Είναι οι ειρηνικές διαμαρτυρίες χάσιμο χρόνου;

(Τα όσα λέει  Vanessa Baird  αναφέρονται σε αυτά που ζει και αντιμετωπίζει η ίδια στην Μ.Βρετανία. Η ανάλυσή της όμως, όπως θα γίνει αντιληπτό μπορεί να ισχύσει για κάθε χώρα,  και δη της Ελλάδας, που τα τελευταία χρόνια ζει διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις ενάντια στην εφαρμογή όλων και περισσότερων μέτρων και αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο την οικονομική και πολιτική βία ενός διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος. Τα αποτελέσματα λοιπόν τι δείχνουν; Είναι οι ειρηνικές διαδηλώσεις χάσιμο χρόνου;  )

 ” Ήμασταν περήφανοι .

Στις 28 Σεπτεμβρίου , πάνω από 50.000 από εμάς βάδισαν κάτω από τον ήλιο του Μάντσεστερ , «πολεμώντας» – μεταφορικά , φυσικά – να σώσουμε το σύστημα Υγείας και άλλα δημόσια αγαθά.

Παρά τον τεράστιο αριθμό συγκεντρωμένων, ήταν μια ήσυχη και ήρεμη διαμαρτυρία χωρις περιστατικά βίας ή επιβολής της δημόσιας τάξης.

Και με σχεδόν καμία κάλυψη στον εθνικό τύπο , παρόλο που η διαμαρτυρία οργανώθηκε στο επίκεντρο του δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, στο συνέδριο του Συντηρητικού κόμματος.

Ήταν λοιπόν χάσιμο χρόνου ;

Όχι από την άποψη της οικοδόμησης της αλληλεγγύης και της εκδήλωσης υποστήριξης στους εργαζομένους της υγείας, που αγωνίζονται για να σώσουν το δημόσιο σύστημα Υγείας, το οποίο διαμελίζει η κυβέρνηση, πουλώντας κομμάτιά του κάτω από το φύλλο συκής της λιτότητας .

Όχι αν αναλογιστείτε όλες τις οικογένειες με παιδιά ή ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες που θα μπορούσαν να βαδίσουν ελεύθερα χωρίς την επιβολή της αστυνομίας , χωρίς τον φόβο να περικυκλώθουν, να χτυπήσουν ή να συλληφθούν.  

Και όχι, αν ο σκοπός ήταν να φανεί , μέσω του αριθμού των συγκεντρωμένων  και τον χαρακτήρα των συνηθισμένων  ανθρώπων που διαμαρτύρονται , το βαθμό ανησυχίας του κοινού και την απροθυμία του για τα νέα μέτρα.

Αλλά από την άποψη να κλονιστούν τα κλουβιά των υπευθύνων που χαράσσουν την πολιτική ζωή του τόπου και να τους κάνει να επανεξετάσουν τη ζημιά που κάνουν , ήταν μια ασήμαντη συγκέντρωση , που εύκολα μπορούσε να αγνοηθεί .

Αν σκεφτώ επιτυχημένες διαμαρτυρίες που προκάλεσαν την προσοχή – π.χ οι διαδηλώσεις με ταραχές ενάντια στον κεφαλικό φόρο ή οι δράσεις  της κατασκήνωσης Kingsnorth για τις κλιματολογικές αλλάγες , – αυτές  ήταν πολύ πιο ταραχώδεις και έντονες διαμαρτυρίες.

Ακόμη και η πρόσφατη δράση της UK Uncut,  που απέκλεισε τους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές της δημόσιας νομικής βοήθειας , αν και συμμετείχαν μόνο 500 άτομα ή απλά το ένα τοις εκατό του αριθμού που διαδήλωσαν στο Μάντσεστερ , πήρε περισσότερο ειδησεογραφική κάλυψη .

Ο λόγος είναι απλός .

