Τον Ιούνιο, ένας υπάλληλος που εργαζόταν για την Booz Allen Hamilton αποκάλυψε απόρρητες διαφάνειες παρουσίασης που περιγράφουν λεπτομερώς την ύπαρξη και τις δραστηριότητες του PRISM: έναν μηχανισμό που επιτρέπει στην κυβέρνηση να συλλέγει δεδομένα των χρηστών από εταιρείες όπως η Microsoft, η Google, η Apple, το Yahoo, και άλλες. Ενώ ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος εξακολουθεί να περιβάλλεται από μυστικότητα, περισσότερες λεπτομέρειες έρχονται στο φως καθώς είναι πολλοί αυτοί που μέσω των δικηγόρων και των εκπροσώπων τους, πιέζουν την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τη θέση της για την εγχώρια κατασκοπεία.
6 Ιούν 2013
Το PRISM αποκαλύπτεται μέσα από διαφάνειες παρουσίασης που διέρρευσαν: Οι εφημερίδες WashingtonPost και TheGuardian έλαβαν μια μυστική παρουσίαση 41 διαφανειών(slides) . Και οι δύο εφημερίδες λένε ότι σύμφωνα με τις διαφάνειες, το PRISM θεωρείται ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα που επιτρέπει στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας και στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών την ανάκτηση δεδομένων απευθείας από τη Microsoft, το Yahoo, το Google, το Facebook, το Paltalk, το AOL, το Skype, το YouTube, και την Apple . Οι εταιρείες αρνούνται ότι γνωρίζουν ή ότι συμμετέχουν στο PRISM: Ενώ η WashingtonPost και η Guardian ισχυρίζονται, με βάση τη διαρροή, ότι η NSA είχε άμεση πρόσβαση στους servers της Microsoft, της Google, της Apple και άλλους, εκπρόσωποι των επιχειρήσεων αρνούνται ότι συμμετέχουν στο πρόγραμμα, πόσο μάλλον ότι γνωρίζουν την ύπαρξή του..
Ο υπεύθυνος των εθνικών υπηρεσιών των ΗΠΑ απαντά: Μετά το ξέσπασμα της ιστορίας με το PRISM, ο διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, JamesClapper, έκανε πολλαπλές δηλώσεις σχετικά με τη διαρροή. Ο Clapper προσπαθεί να υποβαθμίσει το σκάνδαλο, ζητώντας από το κοινό απλά να πιστέψει ότι ο οργανισμός σέβεται τις ελευθερίες των πολιτών.
Περί τίνος πρόκειται?
Τελικά τί είναι αυτό το PRISM; Είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από την αμερικανική Εθνική Υπηρεσία 
Ασφαλείας (NSA) για την άντληση ιδιωτικών ηλεκτρονικών δεδομένων που ανήκουν σε χρήστες των μεγάλων υπηρεσιών internet όπως το Gmail, το Facebook, το Outlook, και άλλα. Είναι η τελευταία εξέλιξη της μετά 9/11 ηλεκτρονικής προσπάθειας παρακολούθησης της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία ξεκίνησε υπό τον πρόεδρο Μπους με την Patriot Act, και επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει το Νόμο περί Εποπτείας (FISA), που θεσπίστηκε το 2006 και το 2007.
Υπάρχουν πολλά που ακόμα δεν γνωρίζουμε για το πώς λειτουργεί το PRISM, αλλά η βασική ιδέα είναι ότι επιτρέπει στην NSA να ζητήσει στοιχεία σχετικά με συγκεκριμένους ανθρώπους από τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας όπως το Google, Yahoo, Facebook, η Microsoft, η Apple, και άλλες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιμένει ότι επιτρέπεται μόνο για τη συλλογή δεδομένων, όταν δοθεί η άδεια από το Δικαστήριο για την Εποπτεία των Μυστικών Πληροφοριών.
