Πρόσφυγες : Αναζητώντας σταθερό έδαφος

Σε μια εποχή που η ανθρώπινη ζωή χάνει κάθε αξία μπροστά σε προϋπολογισμούς, πολιτικά κόλπα και μαχαιρώματα, υπολογίζεται με βάση το κέρδος και χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για πρόωθηση προσωπικών πολιτικών στόχων, η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που σήμερα 20 Ιουνίου έχει καθιερωθεί από τον Δυτικό κυρίως κόσμο, σαφώς ελάχιστη σημασία έχει. Άλλωστε όλες οι παγκόσμιες μέρες γνωρίζουμε πως στην ουσία, κρύβουν την υποκρισία του “αναπυτγμένου” και “πολιτισμένου” κόσμου, απέναντι σε ισχυρά προβλήματα που μαστίζουν άπειρες κατηγορίες ανθρώπων. Χρησιμοποιούνται ως μια απλή υπενθύμιση μια φορά τον χρόνο για να καλύψουν τυχόν τύψεις ή ενοχές απέναντι στους “λιγότερο τυχερούς” αυτού του κόσμου, ή καλύτερα απέναντι σε εκείνους που προσπερνά ποδοπατώντας η παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Παρόλες αυτές τις ενστάσεις λοιπόν για την υποκρισία των παγκόσμιων ημερών, σήμερα Πέμπτη 20 Ιουνίου, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Προσφύγων, δημοσιοποίθηκε μια φωτογραφική δουλειά από 7 παγκοσμίου φήμης φωτογράφους, οι οποίοι δουλεύοντας σε συνεργασία με τη Διεθνή Επιτροπή Διάσωσης (IRC) και την Ανθρωπιστική Βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ζήτησαν από πρόσφυγες και επιζώντες καταστροφών σε όλο τον κόσμο να τους πουν τι σημαίνει γι’αυτούς η έννοια “σπίτι”.

Σχεδόν 10 εκατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού προσφύγων στον κόσμο, δεν έχουν καμία ελπίδα να επιστρέψουν σπίτι τους.
Η Kristalina Georgieva, Ευρωπαία Επίτροπος για τη Διεθνή Συνεργασία, την Ανθρωπιστική Βοήθεια και την Αντιμετώπιση Κρίσεων, είπε: “Άνθρωποι ξεριζωμένοι, άνθρωποι που έχουν αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζουν καθημερινά τεράστια δεινά. Αναζητούν σταθερό έδαφος να επιβιώσουν και να ξαναφτιάξουν την ζωή τους, δείχνοντας μια εντυπωσιακή ανθεκτικότητα . Έστω για μία μέρα, έστω σήμερα την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, ας αφιερώσουμε μια σκέψη για τους ανθρώπους αυτούς, τους ανθρώπους σε αυτές τις εικόνες αλλά και σε εκατομμύρια άλλους πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, που εκτοπίζονται από πολέμους και καταστροφές. “

Η Rachel, που απεικονίζεται στην πιο κάτω φωτογραφία, εγκατέλειψε το χωριό της στην ανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μετά από επίθεση, χαρακτηριστικά αναφέρει : “Έκανα τα παιδιά μπάνιο, όταν άκουσα πυροβολισμούς. Φύγαμε μισή ώρα αφού ακούσαμε τους πρώτους πυροβολισμούς. Τα παιδιά ήταν ακόμα γυμνά. Τα σπίτια είχαν ήδη καεί και άνθρωποι είχαν σκοτωθεί.”

b2ap3_thumbnail_07DRC_IRC_Rachel.jpg

 

Ο Carolyn Makinson, Εκτελεστικός Διευθυντής της Διεθνούς Επιτροπής Διάσωσης του Ηνωμένου Βασιλείου, δήλωσε: “Είτε προκαλείται από πολέμους ή φυσικές καταστροφές, η βίαιη μετατόπιση κλονίζει τα θεμέλια της ζωής. Αυτές οι φωτογραφίες απεικονίζουν την κοινή ανάγκη όλων των ανθρώπων να έχουν ένα μέρος όπου θα νιώθουν ασφαλείς και θα το ονομάζουν “σπίτι”.

