Ωραία που ‘ναι η Κυριακή…

Δεν είναι ένα, ούτε δυο, ούτε τρία, ούτε σαράντα τα τραγούδια, τα ποιήματα, τα αποφθέγματα που αναφέρονται στην Κυριακή (νομίζω πως συναγωνίζεται το φεγγάρι στις αναφορές). Η Κυριακή υμνείται εδώ και δεκάδες χρόνια ως μέρα ανάπαυσης και ελευθερίας.

 

Είναι αυτή η μέρα που έβγαλε τον μπακαλόγατο από την άλμη και τον έφερε σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο μικροϋπάλληλος και ο μπαρμπέρης συναντήθηκαν και διασκέδασαν.

Ο λόγος που η κυριακάτικη αργία εφαρμόστηκε και καθιερώθηκε αμέσως μετά την θεσμοθέτησή της (1910), ήταν ότι επρόκειτο για συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδας και ως εκ τούτου ήταν άμεσα αντιληπτή η παραβίασή της. Σήμερα το πενθήμερο αργοπεθαίνει -αν και θεσμικά υφίσταται, τα ρεπό ληστεύονται με την απειλή της απόλυσης, απλά επειδή δεν είναι προφανής και αποκρύπτεται εύκολα, η εκ μέρους των εργοδοτών, κατάργησή τους.

Η τελευταία αναφορά στην Κυριακή, διαφέρει από τα έως τώρα αποφθέγματα, δίνοντάς της άλλο προσανατολισμό :“Sunday Shopping”. Η ‘μέρα του Ήλιου’ αποκτά πλέον ενεργό ρόλο στην ολοκλήρωση του καπιταλισμού, στον οποίο είμαστε χρήσιμοι μόνο όταν δουλεύουμε ή όταν καταναλώνουμε.

Η Κυριακή παύει να είναι αργία για ακόμα μια μερίδα εργαζομένων, καταργώντας άλλο ένα κεκτημένο, άλλη μια ασπίδα περιορισμού του βαθμού εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας.

Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Ο κύριος στόχος αυτού του μέτρου είναι η αλλοτρίωση της κυριακάτικης ανάπαυσης. Η μέρα που ωθούσε ακόμα και τους εγκλωβισμένους καταναλωτές σε μια προσπάθεια αναζήτησης άλλων διεξόδων και στην καλλιέργεια ηθών και αξιών δεν υπάρχει πια. Ο ελεύθερος κυριακάτικος χρόνος αποσπάται από τις σειρήνες των διαφημίσεων και των πλασματικών προσφορών.

Να σου πω…

Σε εσένα που χτες κρατούσες μια τσάντα με ψώνια, φορώντας ένα ηλίθιο, καταναγκαστικό μειδίαμα, προσπαθώντας να ξεγελάσεις τη μιζέρια σου, έχω να σου πω ότι δεν τα κατάφερες. Απλά έχασες τον ήλιο κλεισμένος μέσα στο δοκιμαστήριο.

Σε εσένα που σε είδα να βγαίνεις από το σουπερ μάρκετ με δυο σακούλες πράγματα, έχω να σου πω ότι για λίγο ήσουν εσύ που κράτησες την αλυσίδα του ταμία.

Σε εσένα ταμία, έχω να σου πω ότι πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι σου… πέφτει η λαιμητόμος.

Υγ₁. Το κείμενο αυτό ανεβαίνει λίγο καθυστερημένα, απλά γιατί τις Κυριακές οι καλικάτζαροι επιδίδονται σε ασκήσεις ελευθερίας.

Υγ₂. Γενικά αυτό το κείμενο δεν μου αρέσει καθόλου εκφραστικά. Το ανεβάζω μόνο γιατί ήθελα να αναφερθώ στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Δεν μπορώ να καταλάβω πως σε μια παράγραφο μπόρεσα να στριμώξω φεγγάρια, μπακαλόγατους και άλμες..

Kalikatzarakos.

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments