Ο θησαυρός του Έλληνα επαναστάτη, που δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά και δεν υποφέρει ζυγό ο τράχηλός του, αποδείχτηκε άνθρακας. Η πολιτική σκέψη περιορίζεται στην αναζήτηση του καταλληλότερου πολιτικού για να του αναθέσουμε το ταχτάρισμα της ελπίδας μας.
Μισό και πλέον εκατομμύριο πολίτες βρήκαν επιτέλους τους εκφραστές τους στα μάτια των φασιστών. Και λέω επιτέλους γιατί ταλαιπωρήθηκαν πολλά χρόνια στα ημίμετρα της Ν.Δ, του Πασοκ, της Πολ.Αν και του Λα.Ο.Σ. Έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου όπου ο σεξισμός, η ομοφοβία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η αντρίλα και ο χρυσός σταυρός που διαμόρφωνε το κράμα του χαρακτήρα τους, αποκρυσταλλώνεται, γίνεται πρόταγμα, βρίσκει εκφραστές και αντιπροσώπους.
Και βέβαια όλα αυτά γίνονται με την ανοχή και την κατεύθυνση της εξουσίας που νιώθει πιο άνετα έχοντας μια δεξαμενή «ψεκασμένων» που βγαίνουν στο δρόμο μόνο στην επέτειο των Ιμίων και αναγνωρίζουν ως εχθρούς τους μόνο μετανάστες, Πακιστανούς καθαριστές παρμπρίζ.
Το καλύτερο πολυεργαλείο της εξουσίας για την επιβίωσή της στην κρίση, είναι αναμφισβήτητα η εκλογική άνοδος των φασιστών. Ένα απαραίτητο αξεσουάρ για τις μνημονικές μας κυβερνήσεις, με πολλά χρήσιμα εργαλεία.
Εργαλείο πρώτο: Τόξο.
Οι κυβερνητικοί πολιτικοί απολαμβάνουν τον τίτλο του «δημοκράτη», αφού ο αντίστοιχος του «φασίστα» έχει καβατζωθεί. Μπορούν δηλαδή να παραβιάζουν το σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να διαπομπεύουν, να βασανίζουν, να καταστέλλουν, να επιτάσσουν, να επικηρύττουν, ρίχνοντας τα βέλη τους από το «δημοκρατικό τόξο» (πολύ καλτ η φράση για καλικατζαράκο!)
Εργαλείο δεύτερο: Ασφάλεια.
Εξασφαλίζουν την ασφάλειά τους. Αφενός οι φασίστες αποκλείεται να τους ενοχλήσουν αφού αποδεδειγμένα πλέον απλώνουν το χέρι τους (και το μαχαίρι τους) μόνο σε αριστερούς και κατατρεγμένους αλλοδαπούς. Αφετέρου μόνο και μόνο η παρουσία τους στα πολιτικά δρώμενα καταδικάζει με την ενοχή του «άλλου άκρου» οποιαδήποτε αντίδραση.
Εργαλείο τρίτο: Μολυσματικός Μίδας.
Η εξουσία όταν αισθανθεί μια μαζική απειλή από τους από κάτω, προσπαθεί να την πολεμήσει – εκτός από την καταστολή- και επικοινωνιακά, μολύνοντάς τη. Η μόλυνση ή η σκατοποίηση της απειλής γίνεται με το άγγιγμα ενός Μίδα. Του Μίδα που η ίδια δημιουργεί και του δίνει το μοναδικό χάρισμα να μετατρέπει σε σκατά ότι αγγίζει αφομοιώνοντάς το. Και τέτοιοι Μίδες υπάρχουν πολλοί στους οπλοβαστούς της προπαγάνδας, αλλά κανείς δεν έχει την επιτυχία των φασιστών. Μεγάλη επιτυχία του Μίδα ήταν η μόλυνση του γιουχαΐσματος των πολιτικών που είχε πάρει διαστάσεις πριν το οικειοποιηθούν οι φασίστες. Επιχείρησαν ακόμα να μολύνουν και την αλληλεγγύη στήνοντας συσσίτια και αιμοδοσίες, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία λόγο του ρατσιστικού περιορισμού της προσφοράς. Αυτή την εποχή ο Μίδας επιδίδεται στην μόλυνση των κινημάτων των διοδίων αφού μετά τις μαχητικές συγκεντρώσεις η εξουσία κάνει χρήση του πολυεργαλείου της, για να τις καταστείλει .
Εργαλείο τέταρτο: Σκιάχτρο.
Διασπείρουν το φόβο στην κοινωνία. Φυσικά δεν είναι τυχαίες οι επιθέσεις σε αγωνιστές και πολιτικούς χώρους ούτε η εξόφθαλμη συνεργασία με την αστυνομία. Η εξουσία μέσω του πολυεργαλείου της, ενημερώνει ότι δεν είναι μόνη της στο δρόμο, επιχειρώντας μια προληπτική καταστολή μελλοντικών μαχητικών αντιδράσεων.
Εργαλείο πέμπτο: Αντιπερισπαστήρας και Αποπροσανατολιστήρας. (ή χαλασμένη πυξίδα)
Ένα εργαλείο διπλής χρήσης. Από τη μια μεριά δημιουργεί αντιπερισπασμούς στα κινηματικά κομμάτια της κοινωνίας, καταναλώνοντας τις εφεδρείες τους σε αντιφασιστικά εγχειρήματα. Και από την άλλη, δύναται να φτιάξει ανά πάσα στιγμή ένα επιτυχημένο αποπροσανατολισμό προς όλη την κοινωνία. Ένα φραστικό επεισόδιο στη βουλή, ένας ναζιστικός χαιρετισμός, ένα τατουάζ με σβάστικα, ή μια πρόταση για άρση ασυλίας είναι ικανά να μονοπωλήσουν το μονοπώλιο της ενημέρωσης των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Εργαλείο έκτο: Ακονιστήρι.
Η σύλληψη των ναζιστών βουλευτών είναι το έκτο εξάρτημα του πολυεργαλείου που ακονίζει όλα τα παραπάνω εξαρτήματα κάνοντάς τα περισσότερο αποτελεσματικά. Έτσι η κυβέρνηση αποκτά και αντιφασιστικό παράσημο εκτός από τον δημοκρατικό τίτλο, ισχυροποιεί την ασφάλειά της αφού δείχνει ατρόμητη στο «θηρίο», ενισχύει το μολυσματικό άγγιγμα του Μίδα με τις αποκαλύψεις για την Χ.Α, τρομοκρατεί προς κάθε κατεύθυνση απειλώντας με συλλήψεις «και στο άλλο άκρο» και βέβαια κάνει τον υπέρτατο αποπροσανατολισμό.
Το πολυεργαλείο της εξουσίας δεν έχει μόνο έξι εξαρτήματα. Αυτά είναι που έχουμε δει έως τώρα. Τα πιο επικίνδυνα δεν έχουν ακόμα χρησιμοποιηθεί. Ενδεικτικά αναφέρω τη λάμα της υποτιθέμενης «φασιστικής απειλής» που έχει πολλαπλές χρήσεις.
Και όλα αυτά καλύπτονται υπό το φάκελο της «ψήφου αντίδρασης» . Ή μάλλον προωθούνται μέσα από τη δούρεια κάλπη της «ψήφου αντίδρασης». Όταν η ίδια η κυβέρνηση βαφτίζει «αντίδραση» την ψήφο στη χρυσή αυγή, προφανώς δείχνει το δρόμο στους αδαείς επίδοξους αντιδρώντες, συντηρώντας το πολυεργαλείο της.
Και μιας που τους ανέφερα, θα κλείσω με μια ερώτηση προς τους αδαείς επίδοξους αντιδρώντες σε ένα επίπεδο λαϊκισμού που αντιλαμβάνονται.
Έχει δει κανένας από εσάς μια αφίσα ή ένα πανό της χρυσής αυγής που να δηλώνει αντίδραση για την απόλυση εργαζομένων; Για τη μείωση μισθών και συντάξεων; Έχει καλέσει η χρυσή αυγή ποτέ σε κάποια απεργία; Έχει προτείνει κάποια εναλλακτική οικονομική πολιτική που να στηρίζει τα χαμηλά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας;
Η μόνη διαμαρτυρία που θυμάμαι ήταν για μια παράσταση στο θέατρο Χυτήριο(!).
Δηλαδή τι σκατά αντίδραση;
