Το τελευταίο που άκουσα από Ευρωπαίο συμπολίτη μας είναι πως “η Ελλάδα είναι Σοσιαλιστική χώρα, επειδή όλα τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο Κράτος”.
Αφού του εξήγησα ότι εκτός από το ηλεκτρικό και το νερό, άντε και το μετρό της Αθήνας, το Κράτος δεν έχει μέσα παραγωγής, εξανέστη:
“Μα είναι όρος της δανειακής σας σύμβασης, να κάνετε αποκρατικοποιήσεις!”
“Ναι, πουλάμε τη ΓΑΔΑ. Θες να πάμε να την αγοράσουμε; Θα έχεις εγγυημένο ενοίκιο και θα το αυξάνεις όσο γουστάρεις. Αρκεί να ξέρεις ποιον να λαδώσεις.”
Άλλος ένας που έμεινε να με κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό.
Με ρώτησε εάν είναι αλήθεια πως οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερες ώρες και γιατί δεν υπάρχει αποτέλεσμα από αυτό.
Του εξήγησα ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να περνάει μία μέρα την εβδομάδα στα γκισέ της εφορίας παλεύοντας με τον ΚΒΣ ή συλλέγοντας διάφορα άχρηστα χαρτιά – βεβαιώσεις, ασφαλιστική ενημερότητα, αντίγραφα από το πρωτοδικείο και τα ρέστα – τα οποία, σε ένα πολιτισμένο κράτος με σύνδεση του internet θα μπορούσαν να βρίσκονται με το πάτημα ενός κουμπιού.
“Και γιατί δεν γίνεται;”
“Επειδή δεν υπήρξε ποτέ η πολιτική βούληση. Όσο πιο μπουρδέλο είναι το σύστημα, τόσο ευκολότερα κρύβονται οι ατασθαλίες και οι μίζες.”
Ελλείψει νεφώσεων δεν έπεσε. Είναι θέμα χρόνου.
