Κρατούμενοι: Οι μαρτυρίες από Παλαιστίνια παιδιά που φυλακίστηκαν από το Ισραήλ, αποκαλύπττουν μια από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες, που τα παιδιά της Παλαιστίνης αντιμετωπίζουν στη συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή.
Μέσα από συνεντεύξεις με πρώην κρατούμενα παιδιά και με μητέρες ανηλίκων που εξακολουθούν να είναι υπό κράτηση, η έρευνα παρουσιάζει τις ιστορίες τους στοχεύοντας να δώσει φωνή σε εκείνους που έχουν σιγήσει από το φόβο των αρνητικών επιπτώσεων.
Κείμενο και φωτογραφίες της Samar Hazboun
Κατά τα τελευταία 11 χρόνια, σύμφωνα με την Διεθνή Υπεράσπιση των παιδιών, περίπου 7.500 παιδιά κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές και κρατητήρια.
Ο Muhammad Daoud Dirbas στην ηλικία των έξι ετών, ήταν το μικρότερο παιδί το οποίο φυλακίστηκε από τους ισραηλινούς στρατιώτες.
Οι πρακτικές αυτές θεωρούνται παράνομες βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως και άλλες πολιτικές που τα παιδιά έχουν υποστεί, όπως η απομόνωση.
Ξεκίνησα να εργάζομαι πάνω στο θέμα των κρατουμένων περίπου πριν από ένα χρόνο, λόγω της έλλειψης της οπτικής τεκμηρίωσης σχετικά με το θέμα.
Ήρθα σε επαφή με κάποιες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που με έφεραν σε επαφή με μερικά παιδιά.
Δυστυχώς, αυτά τα παιδιά αρνήθηκαν να δώσουν συνέντευξη. Έχοντας έλθει σε επαφή αρκετές φορές με δημοσιογράφους, φοβήθηκαν τις επιπτώσεις.
Στη συνέχεια αποφάσισα να επικοινωνήσω με ανθρώπους που ήξερα από τις παλαιστινιακές πόλεις, όπως στη Ναμπλούς και τη Χεβρώνα, όπου η κράτηση παιδιών είναι πιο διαδεδομένη.
Μέσα από αυτούς τους φίλους μπόρεσα να έρθω σε επαφή με κάποια παιδιά.
Δυστυχώς, ήταν αρκετά εύκολο να τα βρω, εφόσον η φυλάκιση παιδιών είναι ιδιαίτερα κοινό φαινόμενο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, βρήκα παιδιά που υποφέρουν από διάφορα τραύματα.
Κάποια δεν ήταν σε θέση να μιλήσουν για το τι είχε συμβεί στη φυλακή. Άλλα ξεσπούσαν σε δάκρυα, και μερικές φορές ήταν δύσκολο για μένα να κρατήσω τα δικά μου δάκρυα καθώς έπαιρνα τις συνεντεύξεις.
Πολλά παιδιά συμφώνησαν να μου μιλήσουν “off the record”. Γνωρίζω τις ιστορίες τους, αλλά δεν μπόρεσα να τους πάρω συνέντευξη ή να τραβήξω φωτογραφίες τους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μιλούσα με τους γονείς όταν το παιδί έφευγε από το δωμάτιο, γεγονός που μου έδινε περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν αυτό που τους είχαν συμβεί.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά πάσχουν από αϋπνία, ακούσια ούρηση, εφιάλτες, κατάθλιψη, και φοβούνται να βγουν από το σπίτι και να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους. Μια μητέρα μου είπε : “
Είναι μια πολύ ταπεινωτική εμπειρία για το γιο μου.
Προσεύχομαι καθημερινά να ξεχάσει τί του έχει συμβεί.
Αποφεύγουμε να μιλάμε γι’ αυτό στο σπίτι, επειδή θέλω να ξεχάσει, και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουμε δημοσιογράφους στο σπίτι”.
