Το βράδυ της 20/9/13 , στις 7:30 το απόγευμα έγινε συνέλευση της ΕΛΜΕ Αχαίας στο εργατικό κέντρο της Πάτρας.
Πάνω από 700 καθηγητές γέμισαν ασφυκτικά το αμφιθέατρο και το έξω πεζοδρόμιο.
Στο προεδρείο καθόταν :
α) ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ (αυτός που , κατά τα λεγόμενά του , ξεγελάστηκε το Μάη στη συνέλευση της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις και ψήφισε παρών στο θέμα της ύπαρξης ή μη των κατάλληλων προυποθέσεων για την κήρυξη της απεργίας)
β) ο εκλεγμένος της ΔΑΚΕ (ο οποίος και ο ίδιος και η γυναίκα του δεν έχουν οργανική θέση , αλλά είναι στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ και ή θα κάνουν αίτηση για υποχρεωτική μετάταξη ή θα απολυθούν. Συν τοις άλλοις ο γιος του θα πάει στη τρίτη τάξη του τεχνικού λυκείου και η ειδικότητα που ακολουθεί έχει καταργηθεί)
γ) ο εκλεγμένος της ΠΑΣΚΕ ( που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να μην παρθούν ουσιαστικές αποφάσεις , πότε επικαλούμενος έλλειψη απόλυτης πλειοψηφίας , από το σύνολο των 2.400 καθηγητών της Αχαίας και πότε δεχόμενος τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών από τους 700 παρευρισκόμενους , κατά πώς τον βόλευε)
δ) ο εκλεγμένος των συσπειρώσεων – παρεμβάσεων ( που θεωρούσε ότι τα θέματα προς ψηφοφορία πρέπει να τα αποφασίζει το προεδρείο και όχι η συνέλευση με τις προτάσεις των μελών της.)
Προσπάθησα να μιλήσω πρώτος , για να θέσω την ατζέντα εγώ και όχι οι κομματικοί.
Τελικά πρώτος μίλησε ενας πρώην πρόεδρος της ΕΛΜΈ που ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ και μετέφερε την πεποίθηση (;) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δικαιώσει όλους τους διωκόμενους καθηγητές , όταν έρθει στην εξουσία και πρότεινε να αγωνιστούμε για να πέσει αυτή η κυβέρνηση.
Μίλησα τέταρτος και η εισήγησή μου ήταν η παρακάτω:
”Αυτό που βιώνουμε σήμερα , (διαθεσιμότητες , υποχρεωτικές μετατάξεις και αβεβαιότητα για την ύπαρξη ή μη δημόσιου σχολείου) οφείλονται στη λευκή ψήφο των προέδρων στη συνέλευση του Μάη , πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Αν οι πρόεδροι δεν παρασύρονταν από τους τακτικισμούς της ΔΑΚΕ της ΠΑΣΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ , σήμερα η κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να επιτεθεί στη δημόσια εκπαίδευση για να κλείσει δημοσιονομικές τρύπες.
Μιλάμε τώρα για υποχρεωτικές μετατάξεις και απολύσεις αυτών που ”περισσεύουν” τη στιγμή που υπάρχουν ανάμεσά μας καθηγητές που είναι ήδη σε διαθεσιμότητα.
Όταν άλλοι κλάδοι εργαζομένων απεργούσαν οι καθηγητές μάζευαν προσόντα (πιστοποίηση γνώσης Η/Υ , ξένες γλώσσες ). Σας αναφέρω ενδεικτικά ότι στο σχολείο που ήμουν φέτος οι καθηγητές μαζεύτηκαν ομαδικά και παρακολούθησαν ταχύρυθμα φροντιστήρια αγγλικών για να πάρουν το lower.
Δεν έχετε καταλάβει ότι απολύσεις θα γίνουν από το σωρό , χωρίς ουσιαστικά κριτήρια και αξιολόγηση , αλλά με οριζόντιο τρόπο , ανάλογα με το πόσο ευάλωτο είναι και με τον αριθμό των περικοπών που έχουν συμφωνήσει με τους δανειστές – εταίρους.
