Η παρακάτω συνέντευξη, όπως διασαφηνίζει άλλωστε και ο τίτλος, δεν πάρθηκε ποτέ. Είμαι σίγουρη, όμως, πως είναι μια ΑΛΗΘΙΝΗ συνέντευξη, παρότι «φανταστική».
Οι ερωτήσεις απλές και κοινές. Οι απαντήσεις είναι η ίδια η Κατερίνα Γώγου. Εξάλλου, έλεγε ότι ζούσε μέσα από την ποίηση και το όνειρο της επανάστασης.
1. Γεννήθηκες στην Αθήνα. Πότε;
2. Δε μένετε, όμως, πια στο Βοτανικό, αλλά σε μία κάθετο της οδού Πατησίων κοντά στη πλατεία Βικτωρίας, σωστά;
3. Αυτά όσον αφορά το σπίτι σας στην οδό Τροίας. Αναφέρετε, συχνά, την οδό Πατησίων στα γραφτά σας. Γιατί;
4. Η σχέση σας με τον πατέρας δεν ήταν η καλύτερη. Με τη μητέρα σας πώς ήταν;
Της είχα γράψει κάποτε…
5. Και με την κόρη σας, Μυρτώ;
6. Έχουν ακουστεί ποικίλλα σχόλια για το ποιητικό σας έργο. Τα περισσότερα αρνητικά, στη βάση του επιχείρηματος ότι ο λόγος σας είναι χυδαίος και προσβλητικός για κάθε έκφανση της μεταπολιτευτικής μας κοινωνίας. Όμως, υπάρχουν κι άλλοι που αντιμετωπίζουν με συμπάθεια τα ποιήματα σας. Ενδεικτικά, σας διαβάζω:
7. Είστε ηθοποιός και ποιήτρια. Σας εκφράζουν οι επιλογές σας;
8. Μιλάτε συχνά για μοναξιά, αλλά έχετε πολλούς φίλους.
Άκου…
9. Υποθέτω, τελικά, πώς μένετε μόνη συχνά. Δε βγαίνετε για περιπάτους;
10. Ζητάτε συνεχώς την επανάσταση, δηλαδή τη βίαιη αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, την άρση κάθε εξουσιαστικής δύναμης. Δε νιώθετε ούτε στο ελάχιστο «παιδί» αυτής της κοινωνίας;
11. Σε μια κοινωνία- γκέτο, όπως την περιγράφετε, πού μπορεί να αναζητήσει κανείς την ελευθερία του;
12. Σας φοβίζει ο θάνατος;
13. Λέτε ψέμματα;
14. Είχατε πει ότι παίζετε με τη ζωή, άρα και με το θάνατο.
15. Ποιες είναι οι πολιτικές σας απόψεις;
Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ” του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν” αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ” τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν” αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ” ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ” την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.
16. Πιστέυετε πώς θα αλλάξουν τα πράγματα;
Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ” η ελπίδα.
Άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι – καταπίεση – μοναξιά – τιμή – κέρδος – εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ” όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ” όλα αυτά Μαρία.
