κονγκό, το οποίο υπογράφηκε ως νόμος το Δεκέμβριο του 2006 από τον Τζορτζ Μπους, και είναι πραγματικά πλήρης στο να θέτει υπολόγους τους υπεύθυνους για την κατοχή και την εκμετάλευση της Αφρικής. Ωστόσο, αυτά τα νομοσχέδια αγνοούνται πλήρως. Γι ‘αυτό και επέλεξα να γίνω ένας προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να κινητοποιήσω τους ανθρώπους σε αυτή τη χώρα για να τους γνωστοποιήσω, ότι ο Πρόεδρος μας δεν ασχολείται με την κατάσταση στο Κονγκό, ενώ ξέρω ότι είναι πραγματικά γνώστης της κατάστασης, ακόμη και απ’ όταν αυτός βρισκόταν στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, ως γερουσιαστής. Και έχω προσπαθήσει να μοιραστώ αυτή τη γνώση με τους αριστερούς στην Αμερική που είχαν πίστη στο Δημοκρατικό Κόμμα και ότι ο Ομπάμα θα κάνει κάτι θετικό μετά την επανεκλογή του. Toυς είπα πως δεν λειτουργεί έτσι η Ουάσιγκτον. Θέστε τον πρόεδρο σας υπόλογο. Και ακόμη και τώρα που έχουμε την απόδειξη ότι η κατάσταση στο Κονγκό έχει επιδεινωθεί. . . . Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στους πολιτικούς για να κάνουν κάτι. Οτιδήποτε γίνεται στην αμερική γίνεται επειδή ο λαός ξεσηκώνεται…
DK: Λοιπόν, αυτό είναι πολύ χρήσιμο…Θέλω να πω, είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος τι συμβαίνει εκεί, όταν δίνεις στοιχεία για 6 εκατομμύρια νεκρούς, ξέρετε ότι είναι ο αριθμός του Ολοκαυτώματος. Θέλω να πω, στην ουσία μιλάτε για ένα ολοκαύτωμα στο Κονγκό. Μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι άνθρωποι είπαν, ότι ποτέ δεν θα αφήσουμε να συμβεί αυτό ξανά, και όμως συμβαίνει.
KM: Ναι, ναι, ναι. Συμβαίνει σε απόλυτη σιωπή. Ξέρεις, σκέφτομαι ότι για ένα άτομο νεκρό, οι άνθρωποι θα ζητήσουν ενός λεπτού σιγή. Αλλά αν το κάνουμε αυτό για το Κονγκό θα τους κλείσει το στόμα για πάντα. Διότι, αν για ένα άτομο ζητήσεις να γίνει ενός λεπτού σιγή, με τόσους θανάτους στο Κονγκό δεν θα είναι σε θέση να μιλήσει ο άλλος ποτέ ξανά.. . . . Στη συνέχεια, όμως τίθεται το ζήτημα αν θεωρούμε τους κατοίκους της Αφρικής ανθρώπους…Δεν ξέρω αν μου παίρνετε την συνέντευξη μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δηλαδή σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί σε εκατό χρόνια από τώρα. Μπορείτε να φανταστείτε σε εκατό χρόνια από τώρα, καθώς τα παιδιά θα διαβάζουν τότε την ιστορία αυτής της εποχής, θα αναρωτιώνται, γιατί πήρε τόσο χρόνο να το σταματήσουν αυτό; Γιατί έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια για να σταματήσει η δολοφονία 6 εκατομμυρίων. Και η ιστορία θα μας κρίνει για τις πράξεις μας. Και πρέπει να αναρωτηθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι όταν ακούσαμε ότι 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί, κάναμε τα πάντα που περνούσαν από το χέρι μας και την θέση μας και τις δυνατότητές μας για να το σταματήσουμε; Και αυτή την έκκληση κάνω στους ανθρώπους, ότι πρέπει να το σταματήσουμε, πρέπει να σταματήσει, οπουδήποτε στον κόσμο κι αν συμβαίνει πρέπει να μιλάμε, να φωνάζουμε, γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό θα γυρίσει προς τα εμάς, είναι ρόδα και γυρίζει. Καταλαβαίνετε;
Είχα μια συζήτηση με μια γερμανίδα πριν από ένα μήνα. Και, της εξηγούσα ότι υπό τον βασιλιά Λεοπόλδο του Βελγίου, 10 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στο Κονγκό. Αυτό ήταν πριν από το Ολοκαύτωμα! Στη συνέχεια, μετά το Ολοκαύτωμα, είμαστε στα 6 εκατομμύρια και πάλι, και της είπα, ελπίζω να μας βοηθήσετε ώστε να σταματήσει αυτή η σφαγή. Και η απάντησή της ήταν ότι, “έχω πολλά δικά μου προβλήματα για να ασχοληθώ μαζί τους”. Και εγώ απλά της απάντησα, ότι τέτοιες ακριβώς ήταν και οι δήλωσεις που έγιναν όταν σκότωναν τον Εβραϊκό λαό. Και αν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, που αποφάσισαν να το σταματήσουν, όταν αυτό είχε ξεκινήσει, δεν θα είχαμε 6 εκατομμύρια νεκρούς τότε. Και το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στο Κονγκό.
(μετάφραση από http://www.counterpunch.org/2012/11/30/genocide-in-silence/)
( Ο Daniel Kovalik είναι δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζει στο Πιτσμπουργκ. Αυτή την περίοδο διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πιτσμπουργκ το μάθημα “Διεθνή Ανθρώπινα Δικαιώματα”)