7, Ιουνίου, 2013
Στο PRISM φέρεται να συμμετέχει και η Βρετανική κυβέρνηση: Ο Guardian αναφέρει ότι η βρετανική κυβέρνηση συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα PRISM, και ότι το Αρχηγείο Επικοινωνιών του Ηνωμένου Βασιλείου (GCHQ) ήταν σε θέση να παρακολουθεί τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του διαδικτύου, από το 2010, μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος της NSA. Ο πρόεδρος Ομπάμα απαντά: Ο πρόεδρος προσπαθεί να εκτρέψει την οργή σχετικά με το πρόγραμμα PRISM, υποστηρίζοντας ότι το Κογκρέσο γνωρίζει γι ‘αυτό και το εγκρίνει εδώ και χρόνια, και ότι είναι ανοιχτός σε συζήτηση.
9 Ιούνη του 2013
Ο πληροφοριοδότης αποκαλύπτεται: Ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τη διαρροή, ο 29-year-oldEdwardSnowden, αποκαλύπτεται ως πληροφοριοδότης και, από ένα το καταφύγιό του στο Χονγκ Κονγκ, λέει ότι δεν περιμένει να ξαναδεί το σπίτι του.
Γιατί το PRISM είναι σημαντικό ζήτημα;
Οι διαφάνειες παρουσίασης, που αποκαλύπτουν λεπτομερώς τις πτυχές του PRISM, διέρρευσαν από έναν πρώην εργαζόμενο στην NSA. Στις 6 Ιουνίου, η εφημερίδες The Guardian και The Washington Post δημοσίευσαν εκθέσεις με βάση τις διαφάνειες, οι οποίες αναφέρουν ότι η NSA έχει “άμεση πρόσβαση” στους διακομιστές της Google, του Facebook και άλλους. Στις ημέρες μετά τη διαρροή, οι εταιρείες που εμπλέκονται αρνήθηκαν κατηγορηματικά ότι γνωρίζουν και συμμετέχουν στο PRISM, και απέρριψαν τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι σε θέση να αξιοποιήσει άμεσα τα δεδομένα των χρηστών τους.
Τόσο οι εταιρείες όσο και η κυβέρνηση επιμένουν ότι τα δεδομένα συλλέγονται μόνο με την έγκριση του δικαστηρίου και για συγκεκριμένους σκοπούς. Όπως ανέφερε η Washington Post, λέγεται ότι το PRISM είναι απλώς ένα βελτιωμένο σύστημα – αναλόγως την εταιρεία – που βοηθάει το διακστήριο να επισπεύσει τα εγκεκριμένα αιτήματα συλλογής δεδομένων. Επειδή υπάρχουν λίγες τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς λειτουργεί PRISM, και λόγω του γεγονότος ότι το δικαστήριο της FISA λειτουργεί στα κρυφά, οι επικριτές ανησυχούν για την έκταση του προγράμματος και κατά πόσον παραβιάζει τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών των ΗΠΑ.
11 του Ιούν 2013
Η δημόσια πίεση αναγκάζει σε δράση το Κογκρέσο: Εν μέσω ανησυχίας για την κοινή γνώμη, για τις εκτεταμένες αναφορές των μέσων ενημέρωσης, και για το ενδιαφέρον των νομοθετών σχετικά με τη διαρροή, μια διακομματική ομάδα οκτώ γερουσιαστών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ένα νομοσχέδιο για να αποχαρακτηρίσει τις απόψεις του δικαστηρίου που επιτρέπουν στην NSA την διεξαγωγή επιτήρησης PRISM, όπως και το πρόγραμμα τηλεφωνικών καταγραφών που διέρρευσε αρκετές μέρες πριν γίνει γνωστό το PRISM.
18, Ιουνίου του 2013
Η κυβέρνηση υπερασπίζεται τα προγράμματα παρακολούθησης: Ο διευθυντής του NSA, Στρατηγός KeithAlexander, λέει στο Κογκρέσο ότι το πρόγραμμα επιτήρησης έχει σταματήσει “πάνω από 50″ τρομοκρατικές συνομωσίες, από τις 9/11. Εν τω μεταξύ, ο Πρόεδρος Ομπάμα υπερασπίστηκε το πρόγραμμα της NSA, σε μια συνέντευξη στην εκπομπή του CharlieRose, αλλά δεν είπε κάτι άλλο σχετικά με PRISM.
