Οι ένστολες συμμορίες και οι “επικίνδυνες τάξεις”

 

Όσο κι αν η επίθεση με σκοπό την κλοπή μιας γυναίκας μπορεί να θεωρηθεί αποτρόπαια πράξη, όσο κι αν ο κοινωνικός κανιβαλισμός απλώνεται μεταξύ των “από κάτω”, όσο κι αν η εξατομίκευση φαίνεται να αποτελεί μια από τις επικρατούσες στάσεις των “από κάτω” απέναντι στη διευρυμένη φτώχεια, άλλο τόσο θα πρέπει να επικεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο τα κατασταλτικά επιτελεία αντιμετώπισαν ένα -σύνηθες ίσως- περιστατικό στη συγκεκριμένη περιοχή. Κι αυτό γιατί, η διήμερη  επιχείρηση που ακολούθησε το περιστατικό (με έναν αστυνομικό στρατό κατοχής να διενεργεί εφόδους σε σπίτια, να μετατρέπει τους δρόμους σε πύλες ελέγχου και να ξεσαλώνει με κυνηγητό και ξύλο σε ανυποψίαστους κατοίκους, μια έγκυο γυναίκα και δεκάδες παιδιά) αποτελεί ένα δείγμα για το πως η εξουσία επιδιώκει να αντιμετωπίζει στο εξής τις “επικίνδυνες” -για αυτήν- τάξεις. “Επικίνδυνες” γιατί δε δίστασαν με έναν στοιχειώδες συλλογικό τρόπο να αντισταθούν στις πρώτες προσαγωγές/συλλήψεις στο σωρό που επιχείρησε να κάνει η αστυνομία. Γιατί δε δίστασαν να φωνάξουν και να ξεσηκωθούν απέναντι στην εισβολή των μηχανοκίνητων συμμοριών της αστυνομίας στις γειτονιές και τα σπίτια τους. Γιατί δε δίστασαν να πάρουν στο κυνήγι τους αστυνομικούς επικεφαλείς που συντόνιζαν την επιχείρηση. Γιατί, προφανώς, οι πληθυσμοί αυτής της περιοχής δεν παύουν να αποτελούν μια εν δυνάμει ανεξέλεγκτη πραγματικότητα απέναντι στην κανονικότητα της οικονομίας και της τάξης. Σε μια εποχή μάλιστα που η εξουσία επιδιώκει ακαριαία να κλείνει οποιαδήποτε πηγή κοινωνικής έκρηξης υπό το φόβο της εξάπλωσης  μιας γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής, το τελευταίο διήμερο στο Ζεφύρι αποτελεί ένα πρώτο δείγμα γραφής της αντιμετώπισης των «επικίνδυνων τάξεων» από τους μηχανισμούς καταστολής.
Απέναντι σε αυτές τις προθέσεις της εξουσίας, αυτό που αποτελεί ζητούμενο στους “από κάτω” δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την ενδυνάμωση της μεταξύ τους αλληλεγγύης, με τρόπους τέτοιους που θα δημιουργούν πραγματικά αναχώματα απέναντι στις επιδρομές των μηχανισμών καταστολής σε οποιαδήποτε κοινωνική έκρηξη του μέλλοντος. Ενδυνάμωση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και του μοιράσματος στις γειτονιές, στα πάρκα, στις πλατείες. Στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι από πάνω, στη γενικευμένη κοινωνική φτώχεια κι εξαθλίωση που οδηγούν οι πολιτικές του κράτους, του καπιταλισμού και του μνημονίου, να μην αφήσουμε κανέναν και καμία μόνο του/της.

 

Πηγή: Θερσίτης

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments