Η καταδίκη για δολοφονία ενός κρατουμένου που έχει περάσει 41 χρόνια στην απομόνωση αναιρέθηκε από δικαστή στην αμερικανική πολιτεία της Λουιζιάνα . Πώς είναι άραγε να βρίσκεσαι σε πλήρη ή μερική απομόνωση;
Ο Herman Wallace εργάστηκε , διάβασε για τους Μαύρους Πάνθηρες, μελέτησε λογοτεχνία και πολέμησε το σύστημα . Αυτή την εβδομάδα “ο Muhammad Ali του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης ” αφέθηκε ελεύθερος .
Ο Wallace βρισκόταν σε μια κλινική στο Σωφρονιστικό Κέντρο Hunt στο St Gabriel , στη Λουιζιάνα , την Τρίτη το πρωί , όταν άκουσε την είδηση – και ήταν δικαιολογημένα δύσπιστος .
Του είπα , « Herman , είστε ένας ελεύθερος άνθρωπος », λέει η Carine Williams , μία από τους δικηγόρους του. Ένας δικαστής είχε αναιρέσει την από το 1974 καταδίκη του για φόνο.
“Είπε , « Όχι , δεν είμαι . Ξέρω πού είμαι , » λέει . Κοίταξε γύρω από το δωμάτιο τη φυλακή .
Την ημέρα αυτή στην κλινική – έχει καρκίνο του ήπατος – διατήρησε την ψυχραιμία του. Είναι μια ικανότητα επιβίωσης που έχει διαμορφωμένη εδώ και δεκαετίες στη φυλακή .
Εξέτιε ποινή για ένοπλη ληστεία στο Κρατικό σωφρονιστήριο της Λουιζιάνας στην Αγκόλα . Αυτός και ένας άλλος τρόφιμος , ο Albert Woodfox , καταδικάστηκαν για το μαχαίρωμα μέχρι θανάτου, ενός δεσμοφύλακα ,του Brent Miller , τον Απρίλιο του 1972 .
Ο Wallace και ο Woodfox τέθηκαν σε απομόνωση – Ο Wallace βρέθηκε αρχικά στην Αγκόλα και αργότερα στο St Gabriel . Είναι μια τιμωρία που « καταβροχθίζει θύματα ασταμάτητα και ανελέητα», σύμφωνα με τον Alexis de Tocqueville , συγγραφέας του βιβλίου «Δημοκρατία στην Αμερική».
Η απομόνωση παραμένει μέρος του σωφρονιστικού συστήματος . Περισσότεροι από 81.000 κρατούμενοι κρατούνται σε απομόνωση στις ΗΠΑ , δήλωσε ο γερουσιαστής Richard Durbin κατά τη διάρκεια ακρόασης τον Ιουνίο του 2012 σχετικά με το θέμα , επικαλούμενος μια έκθεση από το Γραφείο Στατιστικών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων .
Μερικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απομόνωση επειδή έχουν επιτεθεί ή σκοτώσει άλλον κρατούμενο ή έναν φύλακα . Άλλοι οδηγούνται εκει, επειδή είναι μέλη συμμορίας – και θεωρούνται επικίνδυνοι .
Οι κρατούμενοι κρατούνται σε απομόνωση «κατά μέσο όρο 23 ώρες την ημέρα», σύμφωνα με τον Craig Haney , καθηγή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ο οποίος κατέθεσε στην ακρόαση του Ιουνίου του 2012.
” Κρατούμενοι για χρόνια – σε ορισμένες περιπτώσεις εδώ και δεκαετίες – δεν έχουν αγγίξει ένα άλλο ανθρώπινο ον με αγάπη », είπε . «Η κενότητα και η αδράνεια διαποτίζουν τους απομονωμένους κρατούμενους πλήρως.
Ορισμένοι κρατούμενοι στην απομόνωση αυτοκτονούν . Άλλοι αυτοτραυματίζονται . Ένας άνδρας στο Νέο Μεξικό , δήλωσε ο Haney , «χρησιμοποίησε μία αυτοσχέδια βελόνα και κλωστή από την μαξιλαροθήκη του για να ράψει και να κλείσει το στόμα του τελείως » .
Το περασμένο καλοκαίρι 30.000 κρατούμενοι της Καλιφόρνια ξεκίνησαν απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθούν κατά της απομόνωσης . Οι κρατικοί νομοθέτες δήλωσαν, ότι θα εξετάσουν το ζήτημα – και η απεργία ακυρώθηκε . Πριν από χρόνια , οι κρατούμενοι στη φυλακή Αγκόλα είχαν διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο που ο Wallace και άλλοι , είχαν αντιμετωπιστεί στα απομονωμένα κελιά τους .