Υπήρξε διακοπή της κυκλοφορίας – και υπήρχε ο φόβος του κινδύνου και της βίας .

Σαφώς το να μεταδοθεί κάτι στις ειδήσεις και στον Τύπο δεν είναι το παν , αλλά αν διαμαρτύρεσαι για κάτι, είναι πολύ σημαντικό .

Σε γενικές γραμμές , το κοινό προτιμά ειρηνικές διαδηλώσεις , και διαμαρτύρονται, όταν  οι δράσεις επηρεάζονται από «ανόητους τραμπούκους » .

Αλλά οι πιθανότητες είναι ότι αυτοί που διαμαρτύρονται δεν θα είχαν καν ακούσει για την διαμαρτυρία, αν  έλειπε το ζωτικής σημασίας συστατικό γενικού ενδιαφέροντος – αυτό το κομμάτι της πολιτικής ανυπακοής , η ένταση, η σύγκρουση.

Ως δημοσιογράφος αναγνωρίζω, ότι  άνθρωποι που παρελαύνουν από το σημείο Α στο σημείο Β και στο τέλος κάνουν ένα συλλαλητήριο, – ακόμα και αν υπάρχουν πολλοί συγκεντρωμένοι – δεν αποτελεί μια μεγάλη είδηση με τη συμβατική έννοια του όρου.

 Οφείλω να ομολογήσω ότι , παρόλο που υπήρξα ενθουσιασμένη με το πλήθος που συγκεντρώθηκε στην διαμαρτυρία στο Μάντσεστερ, όπω και  από το γεγονός και τι αυτό αντιπροσώπευε , μου ήταν πράγματι δύσκολο γράφοντας γι’αυτό να μπορέσω να προκαλέσω το ενδιαφέρον των αναγνωστών.  

Πιστεύω ότι η αντίσταση στα μέτρα λιτότητας απαιτεί ένα ευρύ φάσμα τακτικής .

Και παρόλο που τείνω προς τις ειρηνικές , πιστεύω όλο και περισσότερο πλέον,  ότι οι ενέργειες που διαταράσσουν σοβαρά την ηρεμία, είναι εκείνες που μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με το τι διακυβεύεται .

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, όταν συγκρούσεις, επιθέσεις και ταραχές, γίνονται  για να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη βία – αυτή των πολιτικών  εναντίον του λαού .

Αυτή είναι η βία που συμβαίνει αυτή τη στιγμή .

Σκοτώνοντας το Σύστημα Υγείας,σκοτώνεις ανθρώπους. Αφαιρέστε τις παροχές αναπηρίας από τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτές για τη ζωή τους και τους ενθαρρύνετε  να αυτοκτονήσουν .

Ανάγκαστε τους ανθρώπους να φύγουν από τα σπίτια τους, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους  και τους κάνετε άστεγους μειώνοντας  το προσδόκιμο ζωής τους .

Πάρτε τη νομική βοήθεια από εκείνους που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους δικηγόρους και σκοτώνετε κάθε ελπιδα για δικαιοσύνη. Βεβαιωθείτε ότι οι πολιτικές σας κάνουν τους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους , και διαπράττετε την πιο γκροτέσκο πράξη οικονομικής βίας .

Αυτές είναι οι πράξεις βίας της κυβέρνησης που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε κάθε μέρος της Βρετανίας .

Απέναντι σε αυτά χρειάζεται ν’αντισταθούμε .

Αν ένα κομμάτι ανθρώπων προχωρά δυναμικά σε δημόσια ανυπακοή, δημιουργώντας τη σπίθα για να λυγίσει αυτή η οικονομική και πολιτική βία, για να γίνει γνωστό όλο αυτό που τώρα απλά φαίνεται ως κάτι κλειστό και εσωτερικό, αφήστε το να κυλήσει.”

 

(πηγή :http://newint.org/blog/2013/10/11/is-peaceful-protest-a-waste-of-time/)

(μετάφραση Sylvia)

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο