Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου. Αναδημοσίευση από το περιοδικό UNFOLLOW
Δύο μέλη της επιτροπής κρατουμένων ασθενών του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος», μας εξηγούν τους λόγους που τους οδήγησαν στην απεργία πείνας και στην αποχή λήψης φαρμάκων, αλλά και τους λόγους για τους οποίους αποκαλούν «κοροϊδία» την «ανθρωπιστική» τροπολογία, του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου, με στόχο «την αποσυμφόρηση του νοσοκομείου».
Εικόνα από το νοσοκομείο Κορυδαλλού
Ο όρος «υγειονομική βόμβα» ήδη έκανε την εμφάνισή του σε κάποια δημοσιεύματα που αναφέρθηκαν στην απεργία των κρατουμένων ασθενών. Είναι άλλωστε η μόδα στο προπαγανδιστικό λεξιλόγιο της κρίσης. Από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας της Νομικής μέχρι τις οροθετικές τοξικομανείς που διαπόμπευσαν οι υπουργοί Λοβέρδος και Χρυσοχοϊδης, και από τους κρατούμενους μετανάστες των στρατοπέδων συγκέντρωσης μέχρι τους σημερινούς απεργούς πείνας του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού, ο χαρακτηρισμός «υγειονομική βόμβα» είναι πάντα παρών. Και ανασύρεται κάθε φορά που κάποιος διαπομπεύεται ή βασανίζεται για να συσκοτίσει την αδικία και τους ενόχους. Γιατί ποιος είναι υπεύθυνος για την «υγειονομική βόμβα» των στρατοπέδων συγκέντρωσης και του νοσοκομείου των φυλακών αν όχι η κυβέρνηση, οι υπουργοί της και το πανταχού απών στα χρόνια τα κρίσης κράτος πρόνοιας;
Αντί λοιπόν να αναζητηθούν οι ευθύνες και να δοθούν ουσιαστικές λύσεις, κατασκευάζονται τροπολογίες σαν και αυτή που κατέθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου και θα συζητηθεί την Τετάρτη στη Βουλή, με μοναδικό στόχο να ρίξουν ακόμα περισσότερη στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης.
«Η τροπολογία αφορά κατάδικους που εκτίουν ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης έως δέκα χρόνια και πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, ημιπληγία, παραπληγία ή έχουν υποβληθεί σε επέμβαση μεταμόσχευσης καρδιάς ή νεφρού ή έχουν καρκίνο ή είναι οροθετικοί. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια τροπολογία, απολύονται και οι κρατούμενες μητέρες που έχουν μαζί τους τα ανήλικα τέκνα τους.
Προϋπόθεση για την εφαρμογή της απόφασης, για όλους, είναι οι κρατούμενοι να έχουν εκτίσει τα 2/5 της ποινής τους, ενώ το νόσημά τους θα πρέπει να βεβαιώνεται από δημόσιο θεραπευτικό ίδρυμα.
Από τη ρύθμιση εξαιρούνται όσοι έχουν καταδικαστεί για τρομοκρατία, παιδεραστία και οργανωμένο έγκλημα, όπως και οι καταχραστές του Δημοσίου» αναφέρεται στο σχετικό δημοσιογραφικό τηλεγράφημα.
Μαρτυρία 1:
«Ο κ. Αθανασίου προτείνει μια τροπολογία η οποία θα λέει ότι όσοι έχουν ποινή έως δέκα έτη και όσοι έχουν γνωματεύσεις από δημόσια νοσοκομεία μέχρι την 31/12/ 2013 –πράγμα που σημαίνει ότι το δικό μας δεν πιάνει γιατί δεν έχει αποφασιστεί ακόμα πού ανήκει– θα μπαίνει στα 2/5 έκτισης της ποινής. Κι εγώ ρωτώ: αν κάποιος με καρκίνο για παράδειγμα έχει 11 χρόνια ποινής και όχι δέκα, διαφέρει σε κάτι;» αναρωτιέται ο κρατούμενος με τον οποίο επικοινωνήσαμε (τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεση του περιοδικού και εκεί θα παραμείνουν).
« Τα 2/5 κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να δοθούν σε όλους τους βαριά ασθενείς με χαμηλό προσδόκιμο ζωής. Και θα πρέπει να δημιουργηθεί και μια εγκύκλιος προς τους δικαστές που να λέει ότι έναν άνθρωπο με χαμηλό προσδόκιμο ζωής δεν μπορείς να τον καταδικάζεις με μεγάλη ποινή. Η ποινή του θανάτου έχει καταργηθεί στην Ελλάδα – τουλάχιστον τυπικά γιατί στην πράξη πεθαίνουμε στο νοσοκομείο της φυλακής. Εδώ μέσα νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στον ξάδελφο του Αγίου Πέτρου, έτσι ονομάζουμε το νοσοκομείο Άγιος Παύλος μεταξύ μας.
Το νοσοκομείο βέβαια δεν καταγράφει θανάτους. Και εξηγείται από το εξής απλό: μόλις καταλάβουν ότι είσαι έτοιμος να πεθάνεις, σε στέλνουν στο νοσοκομείο έξω από την φυλακή και ο θάνατός σου καταγράφεται εκεί.
Λοιπόν, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Με την τροπολογία αυτή επιχειρούν να κοροϊδέψουν κάποιους, να τους ρίξουν στάχτη στα μάτια. Εμάς όμως που τα ζούμε δεν μπορούν να μας κοροϊδέψουν. Ξέρουμε ότι αυτό που επιχειρείται είναι να βγουν 30 από δω μέσα να φανεί ότι αποσυμφορίζεται ο χώρος και μόλις ο ΟΚΑΝΑ ή κάποιος άλλος φορέας κάνει μετρήσεις και βρεθούν άλλοι 100 οροθετικοί, εδώ θα τους φέρουν πάλι. Το μόνο λοιπόν που θα καταφέρουν με αυτήν είναι να εξαγριώσουν τον κόσμο. Όσο για τον αποσυνωστισμό, δεν χρειάζεται να τον προσπαθούν με τέτοιου είδους τροπολογίες. Ας μας αφήσουν λίγο ακόμα έτσι και θα πεθάνουμε από μόνοι μας, οπότε θα τους αδειάσει και ο χώρος.
Μέσα στον θάλαμό μου είχα έναν άνθρωπο ο οποίος πλην της οροθετικότητας ήταν υγιέστατος. Έκανε κάθε μέρα γυμναστική. Ξαφνικά μας τον παίρνουν γιατί διαγνώστηκε με φυματίωση. Πού την βρήκε την φυματίωση μετά από έναν χρόνο εδώ μέσα; Ποιον θα πρέπει να μηνύσει αυτό το παιδί; Ποιος θα τιμωρηθεί για αυτό που του συνέβη; Και οι τρεις με τις φυματιώσεις που εξελίχθηκαν σε πολυανθεκτικές εδώ μέσα, ποιον πρέπει να μηνύσουν; Τα πήραν τα παιδιά από δω κάτι αστροναύτες –γιατί έτσι ντύνονται για να έρθουν εδώ μέσα– και ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να τους ξαναδούμε. Το νοσοκομείο δεν θα χρεωθεί τον θάνατό τους βέβαια, οπότε δεν μας νοιάζει.
Ο νόμος λέει ότι πρέπει να έχω 5 τετραγωνικά για να μην κολλήσω ή να μην μεταδώσω κάτι άλλο. Αντ” αυτού μας βάζουν φίμωτρα (σ.σ.: χειρουργικές μάσκες) για να μην κολλήσουμε ο ένας τον άλλο. Λοιπόν αν είναι να μας σκοτώσουν αυτοί, προτιμάμε να πεθάνουμε μόνοι μας. Δεν λέμε να σκοτώσουμε αυτούς. Ας μας αφήσουν να πεθάνουμε μόνοι μας.
Είμαστε στην έβδομη μέρα απεργίας. Από τις 16 του μήνα που ξεκινήσαμε αφήσαμε στα χέρια τους και τα φάρμακά μας. Τα έχουν καταμετρήσει και ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουμε κρατήσει καμία καβάτζα.
Οι υπάλληλοι συνυπογράφουν τα αιτήματά μας. Ξέρετε γιατί; Γιατί η ψώρα για παράδειγμα που έχουν εμφανίσει κάποιοι κρατούμενοι ασθενείς, τους αφορά. Όπως αφορά και τα παιδιά τους. Αλλά ακόμα και οι δικές τους καταγγελίες αποκρύπτονται. Μέχρι και πειθαρχικά τους περνάνε για να μην βγει κάτι προς τα έξω.
