Θα καταγράψω μερικές σκέψεις ακόμη, με αφορμή ένα «τιτίβισμα» ενός ακόμα δημοσιογράφου που δε διστάζει να αποκαλύψει την πραγματική ιδεολογική του ταυτότητα και τον κόσμο ιδεών στον οποίο ανήκει.
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και πολύ καλός φίλος της τηλεόρασης αλλά το διαδίκτυο είναι ο πιστός φίλος ενημέρωσης και διασκέδασης. Δε γνώριζα τίποτα για αυτόν τον δημοσιογράφο (φημοσιογράφο αν θέλετε), ο οποίος με περίσσιο στόμφο και αποφασιστικότητα, «έδινε» κανονικά όποιον σκεφτόταν το αυτονόητο στη θέαση των παραποιημένων φωτογραφιών της κρατικής τρομοκρατίας από τα κακοποιημένα πρόσωπα των νεαρών συλληφθέντων στο Βελβεντό Κοζάνης.
Αφού πρώτα μας χαρακτήρισε ως αντάρτες, ο έγκριτος δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και της εφημερίδας με τη γνωστή γραμμή κρατικής προπαγάνδας, μας έριξε και το υπονοούμενο για γραμμή ψυχολογικής στήριξης. Γιατί όπως και εγώ, έτσι και εσύ, αναρωτήθηκες ποιος δίνει το δικαίωμα στον κάθε ένστολο φρουρό να μπορεί να δικάσει, να καταδικάσει και να εκτελέσει την ποινή στον κάθε παραβάτη του ποινικού κώδικα.
Πραγματικά προσπάθησα να το δω από όλες τις οπτικές γωνίες αλλά το αποτέλεσμα που έβγαζα ήταν το ίδιο. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ένας μπάτσος να σαπίζει στο ξύλο, να βασανίζει χυδαία ενώ είναι δεμένος, τον οποιονδήποτε συλληφθέντα. Θα ήθελα το ίδιο και για το βιαστή – δολοφόνο της Ξάνθης, υποτίθεται ότι όλοι θέλουμε μια κοινωνία ανθρώπων, οργανωμένη και συντεταγμένη σε κάποιο σύστημα αξιών και νόμων. Για αυτό υπάρχει και το σύνταγμα και η αστυνομία και οι δικαστές.
Αλλά μάταια, αυτά είναι καλά να τα λες και να τα προσμένεις αλλά στην ουσία δεν είναι παρά ένα χιλιοειπωμένο παραμυθάκι. Ούτε καν για μικρά παιδιά.
Στην προσπάθεια μου να καταλάβω το μένος αυτού του υποτιθέμενου δημοσιογράφου, ανέτρεξα σε αρκετά κείμενα και τοποθετήσεις του συγκεκριμένου. Σεβόμενος την προσωπική άποψη του άλλου αλλά και το δικαίωμα του στην ελεύθερη έκφραση, δε θα πω τι σκέφτηκα όταν διάβασα τα πιο πρόσφατα κείμενα του.
Αλλά δε μπορεί, αυτός που κράζει το κράτος για την υψηλή φορολογία στο αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού που κατέχει, αυτός που ειρωνεύεται το κράτος αλλά και το σύστημα δημοσιογράφων για την υποκρισία στην αποποινικοποίηση του χασίς, αυτός που δε ντρέπεται να κάνει λόγο για τις ανοησίες που παίζει η Ελληνική τηλεόραση, της οποίας είναι μέλος, να υπερασπίζεται το κράτος και τους ένστολους βασανιστές της, για τέτοιες σαδιστικές συμπεριφορές και καταχρηστικής βίας.
Είσαι δημοσιογράφος, οφείλεις να μεταφέρεις τα γεγονότα ως έχουν και όχι όπως εσύ θα ήθελες να έχουν συμβεί. Θα μου πείτε ότι αν ήταν αληθινός δημοσιογράφος δε θα έτρωγε ψωμί από την κρατική τηλεόραση αλλά ούτε και από το συγκρότημα τύπου της κρατικής προπαγάνδας.
Μόνο να γελάσω μπορώ με το σκεπτικό και το θράσος ενός τέτοιου τύπου και όσο γράφω σκέφτομαι ότι έπεσα στην παγίδα του να εκνευριστώ και να ασχοληθώ μαζί του, γιατί αυτό θέλει ο τύπος αυτός, να κάνει θόρυβο ώστε να δείξει ότι υπάρχει, καθώς δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει στην κοινωνία μας.
Σκεφτείτε τις οροοθετικές κοπέλες, τα θύματα του αδηφάγου συστήματος που προσφέρει στον αιμοδιψή λαό μας το απαραίτητο θέαμα. Στο χέρι μας είναι να μην επιτρέψουμε να γίνει ξανά άλλη θυσία στη σύγχρονη αρένα αυτή, καμία ανοχή σε τέτοιες πράξεις ανομίας από αυτούς που υποτίθεται ότι πληρώνονται για να μας προστατεύουν και να μας φυλάνε.
Καταδικάστε τα βασανιστήρια, δυστυχώς στη χώρα μας αποδεικνύεται καθημερινά ότι οι Ναζί, οι Χουντικοί και κάθε λογής βασανιστής που πέρασε πάνω από το σώμα του λαού μας, ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενος από το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του πραγματικού οχετού μιζέριας και δουλικότητας.
Αντεκδίκηση και υπομονή
είναι δυο λέξεις που με βία ταιριάζουν μαζί
κι είναι εκδήλωση προσβλητική
η εφαρμογή της εξουσίας σε κάθε μορφή
Αντεκδίκηση και υπομονή
παλεύουν χρόνια στο μυαλό μας και στη λογική
μα είναι λύτρωση μοναδική
η καταστροφή της εξουσίας σε κάθε μορφή
(Χάσμα-Αντεκδίκηση και Υπομονή)
Υ.Γ. Από πότε τα λεφτά των τραπεζών, έγιναν δικά μας λεφτά….