Πώς δημιουργήθηκε το PRISM;
Σύμφωνα με τη Washington Post, ο νόμος The Protect America Act του 2007, οδήγησε στη δημιουργία ενός μυστικού προγράμματος πληροφοριών που ονομάζεται US-984XN – επίσης γνωστό ως PRISM. Το πρόγραμμα λέγεται ότι είναι μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή των ίδιων πρακτικών εποπτείας που οι ΗΠΑ διεξάγουν από την 11/9, και μετά, κάτω από το “Πρόγραμμα Παρακολούθησης Τρομοκρατών”, του Τζωρτζ Μπους.
Ο Protect America Act επιτρέπει στον Γενικό Εισαγγελέα και στο διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών να εξηγεί σε ένα έγγραφο ταξινόμησης τον τρόπο που οι ΗΠΑ θα συγκεντρώνουν πληροφορίες για τους αλλοδαπούς στο εξωτερικό κάθε χρόνο, αλλά δεν απαιτείται να ονομάζονται συγκεκριμένοι στόχοι ή τόποι. Σύμφωνα με την Washington Post, μόλις το έγγραφο εγκριθεί από έναν ομοσπονδιακό δικαστή με μια μυστική εντολή, η NSA μπορεί να απαιτήσει από εταιρείες όπως η Google και το Facebook να στείλουν δεδομένα στην κυβέρνηση, για όσο διάστημα οι αιτήσεις πληρούν τα κριτήρια που αναφέρονται στο έγγραφο.
20 Ιουνίου 2013
Οι διαρροές σχετικά με την στοχευμένη παρακολούθηση της NSA φαίνεται να καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς του Ομπάμα ότι το PRISM “δεν ισχύει” για τους Αμερικανούς. Τα έγγραφα δείχνουν πως ο οργανισμός προσπαθεί να αποφύγει τους πολίτες των ΗΠΑ, αλλά αποκαλύπτουν ένα ευρύ σύνολο περιστάσεων όπου οι επικοινωνίες των Αμερικανών μπορούν να καταγράφονται.
23, Ιουνίου 2013
Ο Edward Snowden φεύγει για το Χονγκ Κονγκ όπου ζητάει άσυλο: Αφού οι ΗΠΑ απήγγειλαν κατηγορίες εναντίον του και προσπάθησαν να πιέσουν το Χονγκ Κονγκ για να τον εκδώσει, ο πληροφοριοδότης Edward Snowden φεύγει από το Χονγκ Κονγκ. Με τη βοήθεια των WikiLeaks, ο Snowden πέταξε στο αεροδρόμιο της Μόσχας, όπου συνεχίζει να ζει εν αναμονή του ασύλου.
29 του Ιουνίου 2013
Νέες διαφάνειες αποκαλύπτουν για το PRISM: Νέες διαφάνειες που αποκαλύπτει η Washington Post δείχνουν ότι το PRISM έχει πάνω από 100.000 εγγραφές, και ότι αναφέρονται σε “ενεργούς στόχους παρακολούθησης”. Οι νέες διαφάνειες αναφέρονται επίσης σε παρακολουθήσεις που γίνονται σε πραγματικό χρόνο από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, από κείμενα, ή από τσατ.
4 Ιουλ, 2013
Διαμαρτυρίες στις ΗΠΑ: Διαδηλώσεις εναντίον της κατασκοπείας της NSA, λαμβάνουν χώρα σε πολλά σημεία στις ΗΠΑ.
Ποιος είναι ο υπεύθυνος για τη διαρροή του PRISM;
Ο Edward Snowden, ένας 29-χρονος υπάλληλος μυστικών πληροφοριών που εργαζόταν στην NSA, CIA, και Booz Allen Hamilton, ομολόγησε ότι ευθύνεται για τη διαρροή των εγγράφων PRISM. Ο ίδιος αποκαλύφθηκε στις 9 Ιουνίου, τρεις ημέρες μετά που δημοσιεύθηκαν οι εκθέσεις για το PRISM. Σε μια συνέντευξη του στον The Guardian, ο Snowden είπε, «δεν θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία που κάνει τέτοιου είδους πράγματα», και ισχυρίστηκε ότι το κίνητρό του ήταν το πολιτικό καθήκον να διαρρεύσει τις πληροφορίες.