Ο Wilbert Rideau , ο οποίος ήταν ένας τρόφιμος στην Αγκόλα κατά τη τότε χρονική στιγμή , λέει: « Γνωρίζαμε ότι υπήρχε ένα μέρος που ονομάζεται CCR» , ένα αρκτικόλεξο που αναφερόταν στα κελιά απομόνωσης, όπου ο Wallace και άλλοι βρίσκονταν.
«Απλά δεν γνωρίζαμε πόσο καιρό ήταν εκεί », λέει ο Rideau .
Ο Rideau , εκδότης ενός περιοδικού για τις φυλακές, που ονομάζεται «Angolite», έκανε κάποια έρευνα . Ανακάλυψε ότι ο Wallace είχε απομονωθεί για περισσότερα από 15 χρόνια. Το περιοδικό Angolite δημοσίευσε ένα αφιέρωμα γι ‘αυτόν και τους άλλους που βρίσκονται σε απομόνωση , λέει ο Rideau .
Μέχρι εκείνο το σημείο , ο Wallace και τα άλλα άτομα σε απομόνωση ήταν βασικά «άγνωστα στον κόσμο» , λέει ο Rideau . Ο Wallace είπε σε έναν από τους δικηγόρους του , τον George Kendall , ότι « αυτό είναι το πιο σκληρό πράγμα που ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει σε έναν άλλο» .
Ο φίλος του Wallace, ο Woodfox , ο οποίος εξακολουθεί να είναι σε απομόνωση , τον βοήθησε να καταπολεμήσει την μοναξιά . “Του είπε , « Θυμήσου το σύνθημά μας : πάντα πολύ μακριά , αλλά ποτέ χώρια »”, λέει η Williams .
Σε ένα κελί περίπου δύο με τρία μέτρα, ο Wallace διατήρησε την φόρμα του κάνοντας βάρη που κατασκεύασε από παλιές εφημερίδες . Για μια ταινία με τίτλο Herma’sHouse, ο Wallace δημιούργησε ένα ονειρικό σπίτι, μέσα στο οποίο φανταζόταν κάποια μέρα να ζήσει.
Διάβαζε πληροφορίες για το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων , την επαναστατική ομάδα του 1960 – και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να φτάσει τα χέρια του , και ενημερωνόταν για τα τρέχοντα γεγονότα .
“Τον ρωτούσα , « Τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή ;» και έλεγε , «Εντάξει, για ποια χώρα θέλετε να μιλήσουμε;» ” λέει ο Kendall .
Ο Wallace απάντουσε στα γράμματα που δεχόταν – είχε σταθερή ροή αλληλογραφίας – και εργάστηκε επί της προσφυγής του. ” Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Muhammad Ali του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης . Απλώς δεν το έβαζε κάτω, ” λέει η Williams .
Για πολλούς λόγους, τα αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του και εναντίον του άλλου τρόφιμου ήταν αδύναμα. Δεν άφησε δακτυλικά αποτυπώματα στον τόπο που ο Miller σκοτώθηκε , για παράδειγμα. Ακόμα και η χήρα του Miller, η Teenie Verret , είπε ότι είχε αμφιβολίες σχετικά με την υπόθεση εναντίον τους – και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα έχουν δίκαιη μεταχείριση .
«Αν δεν το έχουν κάνει, θεωρώ πως πρέπει να απελευθερωθούν», είπε στο NBC Nightly News το Μάρτιο του 2008.
Τις τελευταίες εβδομάδες ,ο Wallace είχε αρχίσει να αισθάνεται όλο και πιο αδύναμος . Όταν ο Kendall τον επισκέφθηκε στην ιατρική κλινική , πρόσεξε μια στοίβα γράμματα σε ένα δίσκο τροφίμων .
“Μου είπε , « πρέπει να τους γράψω πίσω ». Ένιωθε πολύ άσχημα γι ‘αυτό “, λέει ο Kendall.
Την Τρίτη το βράδυ , η Williams ακολούθης τον Wallace που ήταν στο ασθενοφόρο. Του είπε ότι θα έβγαινε από την φυλακή και ότι θα τον δει αργότερα εκείνο το βράδυ .
“Τον ρώτησα «Είσαι καλά ;» Είπε , « είμαι καλά . Απλά να φύγουμε από εδώ .”
Οδηγήθηκε σε ένα δωμάτιο έκτακτης ανάγκης στο LSU InsterimHospital στη Νέα Ορλεάνη . Μέχρι εκείνη τη στιγμή με δυσκολία μπορούσε να μιλήσει . «Μπορούσατε να τον δείτε να αγωνίζεται », λέει η Williams . ” Κάθε λέξη ήταν πολύτιμη . “
Είχε όμως κάτι που ήθελε να πει, “Είπε , « είμαι ελεύθερος ». ” Το είπε πάλι και πάλι τρεις ή τέσσερις φορές . “
(πηγή :http://www.bbc.co.uk/news/magazine-24360660)
(μετάφραση/προσαρμογή Sylvia)
