Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακήρυξε ότι το μονοπώλιο πνευματικής ιδιοκτησίας (Copyright) έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ορίζονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και αλλού.
Αυτό σημαίνει πως κανείς πλέον στην ΕΕ δεν μπορεί να καταδικαστεί για μοίρασμα προϊόντων πολιτισμού, τουλάχιστον όχι μόνο για παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας.
Οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ ερμηνεύουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία έχει ισχύ συντάγματος, σε αντίθεση με το δίκαιο περί του copyright, το οποίο έχει ισχύ απλού νόμου.
Η απόφαση συνοψίζεται στο ότι κάθε καταδίκη για παράβαση νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων, η οποία ουσιαστικά περιορίζει την δυνατότητα έκφρασης της προσωπικότητας, πρέπει να αποδειχθεί ως απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία και όχι απλώς ως παράβαση του νόμου.
Με άλλα λόγια, δεν είναι πλέον επαρκές το να αποδειχθεί παραβίαση του copyright, προκειμένου να καταδικαστεί κάποιος για χρήση έργων με πνευματικά δικαιώματα στα πλαίσια της καλλιτεχνικής ή δημοσιογραφικής του έκφρασης.
Ασφαλώς το περιθώριο ερμηνειών αυτής της απόφασης είναι μεγάλο και σε καμμία περίπτωση δεν εννοείται ότι μπορεί γενικά να θεωρείται πλέον ελεύθερη η ανταλλαγή και αναπαραγωγή υλικού που βρίσκεται κάτω από copyright.
Ωστόσο, αποτελεί ένα εργαλείο ακόμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μάχη κατά των πνευματικών δικαιωμάτων, κυρίως στη χρήση υλικού για καλλιτεχνικούς και ενημερωτικούς σκοπούς.