Ο Snowden έφυγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τη διαρροή των εγγράφων έτσι ώστε να αποφύγει τησύλληψη, καταφεύγοντας στο Χονγκ Κονγκ – όπου και παρέμεινε μέχρι τις 23 Ιουνίου. Με τη βοήθεια του WikiLeaks, ο Snowden έφυγε από το Χονγκ Κονγκ για τη Μόσχα, και ζήτησε άσυλο στο Εκουαδόρ, τη Ρωσία και άλλες χώρες. Εξακολουθεί να διαμένει στο αεροδρόμιο της Μόσχας, που περιμένει να του χορηγηθεί άσυλο.
Τι πληροφορίες συλλέγει η NSA;
Mπορεί η μεγαλύτερη συζήτηση να έγινε για το PRISM , όμως οι αποκαλύψεις από τις διαρροές του Σνόουντεν, έχουν επίσης ρίξει φως σε ένα ευρύ φάσμα προγραμμάτων παρακολούθησης της NSA. Σε γενικές γραμμές, αυτά μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: υποκλοπές που τραβούν τα δεδομένα απευθείας από τα υποθαλάσσια καλώδια τηλεπικοινωνιών, και προσπάθειες, όπως το PRISM, που αντλούν πληροφορίες από παρόχους υπηρεσιών των ΗΠΑ. Μία από τις διαφάνειες με την παρουσίαση του PRISM, διδάσκει στους αναλυτές “θα πρέπει να χρησιμοποιήτε και τις δυο πηγές”.
Τα προγράμματα της NSA συλλέγουν δύο είδη δεδομένων: μεταδεδομένα και δεδομένα. Τα μεταδεδομένα είναι το ευαίσθητο υποπροϊόν των επικοινωνιών, όπως τα τηλεφωνικά αρχεία που αποκαλύπτουν τους συμμετέχοντες, οι ώρες, και η διάρκεια των κλήσεων. Οι πληροφορίες που συλλέγονται από το PRISM περιλαμβάνουν περιεχόμενα από emails, chats, κλήσεις VoIP, αποθηκευμένα αρχεία, και πολλά άλλα. Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν προσπαθήσει να καθησυχάσουν τους φόβους για αδιάκριτη συλλογή μεταδεδομένων της NSA, επισημαίνοντας ότι το περιεχόμενο των συνομιλιών δεν αποκαλύπτεται. Όμως, τα μεταδεδομένα μπορούν να είναι εξίσου αποκαλυπτικά όπως και τα δεδομένα – στα μεταδεδομένα, στο διαδίκτυο, περιλαμβάνονται πληροφορίες όπως οι λογαριασμοί ηλεκτρονικών ταχυδρομείων, οι διευθύνσεις IP, το ιστορικό αναζήτησης στο διαδίκτυο. Λόγω ενός νόμου πολλών δεκαετιών, στις ΗΠΑ, τα μεταδεδομένα είναι πολύ λιγότερο καλά προστατευμένα από τα δεδομένα.
Μια δικαστική απόφαση που αποκαλύφθηκε από τον Snowden έδειξε ότι η Verizon παραδίδει τηλεφωνικά αρχεία και μεταδεδομένα τηλεφωνίας όλων των πελατών της στην NSA σε «συνεχή, καθημερινή βάση.” Η μαζική συλλογή των μεταδεδομένων στο διαδίκτυο ξεκίνησε στο πλαίσιο ενός προγράμματος της εποχής του Μπους που ονομάστηκε “Stellarwind», και το οποίο είχε αποκαλύψει ο πληροφοριοδότης της NSA William Binney. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε για δύο χρόνια ακόμα, υπό την κυβέρνηση Ομπάμα, αλλά έκτοτε έχει διακοπεί και αντικατασταθεί με μια σειρά από παρόμοια προγράμματα με ονόματα όπως “EvilOlive” και “ShellTrumpet.”
Πώς η NSA συλλέγει τα δεδομένα.
