Η ντροπιαστική εκμετάλλευση του Μπράντλεϊ Μάνινγκ

Μετάφραση, προσαρμογή από:huffingtonpost.com

Του Robert Sheer, συντάκτη, συγγραφέα

Δοκίμασε να κλειδώσεις έναν Αμερικανό στρατιώτη γυμνό σε ένα κλουβί, και οδήγησε τον στην τρέλα, ενώ του αποστερείς τα βασικά του ανθρώπινα δικαιώματα, και θα σε καταδικάσουν άμεσα σαν βάρβαρο τρομοκράτη. Εκτός εάν αυτός που το κάνει είναι ένας εξουσιοδοτημένος πράκτορας της αμερικανικής κυβέρνησης, οπότε σε αυτή την περίπτωση το βασανιστήριο θα περάσει χωρίς να το προσέξει κανείς. Σίγουρα αν ένας συμπαθής καθηγητής συνταγματικού δικαίου τυγχάνει να προεδρεύει, τέτοιες επιθέσεις προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα περάσουν εύκολα στο δικαστήριο.

Πηγή φωτό : AP

Αφού φυλακίστηκε σαν κάποιο άγριο ζώο σε εκείνο το κλουβί στο Κουβέιτ, ο δεκανέας Μπράντλεϊ Μάνινγκ μεταφέρθηκε στη ναυτική βάση του Κουάντικο στην ευρύτερη περιοχή της Ουάσινγκτον, όπου υποβλήθηκε περαιτέρω σε συνθήκες, τις οποίες ο δικηγόρος του χαρακτήρισε “εγκληματικές”. Όχι πολύ μακριά από το Λευκό Οίκο, αλλά ο πεφωτισμένος μας πρόεδρος δείχνει να αγνοεί ότι αυτός ο στρατιώτης, του οποίο το μοναδικό φερόμενο έγκλημα είναι ότι προσπάθησε να ενημερώσει το κοινό για εγκλήματα τα οποία διαπράχθησαν στο όνομα του, κρατείτο σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο ξεκάθαρα με σκοπό να καταστρέψει την ίδια την αίσθηση του εαυτού.

Όπως το έθεσε ο δικηγόρος του Μάνινγκ, Ντέβιντ Κουμπς, ένας αντισυνταγματάρχης του στρατού σε εφεδρεία, και βετεράνος 12 χρόνων ενεργής θητείας : ” Η μεταχείριση του Μπραντ στο Κουάντικο θα χαρακτεί για πάντα στην ιστορία του έθνους μας σαν ένα ατιμωτικό μνημείο”. Ο Κουμπς προειδοποίησε ότι η πιο σοβαρή κατηγορία, που αντιμετωπίζει ο πελάτης του, “ότι βοήθησε τον εχθρό”, είναι μια “τρομακτική θέση”, η οποία έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε “να σωπάσει το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής εναντίον της κυβέρνησης μας”.

Ποιος είναι αυτός ο ‘εχθρός” αν όχι το κοινό, το οποίο ενημερώθηκε για την αληθινή φύση των πολέμων των ΗΠΑ στο Ιράκ και σοτ Αφγανιστάν από αναφορές στις ειδήσεις, οι οποίες βασίστηκαν στα έγγραφα. τα οποία φέρεται ότι διέθεσε στο Wikileaks ο Μάνινγκ; Τα έγγραφα ονομάστηκαν μυστικά, αλλά όπως απεκάλυψαν οι πολλές σημαντικές ειδησεογραφικές αναφορές, που βασίστηκαν πάνω τους, περιείχαν πληροφορίες, τις οποίες ένα πεφωτισμένο κοινό είχε ανάγκη και δικαίωμα να ξέρει.

Παρόλα αυτά για πολλά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, υπό το παράδειγμα των συντακτών της New York Times,  οι πρόσφατες διαδικασίες στο στρατιωτικό δικαστήριο, όπου ο δικηγόρος του Μάνινγκ επιτέλους κατάφερε να καταγράψει επίσημα την προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστρέψει τον πελάτη του, ήταν σαν να μην έγιναν. Πολύ βολικά για αυτά, δεδομένου ότι οι Times και τα  μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα είχαν ενθουσιαστεί με την εκμετάλλευση των πληροφοριών που απεκάλυψε ο Μάνινγκ, τώρα φοβούνται να μην συσχετιστούν με τον ίδιο το γενναίο πληροφοριοδότη.

