Απόφαση Βρετανικού δικαστηρίου : “Ο αντισιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός”.

Σε μια υπόθεση-ορόσημο για την Ισραηλινή και την εβραϊκή ταυτότητα, Βρετανικό δικαστήριο αποφασίζει πως, ο αντι-Σιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός.

Των

Philip Weiss και Adam Horowitz :

Μια σημαντική δικαστική υπόθεση στη Βρετανία, την οποία υπέδειξαν σε μένα ο  Abdeen Jabara και ο Antony Loewenstein, ο οποίος γράφει :

    “Μήνυμα προς του Βρετανούς

Σιωνιστές:  Το να είναι κάποιος αντισιωνιστής είναι τόσο ανθρώπινα αναγκαίο όσο και το οξυγόνο: Επιβεβαιώνεται από την πανωλεθρία που υφίσταται το εσωτερικό του βρετανικού σιωνιστικού κατεστημένου, μέσω της  Ηaaretz, (

Haaretz :” Η απόφαση να πάει στο δικαστήριο ο καθηγήτης μαθηματικών ήταν το αποτέλεσμα τις 11χρονης δράσης και φιλοισραηλινής του στάσης, όμως η απόφαση του δικαστηρίου που αναφέρει ότι : “Η προσκόλληση στο κράτος του Ισραήλ δεν είναι εγγενώς χαρακτηριστικό του να είναι καποιος εβραίος”, έχει προκαλέσει σοκ στην εβραϊκή κοινότητα”)  και τους όλο και πιο απελπιστικούς, τρόπους που οι λεγόμενοι ηγέτες , βρίσκουν για να κάνουν τα πάντα ώστε να υπερασπιστούν την Ισραηλινή πολιτική, χωρίς ούτε μια στιγμή να υπολογίσουν, ότι στην πραγματικότητα το εβραϊκό κράτος έχει γίνει ένας κτηνώδης κατακτητής.


Η δικαστική υπόθεση αφορά μήνυση εναντίον μίας ακαδημαϊκής ένωσης, από έναν καθηγητή υποστηρικτή του Ισραήλ, ο οποίος ήθελε το δικαστήριο να καταδικάσει και να χαρακτηρίσει τις τοποθετήσεις και τις ομιλιες εναντίον του Ισραήλ ως αντισημιτικές. Και αυτό επειδή, όπως ισχυρίστηκε, η συγγένεια με το Ισραήλ αποτελεί ένα εγγενές μέρος της εβραϊκής ταυτότητας.  Όπως αναφέρει ο

Anshel Pfeffer στην

Anshel Pfeffer in Haaretz ,η απόφαση ότι μια τέτοιου είδους ομιλία δεν συνιστά αντισημιτισμό έχει προκαλέσει “αναταραχή” στις τάξεις των Βρετανών Εβραίων.

Μου αρέσει ιδιαίτερα το κομμάτι στο τέλος, όπου ο δικαστής είπε στον ενάγοντα, πως αν δεν θέλει να βλάπτει τα συναισθήματά του, θα πρέπει να αποφεύγει τις πολιτικές συζητήσεις :

   

Η υπόθεση ήταν το αποκορύφωμα των 11 ετών του φιλο-ισραηλινού ακτιβισμού για τον Ronnie Fraser, έναν καθηγητή μαθηματικών, ο οποίος αγωνιζόταν ενάντια σε αυτό που εκείνος έβλεπε ν’αναπτύσσεται, ως ένα “μολυσματικό ρεύμα” ενάντια στο Ισραήλ με μια ευδιάκριτη χροιά αντισημιτισμού, στην ακαδημαϊκή ένωση στην οποία ανήκει.



    

Μαζί του ήταν ο Anthony Julius, ένας από τους πιο σημαντικούς εβραίους δικηγόρους στη Βρετανία και ακούραστος πολέμιος του αντισημιτισμού. Τους δύο αυτούς υποστήριξε ένας αριθμός μαρτύρων,

συμπεριλαμβανομένων Εβραίων και μη Εβραίων ακτιβιστών, ακαδημαϊκών και πολιτικών ….

    

Η αγωγή υποστηρίχθηκε τόσο οικονομικά όσο και ερευνητικά από τις οργανώσεις που συνδέονται με το κεντρικό ηγετικό φόρουμ των Βρετανών Εβραίων, το Διοικητικό Συμβούλιο των Αντιπροσώπων των Βρετανών Εβραίων και το Συμβούλιο της εβραϊκής ηγεσίας.
    

