Αδερφή μου κι αδερφέ μου: δυο λόγια

Δεν ακουγόμαστε, την ώρα που χιλιάδες θεατές κοιτούν τις γιγαντοθόνες με τα μεγάλα γεγονότα. Αλλά βλεπόμαστε, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Στο χαμόγελό μας δε χωράνε ηγέτες και κλακαδόροι, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Τα δάκρυά μας δεν πάνε σε κανένα πολιτικό κενό, γεννιούνται μόνο απ’ την ανάγκη γι’ αξιοπρέπεια, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Ζητήσαμε να ζήσουμε και μας είπαν να μας ζήσουν, αρκεί να τους δώσουμε πίστη. Και δεν το δεχτήκαμε, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Βαρεθήκαμε να ζητάμε και δεχτήκαμε μόνο να κοινωνούμε μέσα από τις ανοιχτές διαδρομές μας, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Μές στο θόρυβο δεν βλέπουν πώς γελάμε, δεν ακούν πώς συνεννοούμαστε, αδερφή μου κι αδερφέ μου. Κάποτε κάποτε κι εμείς δεν ξέρουμε πώς.

Και λίγο πεθάναμε, ανάμεσα σε διάφορα λάθη, μα καταλάβαμε ότι τα λάθη είμαστ’ εμείς, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Μου έδωσες χέρι όμως, αδερφή μου κι αδερφέ μου, να σηκωθώ και στόμα να φιλήσω και θυμήθηκα ακόμα ότι καμμιά ήττα ή νίκη δεν είν’ αιώνια.

Σκίσαμε την εμπιστοσύνη μας απ’ αυτούς που μας τη ζήτησαν για να κρύψουν τη γύμνια τους, αδερφή μου κι αδερφέ μου.

Και μάθαμε να πλέκουμε ρούχα με τους άλλους, όχι για να κρυφτούμε, αδερφή μου κι αδερφέ μου, αλλά για να ζεσταινόμαστε.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο