#cccccc;">
Κοιτάζοντας σήμερα αργά το βράδυ, την ειδησιογραφία της ημέρας, έπεσα επάνω σε ένα άρθρο που μου φάνηκε πολύ οικείο, σαν déjà vu.
Στις 20/10/2013 είχα δημοσιεύσει στο προσωπικό μου bloghttp://anaugustnight.wordpress.com/, το άρθρο μου με τίτλο «Τα εξαφανισμένα παιδιά Ρομά από την Αλβανία δεν είχαν ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια». Αμέσως μετά άρθρο μου αυτό, αναδημοσιεύτηκε από έμενα την ίδια, εδώ.
Σήμερα, διάβασα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Αυγής το αυτό το κείμενο, το οποίο αποτελεί μια κάκιστη αντιγραφή του δικού μου αρχικού άρθρου.
Γιατί «όσο καλές και να είναι οι αντιγραφές, πάντα θα πρόκειται για κακές απομιμήσεις του πρωτότυπου».
Ας δούμε πιο αναλυτικά τα σημεία που μαρτυρούν αυτήν την αντιγραφή χείριστης ποιότητας. Αρχικά, πανομοιότυπος πρόλογος ο οποίος συγκρίνει δύο άσχετες επιφανειακά μεταξύ τους υποθέσεις, κάνοντας αναφορά στην πρώτη πρόταση, για την έκταση που έχει πάρει το γεγονός με πρωταγωνίστρια την μικρή Μαρία στα διεθνή μέσα: «και η φωτογραφία του κοριτσιού κάνει τον γύρο του κόσμου». Αναφορά επίσης γίνεται στο τέλος της πρώτης παραγράφου, για την εποχή που εξαφανίστηκαν τα παιδιά Ρομά από την Αλβανία: «εξαφανίστηκαν από την Αθήνα το 2004». Στοιχεία που χρησιμοποιούνται στο αυθεντικό άρθρο: «Η υπόθεση με τα 500 εξαφανισμένα παιδιά των φαναριών την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων που η χώρα βρισκόταν στα χάι λάιτς των ΜΜΕ».
Η δεύτερη παράγραφος της κακής αντιγραφής ξεκινά «Η υπόθεση με τα 500 εξαφανισμένα παιδιά των φαναριών την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε γνωστή 9 χρόνια μετά». Στο τέλος της δεύτερης παραγράφου στο κείμενο υβρίδιο ο «συντάκτης» και «συνάδερφος» χρησιμοποιεί τη φράση «δεν είχαν ούτε ξανθά μαλλιά ούτε γαλάζια μάτια», το οποίο αποτελεί μέρος του τίτλου του αρχικού κειμένου: «Τα εξαφανισμένα παιδιά Ρομά από την Αλβανία δεν είχαν ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια».
Ο επίλογος του κ. Κατσάκου ξεκινά με λογοτεχνικό λόγο «Όσα από αυτά τα παιδιά είναι ακόμα ζωντανά, δεν είναι πλέον παιδιά και σίγουρα δεν έζησαν ποτέ την παιδική τους ηλικία» άλλη μία απόδειξη δηλαδή αντιγραφής ολόκληρων σειρών από το δικό μου άρθρο, το οποίο γράφει: «Όσα από αυτά τα παιδιά είναι ακόμα ζωντανά, δεν είναι πλέον παιδιά και σίγουρα δεν έζησαν ποτέ την παιδική τους ηλικία», εν ολίγοις …ακριβώς το ίδιο.
Ο επίλογος συνεχίζει: «Ο Παναγιώτης Δημητράς, από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, ο οποίος ασχολείται με το θέμα εδώ και μια δεκαετία, είναι από τους λίγους που εξακολουθούν να ψάχνουν την άκρη του νήματος: «Έχουμε γίνει περίγελως του ΟΗΕ γι’ αυτή την υπόθεση. Παρά τις αλλεπάλληλες συστάσεις της Επιτροπής, η Ελλάδα περιφρονεί το θέμα. Είναι σαν να λένε ότι Αλβανογυφτάκια εξαφανίστηκαν, άρα κάτι τρέχει στα γύφτικα». Και ως γνωστόν η ευαισθησία μας αφυπνίζεται και «τρέχει στα γύφτικα» χωρίς να υπάρχει όμως αναφορά στον δημοσιογράφο Κώστα Ζαφειρόπουλο, που πραγματοποίησε την συνέντευξη, αλλά ούτε και υπερσύνδεσμος που να οδηγεί στην ιστοσελίδα της «Εφημερίδα των Συντακτών», όπως γίνεται στο αυθεντικό άρθρο, που χρησιμοποιείται το ίδιο απόσπασμα.
Μετά την εκτενή ανάλυση της κάκιστης ποιότητας κόπιας του άρθρου, αναρωτιέμαι πραγματικά, πως ένας φτασμένος δημοσιογράφος με πολλές περγαμηνές, χρειάζεται να αντιγράψει, ιδέες, ολόκληρες προτάσεις και τελικά ένα ολόκληρο άρθρο, εμφανίζοντάς το σαν δικό του.
Αν τα μέσα πληροφόρησης χρειάζονται φρέσκες ιδέες και πρωτογενές υλικό, θα ήταν καλύτερο να προσλάβουν άτομα τα οποία διαθέτουν αυτά τα προσόντα. Είναι άδικο να πληρώνονται άτομα για να κοπιάρουν και συντάκτες που προσφέρουν πρωτογενές υλικό και σέβονται απόλυτα τη δημοσιογραφική δεοντολογία, αναρτώντας πηγές όπου χρειάζεται, να είναι άνεργα.
Εν κατακλείδι, θα εκτιμούσα πολύ το γεγονός σελίδες όπως το left.gr , που πολύ συχνά δημοσιεύουν άρθρα μου, σεβόμενες την αναφορά του ονόματος του συντάκτη και την πηγή δημοσίευσης, να αφαιρέσουν από την ιστοσελίδα τους το…υβρίδιο. Γιατί «όσο καλές και να είναι οι αντιγραφές, πάντα θα πρόκειται για κακές απομιμήσεις του πρωτότυπου».
Περισσότερα άρθρα μου υπάρχουν στο Interpressgr.blogspot.gr που ασχολείται κυρίως με διεθνή νέα, που δεν έχουν δημοσιευτεί στην ελληνική γλώσσα, πάντα με αναφορά της πηγής.