Αλλά πέρα από τις πραγματικές διαφορές στην υπόθεση, η θεμελιώδης βάση των κατηγοριών του Fraser ήταν ότι οι Εβραίοι έχουν μια ισχυρή αίσθηση της συγγένειας με το Ισραήλ, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εβραϊκής ταυτότητάς τους.

Ως εκ τούτου, ισχυρίστηκε ότι, όταν μια οργάνωση στην οποία ανήκουν επιτίθεται συνεχώς στο Ισραήλ με τρόπο που εκείνοι θεωρούν άδικο, αυτό συνιστά άμεση επίθεση προς την ταυτότητά τους …
     
    

Οι κατηγορούμενοι είχαν επίσης τους δικούς τους Εβραίους υποστηρικτές.

Πενήντα εβραίοι μέλη της Ένωσης Πανεπιστημίων και Κολλεγίων (UCU), υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή, με την οποία εξυμνούν την ένωσή τους και αρνούνται, ότι υπήρξε οποιοδήποτε είδος αντισημιτισμού στους κόλπους της. Ο

Julius απάντησε ότι ήταν απλά ένα αντισημιτικό τέχνασμα διαίρεσης των Εβραίων, σε καλούς και κακούς Εβραίους.
    

Αλλά η καλοφτιαγμένη και λεπτομερής υπόθεση κατακερματίστηκε από την απόφαση του δικαστηρίου.

Η ομάδα, με επικεφαλής τον δικαστή Α.Μ.

Snelson, αποδέχθηκε την εκδοχή της Ένωσης Πανεπιστήμίων και Κολλεγίων (UCU) στο σύνολο των εν λόγω γεγονότων, και διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι από τους ισχυρισμούς και τις κατηγορίες δεν ήταν πλέον σε ισχύη σε καμιά περίπτωση, λόγω της αλλαγής των νόμων.
    

Πέρα από αυτό, ουσιαστικά διαφώνησε με το κεντρικό αίτημα που στηρίζε τις καταγγελίες.

Το δικαστήριο έγραψε στην απόφασή του ότι «η πίστη στο σιωνιστικό σχέδιο ή η προσκόλληση στο Ισραήλ ή οποιοδήποτε παρόμοιο συναίσθημα δεν μπορεί να ισοδυναμεί με ένα προστατευόμενο χαρακτηριστικό.

Δεν είναι εγγενώς ένα μέρος της Εβραϊκής ταυτότητας. “
    

Και ενώ πολλοί Εβραίοι θα συμφωνούσαν με την απόφαση αυτή, το δικαστήριο δεν σταμάτησε εκεί.

Στο τέλος της ,45 σελίδων, απόφασής του, προχώρησε σε μια εξαιρετικά επιθετική τοποθέτηση ενάντια στην ίδια την φύση της υπόθεσης, που είχε επιληφθεί.

Αν και η ομάδα του δικαστηρίου ήταν σε γενικές γραμμές φιλική προς τον Fraser , δήλωσε ότι  ο ίδιος ως ακτιβιστής “πρέπει να δεχτεί το μερίδιο του σε μικροτραυματισμούς.

Ένας πολιτικός ακτιβιστής αποδέχεται τον κίνδυνο να προσβληθεί ή να θιχτεί σε ορισμένες περιπτώσεις. “

Επιπλέον, ο Ben White (

Ben White reports )αναφέρει την περίπτωση η δικαστική αυτή υπόθεση να έχει υποστηριχθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση:

    Είχε εμπλακεί στην υπόθεση και η

ισραηλινή κυβέρνηση ;

Ένας ανώτερος υπάλληλος στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ πρόσφατα αποκάλυψε (recently revealed)

ότι, «κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών το Ισραήλ έχει αναλάβει δύο δικαστικές υποθέσεις σε συνεργασία με τους Εβραίους του Ηνωμένου Βασιλείου» για να καταπολεμήσει το κίνημα BDS των μποϊκοτάζ . Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν, το ίδιο να συνέβη και στην υπόθεση του Fraser, παρόλα αυτά ο

Anthony Julius είχε αρνηθεί στο παρελθόν τέτοιου είδους συνδέσεις, λέγοντας ότι, “η σκέψη πως η δικαστική αυτή υπόθεση υποστηρίζεται από την ισραηλινή κυβέρνηση ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας”.

b2ap3_thumbnail_004.jpg

 

( πηγή : http://mondoweiss.net/2013/04/landmark-identity-semitism.html)

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο