Οι ποδοπατημένοι ασθενείς

alt

Υπάρχουν νεκροί για να θρηνήσουμε. Όλοι μας έχουμε κάποιους νεκρούς για να θυμόμαστε. Είτε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε, ή κάποιος άγνωστος προς εμάς που θυσιάστηκε, και πέθανε για λόγους άξιους ώστε να αποκτήσει μια θέση στην μνήμη μας και στην καρδιά μας. Πολλοί πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που νοιάζονται πολεμάνε τον Θάνατο.

Αυτό είναι λάθος. Τον θάνατο δεν μπορεί να τον κερδίσει κανένας. Αυτό που όλοι μας πολεμάμε είναι ο πόνος. Προσδοκούμε μια ζωή ποιοτική, με αξιοπρέπεια και χωρίς πόνο. Γι αυτό τον λόγο γράφω και εγώ σήμερα. Πρώτον γιατί έχω ανθρώπους να πενθήσω, και δεύτερον επειδή λαχταρώ και εγώ έναν κόσμο χωρίς πόνο.

Είμαι Αιμοδότης, και συμμετέχω σε μια ομάδα που προσπαθεί να επιβεβαιώνει εκκλήσεις για αίμα, και να τις διαδίδει. Εκτός αυτού μέχρι σήμερα λάμβανα τον παλμό των ανθρώπων που πολεμάνε με μια αρρώστια, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Άνθρωποι που πολεμάνε με τον Καρκίνο, ή αντιμετωπίζουν κάποια αναπηρία, ή ακόμα και αυτοί που ζητούν λίγο ανθρωπιά για να αντιμετωπίσουν τα γεράματα.

Δεν μπορεί αυτός ο παλμός να χωρέσει μέσα σε μια ανάρτηση, και δεν μπορούν όλες αυτές οι κραυγές αγωνίας να συμπεριληφθούν στα δεδομένα που θα σας παραθέσω.

Αίμα.

Όλοι μιλάμε για αιμοδοσία με στόμφο, και πολλά πολλά δάκρυα, και ποτέ δεν ξεχνάμε να βάλουμε την λέξη εγώ για να δείξουμε πόσο αίμα έχουμε δώσει. Αλλά κάθε άυγουστο που πίνουμε τα Choko-mocco-Freddo-καιδενσυμμαζεύεται-ino μας ξεχνάμε ως διά μαγείας τις άδειες τράπεζες αίματος που χάσκουν μέσα στα νοσοκομεία. Χωρίς Ευθύνη και κοινή λογική αναμεταδίδουμε εκκλήσεις αίματος που σαν φαντάσματα χάσκουν εδώ και δυο χρόνια στο διαδίκτυο, και φυσικά προσθέτοντας το απαραίτητο κλάμα, αγνοώντας βέβαια ότι η έκκληση μπορεί να αφορά και εμάς ως ανθρώπους.

Όταν μα ζητηθεί να πάμε προσωπικά να δώσουμε αίμα, τότε λέμε ότι θα πάμε, θα κάνουμε θα ράνουμε, και θα δείξουμε, αλλά όταν έρθει εκείνη η στιγμή, θυμόμαστε το πόσο μυτερές είναι οι βελόνες, και πόσο θελκτικός είναι ο καναπές μας. Και έτσι, για ακόμα μια φορά εμπνεόμαστε δικαιολογίες, (π.χ. Με έπιασε περίοδος, πήγα αλλά δεν δέχτηκαν το αίμα μου κτλ κτλ) κρεμώντας αυτόν που ζήτησε την βοήθεια μας.

Ας τελειώνουμε με τις δικαιολογίες… μπορούμε;

Η Δραματική έλλειψη αίματος μας οδηγεί σε 2 ειδών έκτακτες ανάγκες.

Οι επείγουσες Εκκλήσεις SOS: Αυτές αφορούν όταν υπάρχει λόγω κάποιου περιστατικού (Εγχειρήσεως, ή ατυχήματος) άμεση ανάγκη για αίμα.

Σε αυτές πρέπει να προσέχουμε το εξής.