Σας επισημαίνω ότι η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη απόφαση για υποχρεωτικές μετατάξεις ζητά κινητικότητα όχι από συγκεκριμένα πρόσωπα (νεοδιόριστους , μη έχοντες οργανική θέση κτλ) αλλά από ειδικότητες – κλάδους.
Μας ζητούν να μεταταγούμε σε διευθύνσεις εκπαίδευσης, σε ΙΕΚ και σε δημοτικά σχολεία χωρίς να προσδιορίζεται ονομαστικά ποιος περισσεύει και γιατί.
Όσοι κάνουν αίτηση μετάταξης πρέπει να γνωρίζουν ότι στα δημοτικά δεν θα έχουν οργανικές θέσεις , αλλά θα εξυπηρετούν τις ανάγκες ενός προγράμματος ΕΣΠΑ , που έχει χρόνο λήξης το 2015.
Όταν λήξει το πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. , τότε προφανώς θα απολυθούν και οι εκπαιδευτικοί που το υποστηρίζουν .
Όσοι πάνε γραφιάδες στι ΙΕΚ και στις διευθύνσεις , ούτε αυτοί θα έχουν οργανικές θέσεις , γιατί τα μεν ΙΕΚ δεν ξέρουμε με ποια μορφή και αν θα υπάρχουν τους επόμενους μήνες , οι δε διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν έχουν καταρτήσει οργανογράμματα και άρα δεν μπορούν πουν με βεβαιότητα πόσους υπαλλήλους μπορούν απασχολήσουν.
Αν και ξέρω ότι οι πιο πολλοί από εσάς θα κάνετε αίτηση για υποχρεωτική μετάταξη , εγώ σας δηλώνω ότι , παρότι δεν έχω , ούτε είχα ποτέ οργανική θέση εδώ και 28 χρόνια που είμαι μόνιμα διορισμένος ΔΕΝ πρόκειται να κάνω αίτηση για μετάταξη όποια κι αν είναι η συνέπεια.
Οι προτάσεις μου για τις δράσεις που πρέπει να αναλάβουμε από εδώ και μπρός είναι :
1- Κατάληψη της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πάτρας από 2/9 επ ‘ αόριστον.
2- Απεργία διαρκείας από τις 11/9.
3- Ενημέρωση των μαθητών για την κατάσταση και κοινό μέτωπο με τους καταληψίες μαθητές.
4- Αποπομπή από το συνδικαλιστικό νας όργανο , των προισταμένων και των σχολικών συμβούλων ,γιατί ασκούν διοίκηση , απολύουν,μετατάσσουν πρώην συναδέλφους τους και άρα δε είναι εργαζόμενοι αλλά επιστάτες των αφεντικών.
Τέλος θέλω να σας θυμίσω ότι όταν σκότωσαν τον Τεμπονέρα , είχαμε μαζευτεί από τις 8 το πρωί όλοι οι καθηγητές στο Παράρτημα , για να αποφασίσουμε τη δράση μας και τώρα το παράρτημα δεν είναι πλέον κατάληψη-ανοιχτός κοινωνικός χώρος, αλλά χτισμένο , άδειο και ανύπαρκτο ως χώρος συσπείρωσης και διαμαρτυρίας.”
Μίλησαν άλλοι 20 ομιλητές και κατά τις 11 το βράδυ αρχίζουμε να ψηφίζουμε τις προτάσεις.
Εδώ παρενέβει , η ηγετική φυσιογνωμία των παρεμβάσεων και ζήτησε οι δράσεις να ψηφιστούν με χρονολογική σειρά.
Επεσήμανα την παγίδα της πρότασης αλλά δεν εισακούστηκα από την συνέλευση.
Οι προτάσεις – δράσεις που ψηφίστηκαν είναι οι παρακάτω:
1) Κανένας να μην κάνει αίτηση για μετάταξη.
2) Στις 21/8 διαμαρτυρία στη διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πάτρας , στις 10 το πρωί.
3) Κατάληψη της περιφέρειας την Πέμπτη 22/8 και την Παρασκευή 23/8.Την Παρασκευή θα γίνει συνεδρίαση στο χώρο της κατάληψης για να αποφασιστεί΄αν υπάρχει η δυναμική να γίνει κατάληψη και της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πάτρας.
4) Σύγκληση διαρκούς συνεδρίου από την ΟΛΜΕ.
5) Συνεδρίαση της ΕΛΜΕ την άλλη Πέμπτη 29/8.
Θα μου πείτε που βρίσκεται η παγίδα και σας απαντώ:
Βλέπετε πουθενά καμιά απόφαση της ΕΛΜΕ Πάτρας για απεργία; Είναι διαφορετικό να πάει ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ στη συνεδρίαση των προέδρων της ΟΛΜΕ στην Αθήνα και να πει ότι η θέληση των καθηγητών της Αχαίας είναι απεργία διαρκείας και είναι άλλο να πάει και να περιμένει τις ζυμώσεις και τους βυζαντινισμούς του κεντρικού συνδικαλιστικού οργάνου. Οι συνδικαλιστές θέλουν να φανεί ότι η απόφαση για απεργία έχει προταθεί από τους ίδιους ,από την κορυφή και όχι από τη βάση προς την κορυφή για να δικαιολογήσουν το λόγο ύπαρξής τους και την κυρίαρχη θέση τους στις αποφάσεις και στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο δε πρόεδρος της ΕΛΜΕ Σταμούλης στη δευτερολογία του εμφανίστηκε τόσο μαζεμένος και αβέβαιος για τις εξελίξεις που είναι χαρακτηριστική μια αποστροφή του λόγου του ”Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κάνουν δηλώσεις μετάταξης οι συνάδελφοι ή αν θα στήσουμε απεργία” που προκάλεσε την σφοδρή αντίδραση μιας ομάδας καθηγητών που είναι εδώ και ένα μήνα σε διαθεσιμότητα , όσο και τη δικιά μου που του είπα ότι όταν ζητούσε την ψήφο να γίνει πρόεδρος ήξερε τα πάντα ενώ τώρα περιμένει εντολές για το που θα οδηγήσει το κοπάδι.
Σε κάθε περίπτωση , αυτό που θα καθορίσει το αποτέλεσμα του αγώνα που ξεκινά , είναι το πλήθος αυτών που θα πλαισιώσουν – συμμετάσχουν στις συνελεύσεις , στις πορείες , στην απεργία , στις καταλήψεις.Οι σημερινοί οικογενειάρχες καθηγητές , θα πρέπει να θυμηθούν το επαναστατημένο εαυτό τους όταν ήταν στα πανεπιστήμια και να δράσουν ως εικοσάρηδες , τότε που έβλεπαν με ξεκάθαρο μάτι τον κόσμο και πάλευαν να τον αλλάξουν.
Ο αγώνας πρέπει να δοθεί για να δημιουργηθούν ρήγματα στο καθεστώς της ανθρωποφαγίας και της νεοκαπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Όποιος υπονομεύσει ή καπηλευθεί τους αγώνες που προετοιμάζονται , θα αποκαλύπτεται με το ονοματεπώνυμό του.
Η κατάσταση που ήδη βιώνουμε είναι πολεμική και πρέπει επιτέλους ο καθένας να πάρει την απόφαση με ποιο στρατόπεδο θα ταχθεί.
Τα υπόλοιπα στους δρόμους.
Υ.Γ) Σημειολογικά , να αναφέρω ότι ο αρχιΔΑΠίτης με τον αρχιΠΑΜΕίτη , κάθονταν δίπλα-δίπλα στη συνέλευση και κουβέντιαζαν επί ένα δίωρο τουλάχιστον μέσα σε χαμόγελα και … ταξικές φιλίες.
