Στις 22 Ιούλη του 2011, 69 νέοι άνθρωποι, δολοφονήθηκαν από τον νεοναζί Άντερς Μπρέιβικ, σε μια θερινή κατασκήνωση στο νησί Ουτόγια, στα ανοικτά των ακτών του Όσλο, στη Νορβηγία. Περίπου 500 νέοι επέζησαν τη σφαγή, αλλά όχι αλώβητοι. Φέτος έκλεισαν δύο χρόνια από εκείνη την αιματηρή επιθεση. Πολλοί από τους επιζώντες, ζουν με τραύματα που τους υπενθυμίζουν τι συνέβη εκείνη την ημέρα. Οι πληγές, είτε σωματικές είτε συναισθηματικές, είναι διαφορετικές ως προς την σοβαρότητα, όμως είναι για τον καθένα από τους οδυνηρές.
Τα πορτρέτα των επιζώντων εκείνης της ημέρας από την Andrea Giestvang στην δουλειά της με τίτλο “One Day in History“, είναι μια απόδειξη για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης μπροστά σε μια ανείπωτη τραγωδία. Παρόλο που ριζώνει στη μνήμη μας, ένα είδος βίας για το οποίο θα ευχόμασταν ποτέ να μην χρειαζόταν να μιλήσουμε, (πόσο μάλλον να δούμε) και πάλι, το έργο είναι μια απόδειξη για τη συμπόνια, την ευγένεια και τη δύναμη.
Η Andrea είναι μια εξελιγμένη και φιλοσοφημένη φωτογράφος και η τεταμένη ηρεμία της κάθε εικόνας της το αποδεικνύει αυτό. Το βλέμμα του κάθε επιζώντος είναι μοναδικό ως προς την αξιοπρέπεια και την ευθύτητα, και δεν χρησιμεύει για να υπενθύμισει τον άνθρωπο που ήταν πίσω από τις φρικαλεότητες εκείνη την ημέρα, αλλά υπενθυμίζει την ικανότητα και τη δυνατότητα που ο καθένας μας φέρει μέσα του, για ενσυναίσθηση, συμπόνια και αγάπη.
– Τι ελπίζετε να μοιραστείτε με το ευρύτερο κοινό μέσω της δημοσίευσης της παρούσας εργασίας σας;
– “Έχουμε την τάση να ξεχνάμε τους επιζώντες, καθώς η κατάστασή τους δεν είναι συχνά γνωστή, κυρίως όταν κλείνει ο κύκλος των ειδήσεων σχετικά με ένα γεγονός. Ή υποθέτουμε ότι ο χρόνος ισοδυναμεί με επούλωση. Ο στόχος μου με αυτό το έργο είναι να υπενθυμίσει στους ανθρώπους το γεγονός, να τους κάνει να σκεφτούν και να αισθανθούν και να θελήσουν να καταλάβουν. Ακόμη και αν ο χρόνος περνά και νέες ιστορίες βγαίνουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τα ψυχικά και ορατά σημάδια παραμένουν στους επιζώντες τέτοιων φοβερων περιστατικών. Θέλω να δείξω ότι η θλίψη (αλλά και η θεραπεία) έρχεται σε διάφορα σχήματα. Οι νέοι μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες και σε ένα μεγάλο βαθμό αντιδρούν παρόμοια, αλλά η διαδικασία είναι ατομική. Σκεπτόμενοι την τρομοκρατική επίθεση της 22ης Ιουλίου, θέλω οι άνθρωποι να θυμούνται αυτούς τους νέους και όχι το πρόσωπο της τρομοκρατίας.“
Η Andrea είναι μια νορβηγή φωτογράφος με έδρα ανάμεσα στο Βερολίνο και το Όσλο. Είναι συν-ιδρυτής του Heartbeat, μια πλατφόρμα για άλλες γυναίκες φωτογράφους. Το έργο αυτό έχει δημοσιευθεί ως βιβλίο με τίτλο “En Dag I Historien” ( Μια μέρα στην Ιστορία) από την Pax.
(μετάφραση/προσαρμογή Sylvia)