Όλα τα παιδιά από τα οποία πήρα συνέντευξη αποφάσισαν να μην προβούν σε περαιτέρω νομικές ενέργειες από το φόβο των συνεπειών ενός τέτοιου εγχειρήματος, καθώς και την έλλειψη της πεποίθησης ότι θα έχουν εγγυημένη προστασία.
Οι παρακάτω φωτογραφίες και τα κείμενα παρουσιάζουν τις ιστορίες των παιδιών, όπως εκείνα και οι οικογένειές τους τις μετέφεραν σε μένα. Δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει ανεξάρτητη επιβεβαίωση για όλα τα γεγονότα που εξιστόρησαν τα παιδιά και οι οικογένειές τους.
Αυτές είναι οι ιστορίες τους με τα δικά τους λόγια .
(Ημερομηνίες, ονόματα και περιοχές έχουν αλλάξει, προκειμένου να προστατευτούν οι ταυτότητες των παιδιών.)
Κρατούμενος 1: Z.S., 17 ετών
(Με βάση την συνέντευξη με τον Z.S)
Το σπίτι του Z.S.
δέχθηκε επίθεση μια Πέμπτη βράδυ με περίπου δύο χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα.
Έξι στρατιώτες εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειάς του και τον συνέλαβαν.
Οι στρατιώτες τον έσυραν σε ένα γειτονικό οικισμό σε απόσταση 1χλμ.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, οι στρατιώτες τον χτυπούσαν και τον έβριζαν.
Έμεινε έξω στο κρύο, με κλειστά μάτια, για δύο ώρες.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ρωτήθηκε αν ήθελε να αντιμετωπίζεται σαν ζώο ή σαν ένα ανθρώπινο ον.
Εκείνος απάντησε, “σαν ένα ανθρώπινο ον.” Ήταν δεμένος με χειροπέδες και δεμένα τα μάτια, ενώ ο ανακριτής του έκανε ηλεκτροσόκ αρκετές φορές.
Άρπαξε τότε το κεφάλι του και το χτυπούσε πάνω στον τοίχο, μέχρι που ένας δεύτερος ανακριτής ήρθε μέσα. Ο ανακριτής του ζήτησε να ξαπλώσει στο έδαφος και άρχισε να τον κλωτσάει μέχρι που έχασε τις αισθήσεις του.
Ο Z.S. αφέθηκε ελεύθερος
την ίδια ημέρα.
Δεν έχει καταθέσει καμία καταγγελία από φόβο για τις επιπτώσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Κρατούμενος 2: O.T., 10 ετών
(Με βάση μια συνέντευξη με τον O.T. και την οικογένειά του)
Ο O.T. π
ερπατούσε προς το σπίτι του ένα βράδυ μετά από παιχνίδι ποδοσφαίρου. Τον ακολούθησε ένα τζίπ του
IDF τζιπ και τον συνέλαβαν. Κατηγορήθηκε ότι έριχνε
πέτρες στο τζιπ.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, έδειξαν στον O.T.
ένα βίντεο από παιδιά που έριχναν πέτρες στους στρατιώτες και τον ανάγκασαν να παραδεχτεί ότι ήταν ανάμεσά τους.
Έπρεπε να υπογράψει ένα έγγραφο το οποίο δήλωνε ότι θα καταβάλει πρόστιμο 3.000 NIS (800 $) αν τον “έβλεπαν” να ρίχνει πάλι πέτρες.
********
Κρατούμενος 3: L.R., 8 ετών
(Με βάση μια συνέντευξη με τον L.R.
και την οικογένειά του)
Ο L.R.
δέχθηκε επίθεση από μια ομάδα στρατιωτών, όταν έπαιζε με τον ξάδελφό του, στη γειτονιά του.
Σύρθηκε από δύο στρατιώτες από τα χέρια και τα πόδια του και τον πέταξαν στο έδαφος.
Ο πατέρας και η θεία του έτρεξαν γρήγορα προς το μέρος του, καθώς είδαν το περιστατικό.
