Περιμένεις. Τίποτα. Σκέφτεσαι μήπως να πας αλλιώς. Περίμενες ήδη λίγο. Περιμένεις λίγο ακόμη. Τίποτα. Εδώ που έφτασες ας περιμένεις κι άλλο. Όπου να ‘ναι έρχεται. Δεν μπορεί…
Είναι να μην ξεκινήσεις κάτι.
«Ένα μνημόνιο και τελείωσε. Θα ηρεμίσουν οι έξω, θα ζοριστούν λίγο οι μέσα και όλα μέλι-γάλα.
Ε, εντάξει ας ψηφίσω άλλο ένα. Δύσκολα τα πράγματα. Δεν ήταν στα πλάνα μου. Αλήθεια δεν το θέλω. Όμως εδώ που φτάσαμε τι να κάνουμε. Ξέρω είναι ζόρικα πια.
Λίγο ακόμη και τελείωσε. Δεν μπορεί θα είναι το τελευταίο. Η κατάσταση είναι ήδη τραγική.
Όχι, δεν μπορεί. Δεν γίνεται. Όχι πάλι. Μου το έλεγαν. Τα είχα πάρει στα αστεία. Τρίτο; Δεν είναι δυνατόν. Μα δεν βλέπουν; Δεν έπρεπε να τους πιστέψω. 40 χρόνια μαλάκας. Καλά να πάθω.
Πότε έρχεται το τέταρτο να τελειώνουμε;»
Κάποιες φορές σε πάει μέχρι τέλους.
«Λες να κυβερνήσω; Όμως θέλει εκπτώσεις. Το ιδεολογικό μου πλαίσιο είναι πολύ ακραίο.
Ας κάνω λίγο πίσω. Τα πάντα θέλουν κάποιες θυσίες.
Εντάξει, θέλω και δραχμή, αλλά δεν με χαλάει και το ευρώ. Μήπως να το ξανασκεφτόμουν; Όχι, πλησιάζω…
Εντάξει θέλω να το καταργήσω, αλλά όχι μονομερώς πλέον. Θα βρω κάποια λύση, μωρέ. Το θέμα είναι να είμαι κυβέρνηση. Είμαι τόσο κοντά. Ας κάνω και μία επίσκεψη στα ματ που με έδερναν στις πορείες.
Δεν μπορώ να κάνω πίσω τώρα… Τα πάντα μετράνε. Είμαι τόσο κοντά…
Τώρα είμαι στην εξουσία. Προφανώς δεν μπορώ να παίρνω τα ίδια με την πλέμπα. Εγώ τους σώνω στο κάτω κάτω…»
Ακόμα και οι πουτάνες έχουν κόκκινες γραμμές.
Άνος Νάκης