 

_68236602_alice_ntampera_001_20130620-143645_1.jpg

 

_68236603_5pakistan_haryoo_001.jpg

 

Στην παρακάτω φωτογραφία απεικονίζεται η Μuna, με τα τρία της παιδιά, περιμένοντας όπως φαίνεται και το τέταρτο. Είναι πρόσφυγας από την Συρία και ζει σε καταυλισμό στο Λίβανο. Η ίδια λέει: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο και αγαπημένο από την μυρωδιά του σπιτιού. Αλλά δεν μετανιώνω που έφυγα. Στη Συρία φοβόμουν πολύ. Και εδώ βέβαια υποφέρουμε από την πείνα. Την πείνα όμως μπορώ να την αντέξω, τον φόβο δεν τον αντέχω.

b2ap3_thumbnail__68236604_ats_jordan_muna_018.jpg

 

 

Αυτή η γυναίκα έχει φωτογραφηθεί ενώ περιμένει να γεννήσει στο νοσοκομείο Hagadera, στην Ντανταάμπ στην Κένυα, το οποίο στεγάζει περίπου 500.000 άτομα που έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια τη Σομαλία λόγω των  συγκρούσεων και της ξηρασίας .

b2ap3_thumbnail__68236605_mcdu0235.jpg

 

Στο Μάλι, οι συγκρούσεις και η ξηρασία έχουν αναγκάσει πολλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν  τα σπίτια τους. Η Nia (δεξιά στην φωτογραφία), δήλωσε: « Τις παλιές μέρες ήταν πολύ καλύτερα επειδή τα τρόφιμα ήταν άφθονα, σήμερα κάνουμε αγώνα για να βρούμε κάποια χρήματα ή για να φάμε. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αύριο. Θα είναι άραγε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα από ό, τι είναι σήμερα; Αλλά η ίδια η ζωή είναιδύσκολη σε όλο τον κόσμο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα παντού».

b2ap3_thumbnail__68236606_eras_250313_0382fa.jpg

 

 

 

Η Bernadette τώρα ζει στο στρατόπεδο προσφύγων Bulengo στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Κονγκό, έχοντας ζήσει την σκληρή βία και μέσα στο σπίτι της. «Η κόρη μου συνελήφθη από την πολιτοφυλακή, δεν ξέρω αν έχει γίνει μία από τις γυναίκες τους ή αν είναι νεκρή. Ήταν πολύ όμορφη. Ένας από τους αδελφούς μου έχει μια φωτογραφία της δεν ζει σε αυτό το στρατόπεδο, αλλά μερικές φορές πάω εκεί που ζει για να δω την φωτογραφία της».

b2ap3_thumbnail__68236607_46drc_irc_bernadette.jpg

 

 

Ο Mathieu Nsanzugwimo επέστρεψε στο Μπουρούντι το 2008, αλλά βρήκε τη γη του να την έχει οικοιοποιηθεί ένας από τους συγγενείς του. Όταν προσπάθησε να την πάρει πίσω, συγγενείς του προσπάθησαν να τον σκοτώσουν  Ο Mathieu έμεινε στο νοσοκομείο για ένα χρόνο.

b2ap3_thumbnail_images9.jpg

 


H Skukri που ζει στον προσφυγικό καταυλισμό Hagadra στην Κένυα, ο οποίος απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία, λέει χαρακτηριστικά : “Ήρθα εδώ με τον σύζυγό μου και τα παιδιά απότο Kismayu, όπου ήμασταν αγρότες, καλλιεργούσαμε καλαμπόκι, μπανάνες, μάνγκο, ντομάτες . Τα πάντα λεηλατήθηκαν και μας τα πήρε η πολιτοφυλακή. Άνθρωποι βιάστηκαν και σκοτώθηκαν.

b2ap3_thumbnail_3bc824843e.jpg

 

“Τι θα κάνατε αν το μέρος που
αποκαλούσατε σπίτι σας διαλυόταν από τη βία;

Πώς προσπαθούσατε να επιβιώσετε αν οι πλημμύρες ή
η ξηρασία κατέστρεφε τις καλλιέργειες σας και
οικογένειά σας πεινούσε;

Αν έπρεπε να φύγετε ξαφνικά, αν σας ξερίζωναν από το σπίτι σας, τι θα παίρνατε μαζί σας;”

 

(πηγές : http://www.bbc.co.uk/news/in-pictures-22902444 / http://www.onsolidground.eu/)

 

 

 

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο