Μια μικρή ιστορία ανομίας από την ΑΣΟΕΕ

του τσανίλα

Tις μέρες αυτές η ΑΣΟΕΕ βρέθηκε πολλές φορές στην επικαιρότητα. Πολλές ιστορίες έφτασαν στα κυρίαρχα ΜΜΕ περί “κέντρου ανομίας”, κατά κανόνα διαστρεβλωμένες. Μια μικρή ιστορία “ανομίας” όμως δεν έφτασε ποτέ. Αυτή θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ σήμερα.

Τη Παρασκευή 11/1 η σχολή τελούσε υπό κατάληψη από τους φοιτητές ως διαμαρτυρία για την εισβολή της αστυνομίας και τη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ γύρω από τη σχολή. Η Mariangela Paone που συνεργάζεται με την ισπανική εφημερίδα El Pais είχε έρθει στη σχολή για να κάνει ρεπορτάζ για τα όσα συμβαίνουν. Μίλησε με πολύ κόσμο, καθηγητές ακόμα και με τους μετανάστες έξω από τη σχολή. Μέσα στη διάρκεια της μέρας κάπου άφησε το iPhone της το οποίο και έχασε.

Έκπληκτη ήταν όταν την επόμενη μέρα της είπαν να ρθει να πάρει το κινητό της από το θυρωρείο της σχολής. Ένας μετανάστης μικροπωλητής είχε βρει το κινητό της και το είχε αφήσει στο θυρωρείο. Την είχε δει μάλιστα να μιλάει μ’ έναν άλλον μετανάστη τη προηγούμενη μέρα στον οποίο είπε να την ειδοποιήσει. Και έτσι πήρε πίσω το κινητό στα χέρια της.

Δεν μ’ αρέσουν αυτές οι ιστορίες να σας πω την αλήθεια. Μη σας πω ότι μου φαίνονται ακόμα και ρατσιστικές. Σαν ιστορίες από την αποικιοκρατία όπου ο φτωχός πλην τίμιος “μαύρος” φροντίζει το “λευκό”. Άσε που άμα ήμουν εγώ στην αντίστοιχη οικονομική κατάσταση το πιθανότερο ήταν να το “σκότωνα” το iphone σε καναν έμπορα για να βγάλω μερικά λεφτά, και χωρίς τύψεις μάλιστα.

Όμως κάτι τέτοια περιστατικά ίσως είναι η ευκαιρία να γίνει φανερό αυτό που θα’ πρεπε να’ ναι προφανές και δεδομένο, ότι οι σκουρόχρωμοι αυτοί έξω από την ΑΣΟΕΕ είναι άνθρωποι. Ναι άνθρωποι ,μην εκπλήσσεστε, με χέρια, πόδια, στόματα, μυαλά, ψυχές, γούστα στη μουσική, αγαπημένη ταινία, αδέλφια, γονείς, γκόμενες, όνειρα. Τους βαφτίζουνε “λαθραίους”, “άνομους”, “παρέμπορους”, “πληγή” και ένα σωρό άλλες ταμπέλες ώστε να ξεχάσουμε ότι είναι άνθρωποι και όχι κτήνη ή σκουπίδια που πρέπει να πάρει η “σκούπα”.

Όταν σκάει η φούσκα της νομολίας γίνεται εμφανής η πραγματικότητα. ΦΠΑ δεν αποδίδει η μισή Ελλάδα αλλά δε τη κυνηγάνε δέκα διμοιρίες. Ούτε βέβαια τα εμπορεύματα φυτρώνουν στα κάγκελα της ΑΣΟΕΕ, από κάπου έρχονται. Πιθανότατα από κάποια από τις καινούργιες προβλήτες της COSCO στο Πειραιά που διαφημίζει ο Σαμαράς.

Έξω στο κρύο της Πατησίων οι νεοφιλελεύθερες αρλούμπες περι αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας που διδάσκονται στα αμφιθέατρα γίνονται θρύψαλα. Άνεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι και αυξανόμενος εκφασισμός. Ιδού τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής. Λαϊκιστής θα πει κανείς. Οικονομία χωρίς ανθρώπους θα πω εγώ. Η εξασφάλιση των κερδών των λίγων παρουσιάζεται στους πολλούς ως η αντικειμενική αναγκαιότητα. Παμπάλαιο το κόλπο. Ξέρασα πάλι.

Και τι μένει τελικά; Μια χούφτα άνθρωποι στο πεζοδρόμιο να προσπαθούν να επιβιώσουν, κάνοντας κάτι που δεν θα’ θελαν ποτέ να κάνουν, αγοράζοντας από μαφίες που σιχαίνονται που τους εκμεταλλεύονται. Εκεί έξω κάνεις δε μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα νομικά μπλα μπλα του σαλονιού ή του facebook. Διαλέγεις τι είναι σωστό σύμφωνα με σένα και πορεύεσαι. Διαλέγεις αν θα δεις κτήνη που φταίνε για τη κατάρρευση ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας ή ανθρώπους υπό εκμετάλλευση που προσπαθούν να επιβιώσουν. Διαλέγεις αν θα δεις έναν ακόμα “άνομο” ή έναν ωραίο τυπά που επιστρέφει το iphone που βρήκε και δεν θέλει να δει το “Taxi deux” στη προβολή της κατάληψης γιατί το χει δει ήδη 3 φορές.. Διαλέγεις αν θα δεις προβλήματα με τη μορφή ανθρώπων ή ανθρώπους με προβλήματα.