Η θεία του, πυροβολήθηκε από πλαστική σφαίρα στο πόδι της και οι στρατιώτες έσπρωξαν τον πατέρα του στο έδαφος.
Στη συνέχεια έσυραν τον L.R. στο τζιπ του IDF και τον πήραν μαζί τους.
Το μικρό αγόρι ανακρίθηκε για τρεις ώρες με την παρουσία της μητέρας του. Μετά
το περιστατικό, ο L.R.
πάσχει από αϋπνία, ακούσια ούρηση και φοβάται να βγει από το σπίτι.
***********
Κρατούμενος 4: O.S., 17 ετών
(Βασίζεται σε συνέντευξη με τον O.S.)
Ο O.S.
συνελήφθη δύο φορές με την κατηγορία ότι πετούσε πέτρες στους εποίκους.
Την πρώτη φορά, αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Τη
δεύτερη φορά που ο O.S.
συνελήφθη, χτυπήθηκε άσχημα κατά τη διάρκεια της ανάκρισης.
Ο ανακριτής χτυπούσε επανειλημμένα το κεφάλι του στον τοίχο μέχρι που άρχισε να αιμοραγεί η μύτη του.
Το δικαστήριο έκρινε ότι θα πρέπει να τεθεί υπό κατ ‘οίκον περιορισμό για δύο μήνες και να πληρώσει πρόστιμο 1.000 NIS (250 $).
Κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου του, ο O.S.
ήταν δεμένος με χειροπέδες και δεν του επιτρεπόταν να πάει στην τουαλέτα ή να πιει οτιδήποτε. Στον
O.S.
δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει έξω από την Ιερουσαλήμ, ενώ τον ανακρίνουν
κάθε φορά που περνά από ένα σημείο ελέγχου.
****************
Κρατούμενος 5: Μ.Κ., 18 ετών
(Βασίζεται σε μια συνέντευξη με τον Μ.K)
Ο Μ.Κ.
κατηγορήθηκε ότι ανήκει σε μια μαχητική ομάδα.
Συνελήφθη από το σπίτι της οικογένειάς του και κρατήθηκε στη φυλακή για 18 μήνες. Π
έρασε τις 45 ημέρες από τους 18 μήνες στην απομόνωση, με τα πόδια και τα χέρια του δεμένα.
Διάφορες μέθοδοι βασανιστηρίων χρησιμοποιήθηκαν πάνω του, συμπεριλαμβανομένης της στέρησης ύπνου και τον συναισθηματικό εκβιασμό.
Όταν ο Μ.Κ. βγήκε
από την απομόνωση, αντιμετώπισε την τιμωρία για συμμετοχή σε μαχητική ομάδα.
Δεν του επιτρεπόταν καμία επίσκεψη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ούτε του επιτρεπόταν να πηγαίνει στην καντίνα των φυλακών.
Κατά τη διάρκεια της επιδρομής για να συλλάβουν τον MK, επιτέθηκαν στο σπίτι του με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης με
αποτέλεσμα η κόρη του γείτονα να χάσει την ακοή της από το ένα αυτί.
Ο Μ.Κ.
δεν επιτρέπεται να φύγει από την πόλη Ναμπλούς για τα επόμενα έξι χρόνια.
*******************
Κρατούμενος 6: Ι.Β., 16 ετών
(Βασίζεται σε συνέντευξη με τον Ι.Β.)
Ο ξάδελφος του IB πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε σε ένα ισραηλινό σημείο ελέγχου στη Ναμπλούς στην ηλικία των 15.
Οι στρατιώτες υπέθεσαν ότι φορούσε μια ζώνη εκρηκτικών υλών, επειδή υπήρχε ένα καλώδιο συνδεδεμένο στο αυτί του.
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένα ακουστικό κινητού τηλεφώνου.
Για να τιμήσει τον ξάδελφό του, ο Ι.Β.
