Το δικαστήριο καταρχήν απέρριψε και πάλι την ένσταση της υπεράσπισης σχετικά με τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί όταν πλέον δεν εκδικάστηκε η υπόθεση με τη διαδικασία του αυτοφώρου.
Από το πλήθος των αστυνομικών που ήταν μάρτυρες κατηγορίας στην πρώτη δίκη, και οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να έχουν κατηγορηθεί για ψευδορκία, (αδίκημα που δυστυχώς δεν φαίνεται να διώκεται όταν πρόκειται για αστυνομικούς, οι οποίοι το διαπράττουν συστηματικά), απέμεναν μόνο 2, ο φερόμενος ως τραυματίας αστυνομικός της ομάδας ΔΕΛΤΑ, και άλλος ένας. Ο δεύτερος δε, δεν είχε τίποτα το ουσιαστικό να προσφέρει, πέραν του να προσπαθήσει να επηρεάσει το δικαστήριο αρνητικά προς τον κατηγορούμενο αφού κατέθεσε ότι ούτε αυτός δεν είχε δει το περιστατικό για το οποίο κατηγορείτο ο Γεωργάτος, – ότι δήθεν πέταξε πέτρα και τραυμάτισε τον άλλο αστυνομικό στο λαιμό – παρά μόνο προσπάθησε να εμπλέξει τον Γεωργάτο λέγοντας ότι τον είδε να συμμετέχει σε επεισόδια σε άλλη φάση, κάτι για το οποίο ο Γεωργάτος δεν κατηγορείται!
Ο φερόμενος ως τραυματίας αστυνομικός ήταν ο μοναδικός λοιπόν αστυνομικός που κατηγορούσε το Γεωργάτο ότι πέταξε πέτρα και τον τραυμάτισε στο λαιμό. Κανείς άλλος μάρτυρας, έστω από τους πολλούς αστυνομικούς που βρίσκονταν στο σημείο, δεν υπήρχε για να στηρίξει αυτήν την κατηγορία! Η υποτιθέμενη πέτρα δεν περισυλλέγη από τους αστυνομικούς. Μοναδικό στοιχείο η ιατροδικαστική έκθεση από στρατιωτικό νοσοκομείο για τον τραυματισμό του αστυνομικού. Η οποία όμως, όχι απλώς δεν μπορεί να καταδείξει ποιος (και τι ακριβώς) προκάλεσε τον όποιο τραυματισμό, αλλά επιπλέον, όπως κατέδειξε η υπεράσπιση, αφενός αναφέρεται σε ελαφριά σωματική βλάβη (η οποία σε επίπεδο κατηγορίας έχει αναβαθμιστεί σε επικίνδυνη) και αφετέρου αναφέρει ότι προκλήθηκε από αμβλύ όργανο, άρα δε θα μπορούσε να ήταν πέτρα.
Ο φερόμενος ως τραυματίας αστυνομικός υπέπεσε σε πλήθος αντιφάσεων σε σχέση με τα έγγραφα της δικογραφίας, όπως κατέδειξε η υπεράσπιση. Στην ερώτηση πως ήταν δυνατόν να τραυματίστηκε από τα δεξιά από τον Γεωργάτο ο οποίος βρισκόταν στα αριστερά του, απάντησε ότι ήταν ο επιβάτης της μοτοσικλέτας, είχε κατέβει από τη μηχανή και πεζός πια είχε στραφεί προς τους διαδηλωτές. Ενώ αρχικά είχε καταθέσει ότι ήταν οδηγός της μοτοσικλέτας. Ερωτώμενος γι’ αυτήν την αντίφαση απάντησε ότι… «εννοούσα ότι έχω δίπλωμα»! Η υπεράσπιση σε αυτό το σημείο αναρωτήθηκε αν ανέχεται το δικαστήριο να εμπαίζεται με αυτόν τον τρόπο. Στη συνέχεια επανέλαβε ότι του κόπηκε η ανάσα, γονάτισε, – και άρα όπως επεσήμανε η υπεράσπιση δεν θα μπορούσε να τρέξει να συλλάβει τον Γεωργάτο – ενώ αρχικά είχε καταθέσει ότι «συλλάβαμε» τον Γεωργάτο. Τώρα είπε ότι… εννοούσε ότι τον συνέλαβαν οι συνάδελφοί του.
Από τους πέντε μάρτυρες υπεράσπισης, το δικαστήριο άφησε να καταθέσουν μόνο οι τρεις. Και οι τρεις ήταν αυτόπτες μάρτυρες, οι δύο εκ των οποίων μάλιστα εμφανίζονταν σε φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο τρίτος, ο οποίος κάλυπτε το ρεπορτάζ ως φωτορεπόρτερ. Και οι τρεις μάρτυρες υπεράσπισης, όχι απλώς κατέθεσαν ότι ουδέποτε είδαν το Γεωργάτο να πετάει πέτρα αλλά και ότι δεν υπήρχε καμιά τέτοια περίπτωση, αφού καμιά πέτρα δεν πετάχτηκε σε εκείνη τη φάση, καθώς το πλήθος έτρεχε να αποφύγει τα χημικά και την επίθεση των ΜΑΤ μπροστά στην πρεσβεία, όταν διεμβολίστηκε από μηχανοκίνητη ομάδα ΔΕΛΤΑ που ήρθε από την αντίθετη κατεύθυνση προς την οποία έφευγαν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ουδέποτε είδαν κάποιον αστυνομικό, να γονατίζει τραυματισμένος, ούτε φαινόταν κάτι τέτοιο από τις φωτογραφίες. Άλλωστε, όπως ανέφερε και ο φωτορεπόρτερ, αν κάποιος αστυνομικός είχε πέσει τραυματισμένος, αμέσως οι συνάδελφοί του θα είχαν κινητοποιηθεί για να τον προφυλάξουν και να τον απομακρύνουν σε ασφαλές σημείο, κάτι που δεν φαινόταν ούτε στις φωτογραφίες.
