Εντός δυο συνεδριάσεων ολοκληρώθηκαν οι αγορεύσεις των συνηγόρων του Τάσου Θεοφίλου.
Στις 31/1 Κώστας Παπαδάκης ξεκίνησε την 2ωρη αγόρευσή του κάνοντας μια εισαγωγή σχετικά με το τεκμήριο της αθωότητας και τον ρόλο των ΜΜΕ στην ενοχοποίηση των κατηγορουμένων.
Μεταξύ άλλων σε ότι αφορά το καπέλο ανέφερε ότι «ακόμη κι αν δεχτούμε την ύπαρξη (δεν φαίνεται να υπάρχει σε καμία φωτογραφία) και σωστή περισυλλογή του, σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως αποκλειστικό ενοχοποιητικό στοιχείο, καθώς δε μπορεί να εξακριβωθεί ούτε καν αν και πότε αυτό έχει φορεθεί από ένα άτομο», όπως άλλωστε επιβεβαίωσαν και οι βιολόγοι που κατέθεσαν σε προηγούμενες συνεδριάσεις.
«Έτσι λοιπόν ξεκινάμε με μια αναμφισβήτητη πρώτη παραδοχή ότι αυτό το DNA – και αληθές υποτιθέμενο, και νομίμως να έχουνε γίνει όλα – δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ένδειξη κι ως εκ τούτου δεν είναι ικανό στοιχείο για την καταδίκη του» ανέφερε. Παράλληλα παρέθεσε παλαιότερη δικαστική απόφαση όπου δεν έγινε δεκτό ως στοιχείο το DNA που βρέθηκε σε σκούφο, ακριβώς για τους προαναφερθέντες λόγους.
Επίσης συμπλήρωσε ότι παραδόξως εντός της τράπεζας δε βρέθηκε ίχνος γενετικού υλικού που να αντιστοιχεί στον Τ.Θ., όπως επίσης δε βρέθηκε κανένα αποτύπωμα, παρότι ο δράστης της ληστείας φαίνεται πεντακάθαρα ότι τουλάχιστον τραβάει την καρέκλα της τραπεζικής υπαλλήλου με γυμνό χέρι. Σημείωσε επίσης ότι ο Θεοφίλου δεν έφερε σημάδια πάλης, παρότι ο ταξιτζής συνεπλάκη με τον ληστή.
Σε ότι αφορά τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει σχετικά με την «ΣΠΦ», επεσήμανε τις αντιφάσεις των μαρτύρων κατηγορίας της αντιτρομοκρατικής, όπως και το παράδοξο ότι ισχυρίζονται πως είδαν πολλές φορές τον Τάσο Θεοφίλου και ενώ δε γνώριζαν ποιος είναι δε μπήκαν στη διαδικασία να τον προσαγάγουν προκειμένου να μάθουν. Επίσης υπενθύμισε ότι δε βρέθηκε αποτύπωμα ή DNA του σε καμία “γιάφκα” ενώ την ημέρα της υποτιθέμενης “αντιπαρακολούθησής” που έκανε στο Αγρίνιο, βρισκόταν στην Αθήνα όπως προκύπτει άλλωστε και από σχετικό έγγραφο που υπέγραψε εκείνη τη μέρα.
Κλείνοντας ο κ. Παπαδάκης ανέφερε: «Νομίζω ότι η διαδρομή και η αναδρομή σε όλο το αποδεικτικό υλικό επιβεβαιώνει και δικαιώνει μια θέση με την οποία ξεκίνησα. Ότι το ποινικό δίκαιο είναι δίκαιο ενδείξεων και δεν είναι δίκαιο αποδείξεων. Ότι στην υπόθεση αυτή δεν υπάρχει καμία απόδειξη για τίποτα. Ότι είναι μια πολιτική δίωξη, πολιτικής σκοπιμότητας από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία».
Η Άννυ Παπαρούσου επικεντρώθηκε στην αγόρευση της εισαγγελέως που όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο αποτελούσε “καρμπον” του σεναρίου της αντιτρομοκρατικής.