αποφάσισε να εκτυπώσει αφίσες με την φωτογραφία του ξαδέλφου του και να τις κολλήσει στους τοίχους της γειτονιάς του.
Αυτό θεωρήθηκε έγκλημα από την IDF.
Ο Ι.Β.
πέρασε τέσσερις μέρες στη φυλακή και 18 ημέρες σε ένα κελί απομόνωσης.
Ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να ολοκληρώσει τις σπουδές του μετά τη φυλάκιση του.
*****************
Κρατούμενος 7: ZB, 17 ετών κατά τη στιγμή της σύλληψής του
(Βασίζεται σε μια συνέντευξη με τη μητέρα του Z.B , που απεικονίζεται πιο πάνω)
Οι στρατιώτες ζήτησαν από την οικογένεια του Z.B να εκκενώσουν αμέσως το σπίτι τους χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση.
Κατά την επιδρομή στο σπίτι τους, έσπασαν σε κομμάτια όλα τα έπιπλα της οικογένειας.
Όταν οι στρατιώτες τελειώσαν την επιδρομή στο σπίτι, ένας στρατιώτης του έστριψε τα χέρια, ενώ ένας δεύτερος του έκλεισε τα μάτια.
Ο ίδιος και ο ξάδερφός του συνελήφθησαν. Κατηγορήθηκαν
ότι ανήκουν σε μια ομάδα της Χαμάς.
Ο Z.B. είναι
στη φυλακή για εννέα χρόνια μέχρι σήμερα.
Δεν του επιτρέπεται καμία επίσκεψη από την οικογένειά του.
**************************
Κρατούμενος 8: Ν.Α., 18 ετών
(Βασισμένο σε συνέντευξη με τον Ν.Α.)
Ο N.A συνελήφθη κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής τη νύχτα στο σπίτι του. Του έδεσαν τα μάτια και τον μετέφεραν
στο κέντρο κράτησης στο Petah Tikva. Τον έκλεισαν
σε ένα μικρό κελί χωρίς παράθυρα, είχε μόνο μια μικρή τρύπα στο ταβάνι.
Κρατήθηκε εκεί για τέσσερις ημέρες πριν τον ανακρίνουν.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, καθόταν δεμένος με χειροπέδες σε μια καρέκλα που από κάτω είχε, όπως το περιγράφει, κάτι σαν κλιματιστικό, που το χρησιμοποιούσαν για να αυξάνουν ή να μειώνουν απότομα την θερμοκρασία.
Αφού πέρασε 35 ημέρες στην απομόνωση ο N.A αποφάσισε να παραδεχτεί κάτι που δεν είχε κάνει προκειμένου να οδηγηθεί σε δίκη.
Θυμάται έναν φυλακισμένο σε ένα γειτονικό κελί, που έβαλε φωτιά στον εαυτό του και στα στρώματα του, αφού του έδωσαν ένα τσιγάρο.
Ως πρώην κρατούμενος, ο N.A λέει, ότι δυσκολεύεται να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά ή να ζήσει μια «φυσιολογική» ζωή.
**********************************
Κρατούμενος 9: U.D., 10 ετών
(Με βάση μια συνέντευξη με τον U.D.
και την οικογένειά του)
Ο U.D.
βρέθηκε τυχαία ανάμεσα σε συγκρούσεις μεταξύ μιας ομάδας ντόπιων της Ιερουσαλήμ και στρατιωτών του IDF, καθώς περπατούσε προς το σπίτι του με τον ξάδελφό του μετά από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Για να αποφύγει τις συγκρούσεις, άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά ένας στρατιώτης τον είδε και έτρεξε πίσω του.
Μόλις ο στρατιώτης τον έπιασε, τον έσπρωξε στο έδαφος, όπου τον κλωτσούσε και τον χτυπούσε αρκετή ώρα.
Ο U.D. μεταφέρθηκε
σε ένα κέντρο κράτησης, όπου κρατήθηκε για πέντε ώρες.