Ο Γεράσιμος Γεωργάτος αρνήθηκε την κατηγορία και όταν ρωτήθηκε γιατί πιστεύει ότι τον συνέλαβαν και κατηγόρησαν ειδικά αυτόν, είπε ότι μάλλον επειδή βρέθηκε μπροστά τους, αφού το μοναδικό που έκανε ήταν να προσπαθήσει να σώσει άλλον διαδηλωτή από την επίθεση των αστυνομικών.
Στις επίμονες ερωτήσεις του δικαστηρίου «γιατί ειδικά το Γεωργάτο», η υπεράσπιση καταδείκνυε ότι αφενός έπρεπε να συλληφθεί κάποιος για να δικαιολογηθεί η βαναυσότητα της αστυνομίας εκείνη τη μέρα (και δεν ήταν ο μόνος που συνελήφθη ή προσήχθη εκείνη τη μέρα), και αφετέρου σαφώς επιλέχτηκε ο Γεωργάτος επειδή είχε κακοποιηθεί και έπρεπε να δικαιολογηθεί η βαναυσότητα των αστυνομικών ειδικά στην περίπτωσή του.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν φανερό ότι προσπαθούσε να εφεύρει διάφορα για να κατηγορήσει το Γεωργάτο. Γιατί φόραγε μαύρα ρούχα ενώ οι άλλοι που συμμετείχαν όχι; (!!!) Το πουκάμισο που φορούσε και φαινόταν στις φωτογραφίες ο πρόεδρος προσπάθησε να το βαφτίσει μπουφάν για να πει ότι υπήρχε για να μεταφέρονται πέτρες! Πέτρες όμως που ουδέποτε βρέθηκαν, άρα ακόμα κι αν οι δικαστές πίστευαν ότι φόραγε μπουφάν θα ενίσχυε την άποψη της υπεράσπισης ότι στοχοποιήθηκε συγκεκριμένος διαδηλωτής λόγω εμφάνισης για να του φορτωθούν οι κατηγορίες.
Η εισαγγελέας απέρριψε τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων θεωρώντας ότι αναφέρονταν χρονικά μετά τη σύλληψη αλλά ότι οι μάρτυρες δεν ήξεραν τι είχε κάνει ο κατηγορούμενος πριν. Το γεγονός ότι κατέθεσαν πως καμιά πέτρα δεν πετάχτηκε, άρα ούτε ο Γεωργάτος μπορούσε να την έχει πετάξει, ή το γεγονός ότι κανείς τους δεν είδε κανέναν αστυνομικό τραυματισμένο στο έδαφος, προφανώς δεν ήθελε να το λάβει υπόψη.
Απέναντι στις τρεις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων και τις αδιάψευστες φωτογραφίες, το δικαστήριο, μετά και από την πρόταση της προτίμησε να υιοθετήσει ομόφωνα την μοναδική κατάθεση του φερόμενου ως τραυματία αστυνομικού παρά το πλήθος των αντιφάσεων.
Μόνη διαφοροποίηση, αυτή του ενός εκ των δικαστών, και μόνο ως προς την κατηγορία, έχοντας την άποψη ότι έπρεπε να αφορά απλή σωματική βλάβη και όχι επικίνδυνη. Αλλά κι αυτή μειοψήφησε.
Από τα ελαφρυντικά αναγνωρίστηκε μόνο αυτό του προτέρου εντίμου βίου. Έτσι η ποινή μειώθηκε σε σχέση με την πρωτόδικη απόφαση, από 9 σε 5 μήνες, πάντα με τριετή αναστολή.
Είναι φανερό ότι οι προκαταλήψεις και η έλλειψη αμεροληψίας και ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, οδηγούν σε καταδίκες αθώων ανθρώπων, και όταν αυτό συμβαίνει εντός του πολιτικού πλαισίου της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας, δεν πρόκειται να το αποφύγουν ούτε οι αλληλέγγυοι-ες στον παλαιστινιακό λαό. Αυτοί που μονίμως θα αποφεύγουν τις συνέπειες του νόμου είναι οι αστυνομικοί που επιτίθενται και κακοποιούν όσους διαμαρτύρονται (μεταξύ άλλων και για τα ισραηλινά εγκλήματα), αλλά και όσοι ισραηλινοί εγκληματίες πολέμου επισκέπτονται τη χώρα χωρίς οι δικαστικές αρχές να τους ενοχλούν ούτε για κατάθεση, παρά τις μηνύσεις που έχουν υποβληθεί από έλληνες ακτιβιστές.
