Εδώ και πολλά χρόνια όλα τα συστημικά μέσα και οι μηχανισμοί έκαναν τα αδύνατα δυνατά να ταυτίσουν την αναρχία με την αδικαιολόγητη βία, με τα μπάχαλα, με τους χαφιέδες και πληρωμένους τραμπούκους του κράτους.
Συνεπίκουροι σε αυτό το παιχνίδι εκτός από τους δεξιούς-ακροδεξιούς υπήρξαν πολλές φορές και τα συστημικά αριστερά κόμματα που έβλεπαν ανταγωνιστικά την προοδευτικότητα και ζωντάνια του ελευθεριακού χώρου και την απήχηση στα νεολαιίστικα κινήματα απέναντι στη δικιά τους ξύλινη γλώσσα και την κομματική αδράνεια η οποία επαναλαμβανόταν ρητορικά με τα ίδια κλισέ και κινηματικά σε ασκήσεις ρουτίνας κομματικής συσπείρωσης.
Συνθήματα ,κοινωνικές δράσεις αλλά και ιδεολογικές θεωρήσεις έγιναν και γίνονται περισσότερο κατανοητά από όλο και περισσότερο κόσμο.Ιδιαίτερα την εποχή της κρίσης τώρα που γινόμαστε όλο και περισσότερο ίση στη φτώχεια η αναρχία ενοχλεί ακόμη περισσότερο την άρχουσα αστική τάξη η οποία κρύβεται πίσω από το κράτος και επιτίθεται συστηματικά αφού τα μέσα που διαθέτει ολοένα και λιγοστεύουν.
Μέρα με τη μέρα και χάνοντας μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας τα οποία έγλυφαν κόκαλα της ελίτ δεν έχουν άλλη κοινωνική στήριξη και στρέφονται με μανία με τη χρήση του κράτους απέναντι σε εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που τους αμφισβητούσε πάντα που δεν έτρωγε τα παραμυθάκια που του πλάσαραν, που υπερασπίζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που υπερασπίζονταν την κοινωνική ελευθερία ,την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημόσια περιουσία ,τα κοινωνικά αγαθά ,αλλά πάνω από όλα υπερασπίζονταν την ανθρώπινη ζωή, την ελευθερία ,την πραγματική άμεση δημοκρατία ,χωρίς εκπροσώπους και αρχηγίσκους και φυσικά υπερασπίζονταν τη λεηλασία της φύσης και το περιβάλλον.
Αυτοί ήταν και είναι οι αναρχικοί-ελευθεριακοί ,που δεν στοιχίζονταν στη γραμμή και δεν προσκυνάνε κανένα αφέντη και δεν είναι δούλοι κανενός θεού, και στη βία της εξουσίας απαντούν με βία στα ίσια. Στην καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων απαντούν με αντίσταση και αλληλεγγύη ,στους φόνους αθώων μικρών παιδιών από το κράτος απαντούν με φωτιά στην καρδιά του κράτους και εφιάλτες στους ύπνους των αστών.
Οι ελευθεριακοί αναρχικοί , φοβίζουν τους επαγγελματίες εξουσιαστές γι αυτό τους συκοφαντούν, για να μην μάθει ποτέ ο κόσμος ότι δεν χρειάζεται την συγκεντρωμένη κρατική εξουσία για οργανωθεί κοινωνικά, δεν χρειάζεται μόνιμους επαγγελματίες αντιπροσώπους να τον εκπροσωπούν , γιατί στην πραγματική δημοκρατία οι πολίτες θα είναι ταυτόχρονα άρχοντες και αρχόμενοι και αυτό στέλνει στη σύνταξη τους δια βίου άρχοντες του πολιτικού κράτους.
Ουτοπία είναι η επιθυμία των εξουσιαστών να άρχουν εις αεί
Η αναρχία είναι ευτοπία,
είναι η άμεση δημοκρατία ,
είναι η κοινωνική ελευθερία χωρίς μεσάζοντες στην κοινωνική οργάνωση
και αυτό ποτέ δεν άρεσε
ούτε τώρα αρέσει.
και όπως έγραψε και ένας φίλος
Ένας χώρος που έχει χιλιάδες νεκρούς απ τον Φράνκο, τον Χίτλερ, τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ γελάει όταν τον απειλεί ο (κάθε) Σαμαράς.
Πηγή: Athens IMC