***********************************
Κρατούμενος 10: Μ.Ο., 12 ετών
(Με βάση συνέντευξη με τον Μ.Ο. και την οικογένειά του)
Ο Μ.Ο.
έχει συλληφθεί επτά φορές μέχρι στιγμής.
Την πρώτη φορά, συνελήφθη σε ηλικία μόλις εννέα ετών επειδή δήθεν έριχνε πέτρες στους εποίκους.
Η οικογένεια του M.O αποτελεί διαρκώς στόχο επιθέσεων από τους εποίκους που ζουν στο Hay Al Bustan στο Σιλβάν.
Το σπίτι τους είναι στο πρόγραμμα κατεδάφισης, ως μέρος ενός ισραηλινού σχεδίου με στόχο τα σπίτια των Αράβων πολιτών στην Ιερουσαλήμ.
Οι επιθέσεις εποίκων είναι πολύ συνηθισμένες σε αυτήν την περιοχή. Ο
Μ.Ο.
δέχθηκε επίθεση από τους εποίκους και ξυλοκοπήθηκε.
Υπέφερε από εσωτερική αιμορραγία λόγω της βιαιότητα της επίθεσης.
************************************
Κρατούμενος 11: F.K., 14 ετών
(Με βάση μια συνέντευξη με τον F.K. και την οικογένειά του)
Η πρώτη φορά που συνελήφθη ο Ρ.Κ.,
κρατήθηκε για τρεις ημέρες. Στους
γονείς του δεν είχε δοθεί καμία πληροφορία μέχρι την τρίτη ημέρα.
Η δεύτερη φορά που συνελήφθη ήταν κατά τη διάρκεια της τελικής περιόδου των εξετάσεών του, συνελήφθη από το σπίτι του για δήθεν ρίψη μολότοφ. Τον έγδυσαν και τον άφησαν να στέκεται όρθιος για δύο ώρες πριν τον πάρουν για ανάκριση στις 3 τα ξημερώματα. Στη συνέχεια τον έκλεισαν σε ένα κελί μέχρι την επόμενη μέρα.
Όπως αναφέρει κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, έφεραν στην αίθουσα δύο στρατιώτες με ρόπαλα με τα οποία τον χτυπούσαν σε όλο το σώμα.
Ο F.K.
δεν θέλει να θυμάται τα λόγια που χρησιμοποιούσε ο ανακριτής, λέει πως ήταν παραπάνω από εξευτελιστικά
.
*********************************
Κρατούμενος 12: Μ.Α., 13 ετών
(Με βάση την συνέντευξη με τον Μ.Α. και την οικογένειά του)
Στις 5 Δεκεμβρίου, του 2010 ο M.A συνελήφθη στις 2 το πρωί από το σπίτι του. Κατηγορήθηκε
για την καταστροφή αυτοκινήτων εποίκων και ότι πετούσε πέτρες στο Al-Ram, σύμφωνα με τις ισραηλινές κατηγορίες.
Ο M.A ζει στη Χεβρώνα και είπε στο στρατιωτικό δικαστήριο ότι δεν ήξερε πού βρίσκεται το Al-Ram.
Ο δικαστής δήλωσε αργότερα ότι η αρχική έκθεση είχε ένα ορθογραφικό λάθος και πως η περιοχή Al-Ram γράφτηκε λανθασμένα αντί της Χεβρώνας.
Όταν ο Μ.Α. συνελήφθη, χτυπήθηκε αρκετές φορές.
Ως αποτέλεσμα των βασανιστηρίων που υπέστη κατά τη διάρκεια της κράτησής του, η δίκη του έπρεπε να αναβληθεί λόγω του ότι ήταν ορατοί οι μώλωπες στο κεφάλι και το σώμα του.
Το παιδί δεν το άφησαν να έχει καμία επίσκεψη κατά τη διάρκεια της κράτησής του.