Όχι όλα παρόλα αυτά. Ο βρετανικός  Guardian -όπου πρωτοστατεί ο  Γκλεν Γρινγουάλντ , ο πιο σημαντικός συγγραφέας για τις πολιτικές ελευθερίες σήμερα – έχει  πάρει στα σοβαρά τον αγώνα ενός άντρα, ο οποίος φέρεται να είναι μία από τις ειδησεογραφικές πηγές της εφημερίδας. Αλλά γιατί όχι και άλλοι; Όπως ρώτησε η Μάργκαρετ Σάλιβαν, συντάκτρια των New York Times:

Γιατί οι αναγνώστες των Times επρεπε να στραφούν στον Ed Pilkington της Guardian, ή σε κάποιον άλλο από τους ειδησεογραφικούς οργανισμούς, που έστειλαν ανταποκριτές, για να ακούσουν τον στρατιώτη Μάνινγκ να λέει για την κόλαση στην οποία τον είχαν βάλει – εκεί όπου έπρεπε να στέκεται γυμνός, με αλυσίδες στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας στο Κουάντικο, παρακαλώντας τους δεσμοφύλακες του για κάτι τόσο απλό σαν το χαρτί τουαλέτας, ή νωρίτερα, σε ένα κλουβί στο Κουβέιτ;

Ενώ αξίζει να επαινεθούν οι Times που δημοσίευσαν την αιχμηρή κριτική της Σάλιβαν, οι ατομικές απαντήσεις από συντάκτες ήταν για κλάμματα. Ερωτηθείς γιατί η εφημερίδα δεν έστειλε έναν ανταποκριτή να καλύψει αυτή τη σπάνια ευκαιρία να ακουστεί η άποψη του Μάνινγκ για την ιστορία, ο διευθυντής του γραφείου των Times στη Γουάσινγκτον Ντέιβιντ Λέονχαρντ είπε : ” Έχουμε ασχοληθεί μαζί του και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Αλλά όσο αφορά με την κάθε νομική υπόθεση, δε θα ασχολούμαστε με την κάθε δικαστική διαδικασία.”

Αλήθεια; Αυτή δεν είναι απλά μια ακόμα νομική υπόθεση, γιατί χτυπάει την καρδιά των συνταγματικών πολιτικών ελευθεριών της έκφρασης, στην οποία έχουν στηριχθεί οι Times τόσο πολύ στην ιστορία τους.

Αν το κοινό είχε το δικαίωμα να μάθει τις πληροφορίες που φέρεται να αποκάλυψε ο Μάνινγκ, όπως έδειξαν οι Times με τη δημοσίευση τους, τότε η πηγή θα έπρεπε να τιμάται όχι να διώκεται. Όπως έγραψε η Σάλιβαν :

Προς τιμήν τους, οι Times δημοσίευσαν άρθρο – άρθρο τις πληροφορίες που διέρρευσε ο στρατιώτης Μάνινγκ στο Wikileaks, ακριβώς όπως είχε κάνει με τα έγγραφα του πενταγώνου που διέρρευσε ο κ. Έλσμπεργκ στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο Μάνιγνκ είναι στην ίδια θέση που ήταν και ο Έλσμπεργκ, ο οποίος τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα διέρρευσε στους New York Times πληροφορίες για τα ψέμματα και τα εγκλήματα της κυβέρνησης στο Βιετνάμ. Και οι δύο άντρες είχνα πρόσβαση σε υλικό το οποίο είχε κατηγοριοποιηθεί σαν μυστικό, αλλά και οι δύο πίστευαν ότι είχνα υποχρέωση να τρυπήσουν το πέπλο της κυβερνητικής μυστικότητας, που σκοπό είχε να ξεγελάσει το κοινό.

Αυτό που προστατεύεται από την συνταγματική ελευθερία της έκφρασης δεν είναι το δικαίωμα των εμπορικών επιχειρήσεων να εκμεταλλεύονται τις ειδήσεις για κέρδος, αλλά το δικαίωμα των πολιτών να ενημερώνονται. Αυτό απαιτεί το θάρρος ηρωικών πηγών, όπως ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

1 ΣΧΟΛΙΟ

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
1 Σχόλιο
Most Voted
Newest Oldest
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο