Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, περιμένοντας να αναρρώσει, ο Khaled περιγράφει το περιστατικό: «Ήμουν απασχολημένος με την καθημερινή εργασία μου, μάζευα τα εργαλεία μου για να πάω πίσω στο Μπέιτ Χανούν. Μαζί με κάποιους φίλους, πάω σε αυτό το χώρο υγειονομικής ταφής σχεδόν κάθε μέρα για να μαζέψουμε μέταλλο, πλαστικό, χαλκό, ή οποιαδήποτε άλλα θραύσματα υλικών που μπορούμε να τα πουλήσουμε αργότερα. Ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε γύρω στις 2 μ.μ., όταν ένιωσα μια ξαφνική θερμότητα στο μηρό μου. Κάτι είχε χτυπήσει το πόδι μου, άρχισα να ουρλιάζω και μετά έπεσα στο έδαφος. Ήταν μόνο τότε που είδα ένα ισραηλινό τζιπ να περνάει σε απόσταση. Είδα το τζιπ μόνο αφού πυροβολήθηκα, δεν μπορούσα να δω τον στρατιώτη όμως. Πρέπει να με σημάδεψε μέσα από το στρατιωτικό τζιπ του. “
«Όταν με πυροβόλησαν, μπορούσα να αισθανθώ ακόμα τα θραύσματα στο πόδι μου. Τα θραύσματα από τη σφαίρα προκάλεσαν επίσης ζημιές στο δεξί μου χέρι. Είναι μια σφαίρα που εκρήγνυται μέσα στο σώμα , μου είπαν. Η είσοδος της σφαίρας είναι μικρή, αλλά το σημείο από όπου η σφαίρα βγαίνει, είναι μεγαλύτερο, και προκαλεί σοβαρές ζημιές. Οι γιατροί είπαν ότι έχω ακόμα κάποια θραύσματα στο πόδι μου και θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να μπορέσουν να τα αφαιρέσουν. Μπορεί να πάρει χρόνια», πρόσθεσε ο Khaled, κοιτώντας το χέρι του το οποίο έφερε ακόμα τα σημάδια της οβίδας.
«Οι φίλοι μου συγκεντρώθηκαν γύρω μου και με σήκωσαν για να με βάλουν πάνω σε μια άμαξα . Δεν μπορούσαν να καλέσουν ασθενοφόρο, δεδομένου ότι είναι δύσκολο να πιάσει σήμα το τηλέφωνο σε εκείνη την περιοχή». Ο Khaled μεταφέρθηκε στο πλησιέστερο νοσοκομείο του Μπέιτ Χανούν, περίπου 1,5 χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή των συνόρων όπου χτυπήθηκε. Ωστόσο, το νοσοκομείο δεν ήταν εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει τους τραυματισμούς του και έτσι στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Kamal Odwan.
Ο Khaled πυροβολήθηκε ενώ εργαζόταν σε ένα χώρο υγειονομικής ταφής περίπου 400 μέτρα μακριά από τον συνοριακό φράχτη. Το Ισραήλ έχει επιβάλλει μονομερώς μία παράνομη «νεκρή ζώνη», μια περιοχή δηλαδή, όπου απαγορεύεται στους Παλαιστίνιους να περάσουν κατά μήκος των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων της Λωρίδας της Γάζας. Η ακριβής περιοχή που ορίζεται από το Ισραήλ ως «νεκρή ζώνη» είναι ασαφής και γι’αυτό οι Ισραηλινοί συχνά την επιβάλλουν με κανονικούς πυροβολισμούς. Σύμφωνα με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, με την οποία έληξε, τον περασμένο Νοέμβριο του 2012, η στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας , ο Ισραηλινός Συντονιστής των δραστηριοτήτων της κυβέρνησης στα κατεχόμενα εδάφη (COGAT) σε μια ηλεκτρονική δήλωση στις 25 Φεβρουαρίου του 2013, δήλωσε ότι οι αγρότες μπορούν να έχουν πρόσβαση σε περιοχές των συνόρων έως 100 μίλια από τους συνοριακούς φράχτες αντί των 300 μέτρων που είχε επιβληθεί προηγουμένως . Ωστόσο, η αναφορά αυτή, μαζί με την αναφορά στην αυξημένη περιοχή αλιείας στη θάλασσα, αργότερα διαγράφτηκε από τη δήλωση. Στη συνέχεια, στις 11 Μαρτίου του 2013, ένας ισραηλινός εκπρόσωπος του στρατού, σε μια επιστολή του προς την GISHA, δήλωσε ότι «οι κάτοικοι της Γάζας δεν επιτρέπεται να πλησιάζουν σε απόσταση 300 μέτρων από το φράκτη ασφαλείας».
Η αυθαίρετη και μεταβαλλόμενη παράμετρος της λεγόμενης «νεκρής ζώνης», έχει οδηγήσει σε μεγάλη σύγχυση τον άμαχο πληθυσμό που ζει γύρω από την περιοχή των συνόρων, των οποίων οι γεωργικές εκτάσεις, κύρια πηγή του βιοπορισμού τους, μπορούν μόνο να προσεγγιστούν με υψηλό κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, οι επιθέσεις εναντίον αμάχων, λαμβάνουν χώρα σε οποιοδήποτε σημείο μέχρι τα 1,5 χιλιόμετρα στο εσωτερικό του φράχτη στα σύνορα. Αυτό σημαίνει ότι το 35% των γεωργικών εκτάσεων της Λωρίδας της Γάζας μπορούν να προσεγγιστούν μόνο με υψηλό προσωπικό κίνδυνο, καθώς οι ισραηλινές επιθέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό ή θάνατο των αμάχων.
Ο Khaled φάνηκε να έχει επίγνωση του κινδύνου που έχει η εργασία του. Ωστόσο, καθώς είναι ένας από τους βασικούς που παρέχουν τα προς το ζην για την 12μελή οικογένειά του, δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Khaled εξηγεί: «Έχουμε ακούσει ότι άνθρωποι μερικές φορές έχουν πυροβοληθεί στις παραμεθόριες περιοχές, και κυρίως οι αγρότες, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ ότι αυτό θα συμβεί σε μένα. Είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι πρόκειται για μια ασφαλή περιοχή, έτσι ώστε να μπορέσω να συνεχίσω τη δουλειά μου. Έβλεπα πολλούς άλλους ανθρώπους να εργάζονται στην περιοχή και αυτό με παρηγορούσε. Μερικοί άνθρωποι ήρθαν μέχρι και από την πόλη της Γάζας για να εργαστούν εδώ. Δεν ήμουν καν εκείνος που βρισκόταν στο πιο κοντινό σημείο προς τον συνοριακό φράχτη. Υπήρχαν άνθρωποι που εργάζονταν σε σημεία πιο κοντά στο φράχτη . Εναπόκειται στην διάθεση του στρατιώτη, προφανώς, για το πού βρίσκονται τα όρια των παραμεθόριων περιοχών . Εάν είχαμε παραβιάσει την «νεκρή ζώνη», τότε γιατί δεν πυροβόλησαν όλους αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί; Απλώς κρίνουν αυθαίρετα, αυτό έχω να πω..».
Ο Khaled αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο όταν ήταν 14 ετών. Μαζί με δύο από τους αδελφούς του, περιφέρεται γύρω από τους χώρους υγειονομικής ταφής για τη συλλογή απορριμματικών υλικών, τα οποία μπορεί να πουλήσει κερδίζοντας κάποια χρήματα για να συντηρήσει την οικογένειά του. «Συνήθως πηγαίνω σε αυτές τις χωματερές με την ανατολή του ηλίου και να γυρίζω πίσω στις 2μμ. Στη συνέχεια προσπαθώ να βρω κάποιον που θα τα αγοράσει. Ο πατέρας μου δουλεύει στο δήμο. Το εισόδημά του δεν επαρκεί. Δεν έχει την πολυτέλεια να συντηρήσει 10 παιδιά με τον πολύ μικρό μισθό που του καταβάλλεται κάθε δύο μήνες. Εργάζομαι από τότε που ήμουν 14. Πάω παντού για τη συλλογή μετάλλου. Συχνά, είναι επικίνδυνο, όμως, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για για να κερδίσουμε τα προς το ζην. Μερικές φορές, πρέπει να ρισκάρω τη ζωή μου για να επιβιώσω.Πού αλλού να πάω; “
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση του Khaled δεν είναι μια ειδική περίπτωση. Αντιπροσωπεύει ουσιαστικά την επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης που έχει επέλεθει λόγω του ισραηλινού αποκλεισμού που έχει επιβληθεί στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία παραβιάζει τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των ανθρώπων σε καθημερινή βάση. Το 2012, το ποσοστό των παλαιστινιακών οικογενειών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε το 40%. Αυτό το μεγάλο τμήμα του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στην κοινωνική προστασία και στερείται το θεμελιώδες δικαίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή. Το ποσοστό ανεργίας στη Λωρίδα της Γάζας αυξήθηκε στο 33% κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας. Το 45% των νέων ανδρών στη Γάζα και το 78,1% του γυναικείου νεανικού πληθυσμού είναι άνεργοι και αγωνίζονται για να διατηρήσουν το βιοτικό επίπεδο των οικογενειών τους.