Το δικαστήριο αποφάσισε να τον απελευθερώσει με εγγύηση 5.000 NIS (1.300 $) και παράλληλα να τεθεί υπό κατ ‘οίκον περιορισμό.
**************************************
Κρατούμενος 13: Υ.Κ., 15 ετών
(Βασίζεται σε μια συνέντευξη με την οικογένεια του Υ.Κ. )
Στις 28 Ιανουαρίου του 2011, ο Υ.Κ.
πήγε με τον πατέρα του στα χωράφια της φάρμας που διαθέτουν, τα οποία βρίσκονται δίπλα σε ένα ισραηλινό εποικισμό.
Η οικογένεια του δέχτηκε επίθεση εκείνη την ημέρα από ένοπλους εποίκους που πυροβόλησαν τον Y.K
στο κεφάλι. Μετά από λίγες μέρες
πέθανε.
Ο νεότερος αδελφός του, 14 ετών, συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση για 45 ημέρες.
*********************************
Κρατούμενος 14: Β.Α., 15 ετών
(Βασίζεται σε μια συνέντευξη με την μητέρα του Β.Α. )
Ο Β.Α.
συνελήφθη για πρώτη φορά το 2011.
Λίγο μετά την απελευθέρωσή του, αρρώστησε και εισήχθη στο νοσοκομείο.
Κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, ο ισραηλινός στρατός πήγε στο σπίτι του για να τον συλλάβει, καθώς ήταν σε λίστα καταζητούμενων. Αφού δεν τον βρήκαν
, συνέλαβαν τον αδελφό του αντ ‘αυτού.
Οι στρατιώτες προσφέρθηκαν να απελευθερώσουν τον αδελφό του σε αντάλλαγμα με τον B. A, απειλώντας να κάνουν και επιδρομή στο νοσοκομείο.
Η επιχείρηση της «ανταλλαγής» πραγματοποιήθηκε στις 6 το πρωί στο νοσοκομείο με παρουσία του ιατρικού προσωπικού.
Ο Β.Α.
είναι υπό κράτηση και έχει παρουσιαστεί 8 φορές στο δικαστήριο για την συμμετοχή του σε μια ειρηνική διαμαρτυρία ενάντια στην κατοχή.
Σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατιωτικό νόμο, όλες οι παλαιστινιακές διαδηλώσεις είναι παράνομες.
Δεν του επιτρέπεται καμία επίσκεψη από την οικογένειά του.
[Η φωτογράφος ντοκιμαντέρ και εικαστικός καλλιτέχνης Samar Hazboun έχει ως βασικό θέμα εργασίας της τα δικαιώματα των γυναικών, με ιδιαίτερη έμφαση στη Μέση Ανατολή.
Γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ και μεγάλωσε στη Δυτική Όχθη, η Hazboun ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τη φωτογραφία, ενώ σπούδαζε Διεθνείς Σχέσεις στην Πράγα.
Κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια, το αυθεντικό ενδιαφέρον της για την πολιτική έκφραση μέσα από την τέχνη και την προσωπική σχέση της με το παλαιστινιακό ζήτημα, την έχει οδηγήσει σε μια επιτυχημένη πρακτική του φωτορεπορτάζ. Η κ
αριέρα της Hazboun έχει εξελιχθεί χέρι-χέρι με την ικανότητά της να φτάνει σε εκείνους που έχουν περιθωριοποιηθεί από την κοινωνία.
Με περισσότερες από 30 εκθέσεις ατομικές και ομαδικές, σε πάνω από οκτώ χώρες, και μια ευρεία ποικιλία χαρακτηριστικών στα μέσα ενημέρωσης, έχει επίμονα προσπαθήσει να δώσει μια φωνή για τα έργα της και να γνωστοποιήσει σε ένα συνεχώς μεγαλύτερο κοινό ιστορίες που έχουν απεγνωσμένη ανάγκη να ακουστούν.
]
(πηγή : http://972mag.com/detained-testimonies-from-palestinian-children-imprisoned-by-israel/69526/ )