Πολλές κρίσιμες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς και κάτω από ποιες συνθήκες η NSA συλλέγει δεδομένα εξακολουθούν να αγνοούνται. Από νομική άποψη, τα προγράμματα παρακολούθησης βασίζονται σε δύο βασικά καταστατικά, το άρθρο 702 της Πράξης Τροποποιήσης (FAA) του FISA και το άρθρο 215 του Patriot Act. To πρώτο επιτρέπει την καταγραφή του περιεχομένου των επικοινωνιών στο πλαίσιο PRISM και άλλων προγραμμάτων, ενώ το δεύτερο επιτρέπει τη συλλογή των μεταδεδομένων από τις εταιρείες τηλεφωνίας, όπως η Verizon και η AT & T. Ωστόσο, οι πολλαπλές εκθέσεις και έγγραφα που διέρρευσαν δείχνουν ότι, τα καταστατικά έχουν ερμηνευθεί μυστικά από τα δικαστήρια πληροφοριών του FISA έτσι ώστε να χορηγούν πολύ ευρύτερη εξουσία από ό, τι είχε αρχικά καθοριστεί ότι θα επιτρέπουν. Επίσης, δείχνουν ότι τα δικαστήρια τους FISA εγκρίνουν μόνο διαδικασίες συλλογήςπληροφοριών της NSA, αφού επιμέρους εντάλματα για συγκεκριμένους στόχους δεν απαιτούνται.
Ένας αναλυτής ξεκινά με την εισαγωγή «επιλογείς» (όροι αναζήτησης) σε ένα σύστημα όπως το PRISM, η οποία στη συνέχεια «συλλέγει» πληροφορίες από άλλους δικτυακούς τόπους συλλογής, που είναι γνωστοί ως SIGADs (Signals Intelligence Activity Designators). Οι SIGADs έχουν καταγεγραμμένα αλλά και μη κωδικά ονόματα, και στοχεύουν σε διαφορετικούς τύπους δεδομένων – ένας που ονομάζεται NUCLEON συγκεντρώνει το περιεχόμενο των τηλεφωνικών συνομιλιών, ενώ άλλοι, όπως o ΜΑΡΙΝΑ αποθηκεύει διαδικτυακά μετα-δεδομένα.
Έγγραφα που διέρρευσαν δείχνουν ότι σύμφωνα με τους κανόνες οι αναλυτές της NSA δεν μπορούν να στοχεύσουν σε κάποιον “λογικά πιστεύεται” να είναι κάτοικος των ΗΠΑ που επικοινωνεί μέσα στο έδαφος των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την Washington Post, ο αναλυτής πρέπει να έχει τουλάχιστον “51 τοις εκατό” βεβαιότητα ότι ο στόχος του είναι ξένος. Αλλά ακόμα και έτσι, η «αλυσιδωτή σύνδεση» της NSA -δηλαδή η πρακτική σύμφωνα με την οποία ο αναλυτής συλλέγει στοιχεία σχετικά με τις επαφές ενός στόχου και στη συνέχεια με τις επαφές των επαφών του- μπορεί εύκολα να εμπλέξει αθώα μέρη στη διαδικασία.
Οι κανόνες αναφέρουν ότι ο αναλυτής πρέπει να λαμβάνει μέτρα για την άρση των δεδομένων από άτομα που είναι σίγουρα “πρόσωπα των ΗΠΑ”. Αλλά ακόμη και αν δεν έχουν σχέση με την τρομοκρατία ή την εθνική ασφάλεια, αυτές οι “ακούσια αποκτημένες” πληροφορίες μπορούν να κρατηθούν και να αναλυθούν μέχρι και για μια πενταετία – η ακόμα και να δοθούν στο FBI ή τη CIA – κάτω από ένα ευρύ σύνολο περιστάσεων. Αυτό περιλαμβάνει επικοινωνίες που “πιστεύεται ότι περιέχουν αποδεικτικά στοιχεία για ένα έγκλημα που έχει συμβεί, που συμβαίνει αυτή τη στιγμή ή που πρόκειται να συμβεί”, ή που περιέχουν πληροφορίες σχετικές με τη διάδοση όπλων ή την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Εάν οι επικοινωνίες είναι κρυπτογραφημένες, μπορούν να διατηρούνται επ ‘αόριστο.
