Όταν η εξόριστη εικαστικός από το Ιράν Σιρίν Νεσάτ αποφάσισε να αφιερώσει το νέο έργο της στην αιγυπτιακή επανάσταση, ήθελε να «διερευνήσει την παγκόσμια εμπειρία του πόνου και του πένθους τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Και με εντυπωσιακό τρόπο το κατάφερε – πιο κάτω είναι μια σειρά από εκπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που ελπίζει ότι θα αναγκάσουν το θεατή να «αναγνωρίσει τις συνέπειες της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής που προκύπτει όταν οι άνθρωποι αρνούνται να φερθούν με ανθρωπιά και να σεβαστούν εκείνους που χαρακτηρίζουν και αντιλαμβάνονται ως τους “άλλους”. Αυτό που εντυπωσιάζει, είναι το πώς συνέλαβε την αίσθηση της έντασης και τον βαθύ πόνο στις εικόνες, ζητώντας από τους Αιγύπτιους, να μοιραστούν μαζί της, τις τραγικές ιστορίες τους μπροστά από την κάμερα, δημιουργώντας έτσι μια δριμύτατη σχέση ανάμεσα σε μας και σε εκείνους που βρίσκονται μπροστά από την κάμερα.
“Κάθε μικρή ρυτίδα καλύπτεται από εκατομμύρια λέξεις τόσο αισθητικά… Ερχόμενη από το Ιράν, έχω ένα έμφυτο πάθος για την ποίηση, την ομορφιά και όλα τα πράγματα που προέρχονται από την κλασική ισλαμική και περσική τέχνη. Όμως, όλο μου το έργο έχει μια ισχυρή βάση στο σκοτάδι, διαταράσσοντας την πολιτική πραγματικότητα. Έτσι, η ομορφιά, το σκοτάδι, η βία και η πνευματικότητα, που αναμειγνύονται σε αυτή την έκθεση φωτογραφίας αποτελεί κάτι το παράδοξο. Αυτή είναι η υπογραφή μου ως καλλιτέχνης και είναι επίσης η υπογραφή του ιρανικού λαού, που δείχνει ότι είναι, με την καλή έννοια αρκετά διχασμένος στην ποίησή του και την πολιτική του. Έτσι, η καλλιγραφία για μένα και η ένταξη του κειμένου στην εικόνα προέρχεται απευθείας από την παράδοση. είναι ένας τρόπος για να προσθέσω μια άλλη διάσταση σχετικά με την ανθρωπότητα ». Shirin Neshat
(μετάφραση, προσαρμογή Sylvia)
