Γιατί είσαι αναρχικός;

«Γιατί είσαι αναρχικός;» με ρώτησε ένας γείτονας πριν από δύο μέρες όμως έπρεπε να φύγω ,γιατί είχα εκπομπή με τη Δέσποινα Κουτσούμπα στο CR-Radio,και του υποσχέθηκα να του απαντήσω εν καιρώ. Αυτό το κείμενο λοιπόν είναι η απάντηση μου στον αγαπητό μου γείτονα και σε όλους όσους αναρωτιούνται γιατί οι αναρχικοί είναι…αναρχικοί.

Πριν όμως απαντήσω γιατί είμαι αναρχικός θα πρέπει να ορίσω τι είναι η Αναρχία.
Αναρχία λοιπόν είναι η θέληση κάποιου να ζει χωρίς να καταπιέζει και να καταπιέζεται και αυτό είναι αποτέλεσμα της αναρχικής θεώρησης που ορίζει τους ανθρώπους ως ελεύθερους, διαφορετικούς και ίσους εκ γενετής και που χάνουν την ελευθερία τους όταν αρχίζουν και αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους μέσα σε κοινωνικές κατασκευές εξουσιαστικού περιεχομένου που τους εξαναγκάζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, να τις ακολουθήσουν έτσι ώστε να μην βγουν εκτός νορμών, με αποτέλεσμα την μαζοποίηση των προσωπικοτήτων και την καταδυνάστευση της ελεύθερης σκέψης από εξουσιαστικούς μηχανισμούς.

Αυτό σε κοινωνικό επίπεδο, για τον Αναρχικό, σημαίνει την απόρριψη κάθε εξουσιαστικής σχέσης σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, είτε μιλάμε για πολιτική είτε για οικονομία είτε για τις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό συνεπάγεται ότι ο Αναρχικός δεν δέχεται την καταστολή και την επιβολή από το κράτος και τα όργανά του, δεν δέχεται τον πλουτισμό του Χ εις βάρος του Ψ ούτε δέχεται κάποιος να θεωρείται ανώτερος από τους υπόλοιπους διότι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανισότητα άρα και την καταπίεση.

Από την στιγμή που δεν δέχεται λοιπόν την καταστολή και την επιβολή του κράτους πάνω στην ανθρώπινη δραστηριότητα σημαίνει ότι δεν δέχεται την Αστυνομία και το ποινικό σύστημα, δεν δέχεται την οργάνωση της κοινωνίας σε εξουσιαστικές δομές όπου η λήψη αποφάσεων που αφορούν το σύνολο θα είναι στα χέρια λίγων, δεν δέχεται η οικονομική δραστηριότητα να δομείται στην βάση της λογικής του ανταγωνισμού, διότι αυτό φέρνει εκμετάλλευση και δημιουργεί ανισότητα σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας και τέλος δεν δέχεται η διαφορετικότητα των ανθρώπων να αποτελεί βάση για την ανάπτυξη λογικών που θέλουν τους ανθρώπους άνισους είτε βάση του φύλου τους είτε τους χρώματός τους.

Αποτέλεσμα αυτής της θεώρησης είναι ο Αναρχικός να επιζητά οι άνθρωποι να οργανώσουν την κοινωνία τους με τέτοιο τρόπο όπου στη πολιτική δραστηριότητα όλοι οι άνθρωποι θα έχουν άμεση και ισότιμη συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και η οποία θα λειτουργεί με το πρόταγμα της μη-καταπίεσης. Στην οικονομία ο Αναρχικός προτείνει η οργάνωση να γίνεται με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε στην κοινωνία να μην γίνεται άνιση κατανομή του πλούτου, και αυτό γιατί αντιλαμβάνεται την οικονομία και τον πλούτο ως εργαλεία διαβίωσης και όχι ως στοχοθετημένο αυτοσκοπό της κοινωνίας και των μελών της, οπότε η οικονομία οργανώνεται οριζόντια όπου όλοι συμμετέχουν και όλοι έχουν τις υλικές απολαβές που ικανοποιούν τις ανάγκες τους για αξιοπρεπή διαβίωση. Στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων, ο Αναρχικός λειτουργεί με επίκεντρο της ανοχή της διαφορετικότητας.

Αυτοί οι τρεις άξονες, πολιτική, οικονομία και διαπροσωπικές σχέσεις είναι αλληλένδετοι μεταξύ τους οπότε ουσιαστικά αν μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε το νόημα του αναρχικού στοχασμού στα ζητήματα της κοινωνίας και της συνολικής ανθρώπινης δραστηριότητας σε λίγες λέξεις θα λέγαμε ότι ο Αναρχικός θέλει μια κοινωνία όπου η Ελευθερία και η Ισότητα αποτελούν τους πυλώνες δόμησής της και όπου η καταπίεση σε όλα τα επίπεδα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων απουσιάζει εντελώς.

Άρα μιλάμε για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς εξουσιαστές, χωρίς ανώτερους και κατώτερους, μια κοινωνία με ανθρώπους ίσους και διαφορετικούς. Και για όλους αυτούς τους λόγος είμαι αναρχικός.

ΥΓ1: Οι απόψεις αυτές είναι δικές μου θέσεις και μόνον, δεν εκπροσωπώ σε καμία περίπτωση το αναρχικό κίνημα ούτε πρεσβεύω τη μία και μοναδική Αλήθεια για την Αναρχία.

ΥΓ2: Σε όποιον άνθρωπο θεωρεί πως μια αναρχική κοινωνία είναι ουτοπική αλλά ταυτόχρονα ρωτάει πως θα γίνει υπαρκτή, θέλω να πω ότι αυτό είναι μια υποκριτική στάση διότι όποιος θέλει να ζει σε μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς εξουσιαστές, χωρίς ανώτερους και κατώτερους, μια κοινωνία με ανθρώπους ίσους και διαφορετικούς, θα βρει τρόπους, όποιος δεν θέλει είτε θα βρίσκει δικαιολογίες είτε υποκριτικά ερωτήματα.

ΥΓ3: Βέβαια πολύ καλύτερα από εμένα για την Αναρχία τα είπε η Κ.Γώγου.