α)Την ημερομηνία. Μια έκκληση για αιμοδοσία συνήθως έχει διάρκεια ζωής απο 3 ημέρες μέχρι 1 μήνα. Η μη προσοχή της ημερομηνίας μπορεί να προκαλέσει εκκλήσεις φαντάσματα που περιπλανώνται ως επείγον, εδώ και 2-3 χρόνια σαν Chain mail, (Χαρακτηριστική η περίπτωση του κυρίου Μερισιώτη Βαγγέλη o οποίος είναι καλά στην υγεία του και σας στέλνει χαιρετίσματα από το σπίτι του.

β)Την εξακρίβωση: Υπάρχουν και εκκλήσεις που είναι ψεύτικες, είτε λόγω αρρωστημένου αστείου, είτε για λόγους spamm. Δυστυχώς υπάρχουν.

Εάν νομίζετε ότι ηθικό δίδαγμα είναι να μην διαδίδεται εκκλήσεις, τότε κάνετε λάθος… ο καναπές σας δεν είναι η λύση. Υπάρχει μια ομάδα που έχει κάνει την εξακρίβωση τέτοιων πληροφοριών τρόπο ζωής. Λέγετε ομάδα Help και έχει ως μότο της, “όλοι μαζί για τον άνθρωπο” το Blog της το οποίο δεν είναι κερδοσκοπικό, ούτε γενικού ενδιαφέροντος, είναι αυτό: http://omadahelp.blogspot.com/ ενώ το κεντρικότερο παιχνίδι παίζεται στο Facebook.

Οι καλοκαιρινές εκκλήσεις: Το καλοκαίρι η ανάγκη για αίμα είναι δραματική, και όλοι οι Εθελοντές αιμοδότες φροντίζουν να δίνουν αίμα το καλοκαίρι. Όπως με έχουν ενημερώσει η μεγαλύτερη ανάγκη για αίμα είναι τον Αύγουστο, οπότε καλό είναι πριν τις καλοκαιρινές σας διακοπές να θυμηθείτε να σώσετε και καμιά ζωή οκ;

Η σελιδα του Πανελλήνιου συλλόγου Αιμοδοτών είναι: http://www.aimodosia.org/ και θα χαρούν να σας μυήσουν στον κόσμο της εθελοντικής Αιμοδοσίας.

Ακολουθώντας τα χνάρια της Αμαλίας.

“Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι,ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Η μόνη τους έννοια είναι η “κονόμα”.Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο,η δικαιοσύνη τους αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ”

Πριν προλάβει ο ιατρικός σύνδεσμος να παρεξηγηθεί, να σας τονίσω ότι απλά μεταφέρω τα λόγια της Αμαλίας, και αυτό που έχω μάθει τουλάχιστον απο τον παππού μου, είναι ότι οι νεκροί δεν λένε ψέματα.

Η Αμαλία που ξεψύχησε το 2007 ενώ το σύστημα υγείας την είχε σκοτώσει επισήμως από το 1998, επειδή δεν καταδέχτηκε να δώσει φακελάκι, αυτή η Αμαλία τα παραπάνω λόγια τα είχε σαν μότο και σαν υπογραφή της. Μέσα στα τελευταία της λόγια είχε πεί… “να γίνουν οι Αλμπάνιδες εξαίρεση, και όχι ο κανόνας”. Οπότε κρατώντας αυτές τις δύο κραυγές, θα μιλήσω για όσα διάβασα στις αναρτήσεις της, μήπως καταφέρω και σπάσω την σιωπή… ή τουλάχιστον μήπως καταφέρω να σας πείσω να κάνετε το ταξίδι που έκανα σήμερα από την πρώτη της ανάρτηση μέχρι την τελευταία.

Μέσα στο Blog της: http://fakellaki.blogspot.com/ μας μιλάει για το ΙΚΑ και την γραφειοκρατική ανοησία των καρεκλοκένταυρων που το απαρτίζουν στην πλειονότητα του, για το πως μια επιτροπή καθορίζει για το ποιανού παιδί θα ζήσει και ποιανού θα πεθάνει. Γράφει επίσης για γιατρούς. Παραδίδει μια λίστα με καλούς και κακούς γιατρούς. Τους πρώτους τους αναφέρει για να έχουν μια θέση στις λίστες των ηρώων και στην καρδιά μας, ενώ τους δέυτερους, για να γνωρίζουμε που να ρίξουμε την χλέπα μας. Μιλάει για πολλά, αξίζει να τα διαβάσετε όλα με απληστία.

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments