Ο Εκφασισμός της Δημοκρατίας

Γράφει το  ypopto_mousi 
 
«Η δημοκρατία υπονομεύεται χωρίς ήπιο κλίμα.»
«Προσέξτε: Όπως η θεωρία της καλής και της κακής βίας τελικά πυροδοτεί τη βία και τον εξτρεμισμό, έτσι και το να αμφισβητείς κάθε επιτυχία της χώρας σου, είναι σαν να καλλιεργείς την απελπισία και να τον σπρώχνεις τον κόσμο στον εξτρεμισμό.»
Από την ομιλία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας στις 11 Οκτωβρίου 2013.
 
Τί είναι φασισμός; Οι εκτενείς αναλύσεις του φαινομένου από τη γέννησή του στις αρχές του 20ου αιώνα, οδηγούν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Φασισμός είναι η εκπλήρωση πολιτικών επιδιώξεων, καθώς και η διατήρηση των αποτελεσμάτων τους με τη χρήση βίας. Βία δεν είναι μόνο η σωματική ή αυτή η οποία προκαλείται με τη χρήση όπλων. Βία είναι και ο οικονομικός και κοινωνικός αποκλεισμός με συνέπεια πολιτικές  που οδηγούν σε τέτοια αποτελέσματα, ώστε να μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν φασιστικές.  
 
Η δημοκρατία φτιάχτηκε ως μηχανισμός άμυνας της κοινωνίας από τους τυράνους. Στη σύγχρονη εποχή αποτέλεσε το ανάχωμα έναντι του φασισμού. Σε μια δημοκρατία το δικαίωμά του να διαφωνείς και να οργανώνεσαι, ώστε να κάνεις γνωστή τη διαφωνία σου, καθώς και να διαδηλώνεις παρεμβαίνοντας στην κανονικότητα για να μεταδώσεις με μεγαλύτερη ισχύ το μήνυμά σου, είναι αναφαίρετο. Η δημοκρατία είναι αυτό το πολιτικό παιχνίδι που, ως εμπόδιο στον ολοκληρωτισμό, θέτει τους κανόνες  για να επιτευχθεί ισορροπία χωρίς τη χρήση βίας.
 
Τι συμβαίνει όμως όταν το κράτος, λατρεμένος στυλοβάτης κάθε μορφής φασισμού, προσπαθεί να νομιμοποιήσει το μονοπώλιό του στη βία, καταδικάζοντας  κάθε μορφή διαφωνίας ; Τι μπορεί να συμβεί όταν με το πρόσχημα της «ασφάλειας» και του «ήπιου κλίματος» δίνει το πράσινο φώς στους μηχανισμούς του να πατάξουν και να καταστείλουν με όποιο τρόπο όσους έχουν άλλη άποψη; Το υβρίδιο πολιτικής κατάστασης, πολίτευμα δεν το λες, πού προκύπτει από τις παραπάνω πράξεις βίας, είναι ο εκφασισμός της δημοκρατίας. 
 
Οι εξουσίες γίνονται ένα και η δικαιοσύνη κατευθύνεται από αυτούς που νομοθετούν οι οποίοι με τη σειρά τους ελέγχουν και τα μέσα καταστολής. Η ζυγαριά γέρνει όπου θέλει το αγαπημένο κράτος. Οι διαφωνούντες σιωπούν δημοκρατικά. Ο φόβος είναι θεμέλιο σταθερότητας ενώ η κάθε λογής παρανομία βαφτίζεται «επένδυση» δια νόμου. 
 
Όταν μια κοινωνία πέφτει στα χέρια ενός τέτοιου πολιτικού υβριδίου τίθεται θέμα επιβίωσης. Οι δομές του ολοκληρωτισμού πρέπει να αντικατασταθούν από δομές  που εξυπηρετούν τους πολίτες και όχι το κράτος. Το αφήγημα του  «εξτρεμιστικού αντίλογου» πρέπει να χτυπηθεί με όλους τους τρόπους. Οι αντιδράσεις πρέπει να βαίνουν αυξανόμενες και όχι μειούμενες. Διαφορετικά ο εκφασισμός θα περάσει. Και τότε μια νέα ημέρα θα έχει ξημερώσει. Μόνο που θα είναι για λίγους. Πολύ λίγους. 
 
Πηγή: paratiritis.gr