Και τώρα τί?
Τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη διαρροή των εγγράφων PRISM μια ευρέως διαδεδομένη διεθνή δημόσια συζήτηση σχετικά με τα προγράμματα παρακολούθησης και κατασκοπείας, έχει οδηγήσει την NSA, το Κογκρέσο και την κυβέρνηση του Ομπάμα σε διαμάχη. Ενώ οι υποστηρικτές της NSA στο Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο -συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Ομπάμα – υπερασπίστηκαν τη νομιμότητα και την αναγκαιότητα των προγραμμάτων, ορισμένοι νομοθέτες των ΗΠΑ διαφωνούν. Τον Ιούνιο, μια διακομματική ομάδα γερουσιαστών παρουσίασε νομοσχέδιο που έχει ως στόχο να χαλιναγωγήσει τις προβληματικές νομικές διατάξεις που δίνουν στις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών σχεδόν απεριόριστη εξουσία να διεξάγουν ένταλμα παρακολούθησης στις εγχώριες και ξένες επικοινωνίες. Αρκετοί άλλοι νομοθέτες έχουν θεσπίσει τα δικά τους μέτρα, αλλά η νομοθετική μεταρρύθμιση είναι ακόμη στα πρώτα στάδια.
Εν τω μεταξύ, ένας ευρύς συνασπισμός ομάδων συμφερόντων και ιδιωτικών οργανισμών έφερε ορισμένα από τα προγράμματα παρακολούθησης της NSA στο δικαστήριο. Στις 16 Ιουλίου, μια ευρεία συμμαχία εναγόντων μήνυσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για “παράνομο και αντισυνταγματικό πρόγραμμα ηλεκτρονικής παρακολούθησης”, με το οποίο η NSA καταγράφει όλα τα τηλεφωνικά αρχεία που χειρίζονται οι εταιρείες Verizon, AT & T και Sprint στις ΗΠΑ. Ξεχωριστές μηνύσειςέχει ασκήσει το Ηλεκτρονικό Κέντρο Πληροφοριών Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών, αλλά η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα κληθεί στο δικαστήιρο για να απαντήσει στις κατηγορίες.
Ανάλογες ενέργειες έχουν ξεκινήσει και οι εταιρείες που βρίσκονται στο επίκεντρο του ζητήματος PRISM, αλλά οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη συμμετοχή τους στην παρακολούθηση των πολιτών των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι ασαφής. Η Microsoft, το Google, το Yahoo, και άλλοι έχουν εντείνει τις πιέσεις προς στην κυβέρνηση, τον περασμένο μήνα, ζητώντας να αποχαρακτηριστεί η διαδικασία που τους αναγκάζει να παραδώσουν τα δεδομένα των χρηστών τους στην κυβέρνηση. Σε μια έντονη έκκληση που έγινε από τη Microsoft στις 16 Ιουλίου, ο γενικός σύμβουλος της εταιρείας, Brad Smith, δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι το αμερικανικό Σύνταγμα εγγυάται την ελευθερία μας να μοιραζόμστε περισσότερες πληροφορίες με το κοινό, αλλά η κυβέρνηση μάς σταματάει.”
Τέλος, υπάρχει η ομάδα των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από το PRISM και τα προγράμματά του: το αμερικανικό κοινό. Στις 4 Ιουλίου, χιλιάδες άνθρωποι σε περισσότερες από 100 πόλεις των ΗΠΑ διαμαρτυρήθηκαν για τα προγράμματα παρακολούθησης της κυβέρνησης, με έμφαση στην προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο. Δεν είναι σαφές εάν η δημόσια κατακραυγή θα οδηγήσει σε μεταρρυθμίσεις, αλλά χάρη στις καθοριστικές ενέργειες ενός νεαρού υπάλληλου μυστικών πληροφοριών, έχουμε τώρα τουλάχιστον την ευκαιρία να συζητάμε τί κρύβει η κυβέρνηση των ΗΠΑ από το κοινό στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.
theverge.com