Τον περασμένο μήνα, η PCHR υπέβαλε έκθεση στον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τη φτώχεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα και στον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή, με τίτλο «ισραηλινές πολιτικές που επηρεάζουν σημαντικά τις πηγές των προς το ζην στη Λωρίδα της Γάζας». Η έκθεση παρείχε στους ειδικούς εισηγητές του ΟΗΕ μια επισκόπηση της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι αγρότες, οι ψαράδες, οι εργάτες εργοστασίων και οι οικογένειές τους στη Λωρίδα της Γάζας, παρουσιάζοντας μεμονωμένες περιπτώσεις. Επίσης, επεσήμανε πώς οι διάφορες βιομηχανίες, οι οποίες αποτελούν τις κύριες πηγές βιοπορισμού στη Γάζα, επλήγησαν από τους παράνομους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί για τα ταξίδια και τις εισαγωγές καθώς και από την σχεδόν πλήρη απαγόρευση των εξαγωγών, και τις αδικαιολόγητες στρατιωτικές επιθέσεις κατά των αμάχων και της περιουσίας τους.
Ο Khaled ακόμα δεν ξέρει πότε θα είναι σε θέση να περπατήσει ξανά, και πιστεύει ότι αποτέλεσε άμεσα στόχο για τον ισραηλινό στρατιώτη. Εξηγεί, «δεν ξέρω γιατί αποτέλεσα στόχο για τον ισραηλινό στρατιώτη. Εάν είχε πυροβολήσει στον αέρα, θα είχαμε την ευκαιρία να φύγουμε, αλλά δεν το έκανε. Πρέπει να ήταν πυροβολισμός ενός ελεύθερου σκοπευτή. Πρέπει να γνώριζε ότι θα με τραυματίσει ή ακόμα και ότι θα με σκοτώσει».
Μετά τη συμφωνία της κατάπαυσης του πυρός, το Νοέμβριο του 2012, η PCH, έχει τεκμηριώσει τη δολοφονία τεσσάρων Παλαιστινίων αμάχων από τις ισραηλινές δυνάμεις, και τον τραυματισμό 100 άλλων, συμπεριλαμβανομένων 24 παιδιών, στη «νεκρή ζώνη». Άλλοι 62 πολίτες συνελήφθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις στην ίδια περιοχή, συμπεριλαμβανομένων 34 παιδιών.
Οι επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον Παλαιστινίων αγροτών στη Λωρίδα της Γάζας συνιστούν παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όπως κωδικοποιήθηκε με το άρθρο 147 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949 . Επιπλέον, αυτές οι επιθέσεις μπορούν να συνιστούν εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με τα άρθρα 8 (2) (α) (i) και (iii) το άρθρο 8 (2) (β) (i) του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Η εφαρμογή της «νεκρής ζώνης», διατηρείται μέσα από τις επιθέσεις και αποτελεί ένα μέτρο συλλογικής τιμωρίας, η οποία απαγορεύεται βάσει του άρθρου 33 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949 . Το δικαίωμα στην εργασία, συμπεριλαμβανομένων των δίκαιων και ευνοϊκών συνθηκών, προβλέπεται σύμφωνα με το άρθρο 6 και 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR). Επιπλέον, το άρθρο 11 του ICESCR αναγνωρίζει «το δικαίωμα του καθενός σε ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο για τον εαυτό του και την οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης διατροφής, ένδυσης και στέγασης, καθώς και στη συνεχή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης».
