Η φωτογραφία του κοριτσιού που βρέθηκε στον καταυλισμό Ρομά βρίσκεται παντού, σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ.
Όλοι κατηγορούν τους Ρομά, ελάχιστοι αναρωτιούνται για τον λόγο, που αυτό το κοριτσάκι είχε μείνει στα αζήτητα από τους γονείς του. Γιατί η μάνα που το κουβαλούσε εννιά μήνες στην κοιλιά της, δεν έχει επικοινωνήσει με τις διάφορες οργανώσεις, που γεμίζουν με φωτογραφίες αγνοούμενων παιδιών αεροδρόμια και ιστοσελίδες.
Είναι και κείνος ο Άλεξ από την Βέροια, που οι δολοφόνοι του δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για το έγκλημα που έκαναν και για τον παππού τους, η δικαστική απόφαση όρισε 4,5 έτη κάθειρξης και αυτήν εξαγοράσιμη.
Η υπόθεση με τα 500 εξαφανισμένα παιδιά των φαναριών την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων που η χώρα βρισκόταν στα χάι λάιτς των ΜΜΕ, έγινε γνωστή 9 χρόνια μετά. Καθυστέρηση και ολιγωρία στις έρευνες. Όσα από αυτά τα παιδιά είναι ακόμα ζωντανά, δεν είναι πλέον παιδιά και σίγουρα δεν έζησαν ποτέ την παιδική τους ηλικία.
Αυτά δεν είχαν ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Όπως είπε στην «Εφ.Συν.» ο Παναγιώτης Δημητράς από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, ο οποίος ασχολείται με το θέμα εδώ και μια δεκαετία: «Έχουμε γίνει περίγελος του ΟΗΕ γι’ αυτή την υπόθεση. Παρά τις αλλεπάλληλες συστάσεις της Επιτροπής η Ελλάδα περιφρονεί το θέμα. Είναι σαν να λένε ότι Αλβανογυφτάκια εξαφανίστηκαν, άρα κάτι τρέχει στα γύφτικα».
Καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει για τη ρατσιστική ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας, που αν και με εμφανές το μελανό χρώμα στα φυσικά χαρακτηριστικά, κανείς λόγος δεν γίνεται για κείνο του βαθύτερου, του πιο μελανού που σκιάζει την αποδοχή της ίσης αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής.
Τα παιδιά δεν είναι κοσμήματα να βρεθούν με φανουρόπιτες.
Φωτογραφία: Δημήτρης Μεσσίνης AP