Η εισαγγελέας-επόπτης των φυλακών είναι επόπτης που δεν εποπτεύει. Εποπτεύω σημαίνει μπαίνω μέσα και βλέπω. Αυτή λέει ότι φοβάται. Προφασίστηκε ακόμα και λόγους ασφάλειας. Είπαμε ως επιτροπή να αναλάβουμε την περιφρούρησή της ή αν θέλει να φέρει 50 κουμπουροφόρους –τους οποίους μια χαρά βρίσκει αν γίνει κάποια φασαρία στην φυλακή – και ας μπει να δει πώς ζούμε.»
Μαρτυρία 2:
«Η απεργία πείνας και η αποχή από τα φάρμακα ήταν κάτι που σκεφτόμασταν καιρό και τελικά έγινε με ομόφωνη απόφαση. Φτιάξαμε υποεπιτροπές που επισκέπτονταν τους θαλάμους και καταλήξαμε σε κάποια αιτήματα.
Κάτι τόσο συλλογικό και συγκροτημένο είναι η πρώτη φορά που κάνουμε.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε, όχι νοσοκομείο ή θεραπευτήριο δεν θυμίζουν αλλά ούτε καν φυλακή. Κολαστήριο είναι.
Παραπληγικοί, καρκινοπαθείς σε τελευταίο στάδιο, άνθρωποι που τους ακρωτηριάζουν γιατί μπορεί να τους φαίνεται ακριβή η θεραπεία, άνθρωποι που θα μπορούσαν να θεραπευτούν και που απλώς τους πετσοκόβουν και τους πετάνε σε έναν θάλαμο.
Στον γνωστό θάλαμο 9, τον προθάλαμο δηλαδή για τον θάλαμο 16, εκεί όπου παίρνεις αποφυλακιστήριο νεκρός. Νεκροθάλαμο τον έχουμε ονομάσει.
Ρωτάς πώς ζούμε. Ούτε καν επιβίωση δεν λέγεται αυτό. Συνυπάρχουμε με ανθρώπους που έχουν διαφορετικά νοσήματα από το δικό μας. Υπάρχει πρώτος και δεύτερος όροφος. Ο πρώτος θεωρείται παθολογικός και ο δεύτερος για τους οροθετικούς. Ασφαλώς αυτός ο διαχωρισμός δεν ισχύει. Εγώ για παράδειγμα, παρότι είμαι οροθετικός, βρίσκομαι στον πρώτο όροφο. Τα κρούσματα φυματίωσης και ψώρας πολλαπλασιάζονται. Και δεν το αναφέρω με ρατσιστική διάθεση. Για ιατρικούς λόγους και μόνο δεν γίνεται να συνυπάρχουμε. Δεν το αντέχει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Τα κρούσματα της φυματίωσης ήταν σε τρεις οροθετικούς ασθενείς. Παλιοί κρατούμενοι μάλιστα.
Οι θάλαμοι που προορίζονται για 8 άτομα ζούμε καταλήγουν με 15, 16, έχουμε φτάσει και 19 ασθενείς σε διώροφα κρεβάτια. Διώροφα κρεβάτια σε θάλαμο νοσοκομείου!
Οι γιατροί μας… ένας παθολόγος που τρέχει για 200 ασθενείς κρατούμενους. Λοιμοξιολόγο δεν έχουμε. Και στο παρελθόν αρνήθηκε να έρθει λέγοντας: “Θα έρθω εκεί να βοηθήσω τους ασθενείς τους οποίους εσείς θα σκοτώνετε;”
Το ιικό μου φορτίο, το επίπεδο δηλαδή του ιού HIV που έχω στο σώμα μου, δεν το ξέρω από την στιγμή που ήρθα εδώ.
Και η διατροφή μας ακόμα –η οποία έχει μεγάλη σημασία για έναν ασθενή και μάλιστα οροθετικό – είναι ελλιπής. Και τα φάρμακα που παίρνουμε, την αντιρετροϊκή αγωγή δηλαδή, πρέπει να έχεις φάει καλά για να τα πάρεις. Ούτε ολοκληρωμένη σίτιση υπάρχει λοιπόν.
Την τροπολογία που ετοιμάζουν εμείς οι ασθενείς κρατούμενοι την χαρακτηρίσαμε ως ελεημοσύνη. Δεν απαντά ούτε στο ήμισυ των αιτημάτων μας. Αφορά τους κρατουμένους οι οποίοι έχουν μεταχθεί στο νοσοκομείο μέχρι το τέλος του 2013. Οι υπόλοιποι;»
___
Ακολουθήστε το twitter account που έχει δημιουργηθεί για ενημέρωση από την απεργία πείνας της ομάδας νοσηλευομένων στο Nοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού (από όπου και οι φωτογραφίες): @kolastirio