Μεταξύ άλλων στην αρχή της αγόρευσής της η κα Παπαρούσου ανέφερε:
«Η κα Εισαγγελέας ασχολήθηκε με τα γεγονότα της Πάρου θεωρώντας τα τετελεσμένα και διαπραχθέντα από τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο. Αυτό είναι μια λογική υπέρβαση. Από ποια πραγματικά δεδομένα έχει κριθεί; Από ποια αλήθεια; Πραγματικά, δε μνημονεύτηκε ούτε ένα πραγματικό δεδομένο. Είναι εκτιμήσεις. Είναι εκτιμήσεις ότι ήταν ο δράστης. Είναι εκτιμήσεις ότι πυροβόλησε αυτός ο άνθρωπος που του αποδίδει την ιδιότητα του δράστη.»
Σε ότι αφορά την «αναγνώριση» του δράστη από την εισαγγελέα με βάση την “κινησιολογία” και το σωματότυπο συμπλήρωσε:
«Πως λοιπόν εξάγει η κα Εισαγγελέας το συμπέρασμα ότι είναι αυτός ο συγκεκριμένος ο δράστης; Άκουσα από την κινησιολογία του, από τη δομή του προσώπου του, από το σωματότυπο. Μα αυτά είναι δεδομένα για τα οποία αν δεν έχουμε μια επιστημονική αξιολόγηση το δικαστήριό σας δε μπορεί να τα εκτιμήσει υποκειμενικά […] Μου μοιάζει; Τι είναι αυτό; Θα γραφτεί σε αιτιολογία ότι “έμοιαζε ο κατηγορούμενος στον εισαγγελέα”; Όταν από αυτόπτη μάρτυρα δεν έχουμε ούτε μια αναγνώριση; […] Θέτουμε ως κριτήριο την κινησιολογία και το “τούτο” του. […]
Όπως ήταν αναμενόμενο δεν έλειψαν τα σχόλια σχετικά με την δήλωση της Εισαγγελέως ότι “Ο δράστης έφερε τσάντα που έγραφε Πάρος, γεγονός που δείχνει ότι πρόσφατα βρισκόταν στην Πάρο” είπε:
«Η εισαγγελέας μας λέει ότι “βρέθηκε να κυκλοφορεί στην Αθήνα με την τσάντα “Πάρος”. Τσάντα “Πάρος”. Αυτό κι αν είναι αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο. [διακόπτεται η αγόρευση από τα γέλια του ακροατηρίου και τις παρατηρήσεις του Προέδρου προς το ακροατήριο] Σκέφτομαι στ’ αλήθεια την αιτιολογία της απόφασης του δικαστηρίου σας να λέει ότι “βρέθηκε να κυκλοφορεί με την τσάντα “Πάρος” χιαστή και αυτό θεωρήθηκε ενοχοποιητικό στοιχείο και γι αυτό το λόγο θα τον καταδικάσουμε σε ισόβια».
Στις 5/2/2013 ξεκίνησε την αγόρευσή του ο Σπύρος Φυτράκης που επικεντρώθηκε στην χρήση του DNA ως μοναδικό στοιχείο.
Παρέθεσε έγγραφα με πάμπολές αποφάσεις του παρελθόντος όπου δικαστήρια έκριναν αθώους κατηγορούμενους όταν υπήρχαν ως μοναδικά στοιχεία αποτυπώματα.
«Το DNA ακόμα και αυθεντικό να είναι, που στην προκειμένη περίπτωση μάλλον δεν είναι, δεν αρκεί για να εμπλέξεις έναν άνθρωπο σε κανένα φόνο και καμία ληστεία» ανέφερε.
Κλείνοντας ο Σπύρος Φυτράκης είπε ότι ο κατηγορούμενος πρέπει να απαλλαγεί από τις κατηγορίες τουλάχιστον λόγω αμφιβολιών.
Η δίκη θα συνεχιστεί την Παρασκευή 7/2/2014 11:00π.μ. στον 6ο όροφο του Εφετείου της Λουκάρεως (αίθουσα Δ120Β), όπου θα ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου.
