To κίνημα «Food Not Bombs» μετατρέπει αστυνομικό τμήμα σε κήπο

Η συνοικία Pilsen είχε αναγκαστεί να ζει δίπλα σ’ ένα εγκαταλειμμένο και ετοιμόροπο αστυνομικό τμήμα για 8 χρόνια. Το κτίριο, το οποίο εξακολουθεί να ανήκει στο Αστυνομικό Τμήμα του Σικάγου, καλύπτεται από συντρίμμια και διαθέτει ατσάλινες πλάκες πάνω σε καθε πόρτα και παράθυρο, που θυμίζουν τοίχους φυλακής και συνοριακούς φράχτες. Είναι μόνο ένα από τα χιλιάδες κενά και αχρησιμοποίητα κτίρια και σπίτια σε όλη την πόλη του Σικάγου, χώροι που παραμένουν ιδιωτικοί διά του εξαναγκασμού της κυβέρνησης, προκειμένου να διατηρηθεί η αξία τους στην αγορά. Σε μια παγκοσμιοποιημένη πόλη, στην καρδιά του εξελιγμένου καπιταλισμού, όπου οι έμποροι ομολόγων ανταλλάσσουν δισεκατομμύρια δολάρια στις χρηματοπιστωτικές αγορές μας, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αφήνονται να πεθάνουν από την πείνα, τον υποσιτισμό και την έλλειψη μόνιμης στέγης. Στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, οι πιο ακραίες μορφές φτώχειας εξακολουθούν να αυξάνονται, ενώ τα κτίρια που θα μπορούσαν να γίνουν αστικά αγροκτήματα, κοινωνικά κέντρα, ζωντανοί χώροι, ριζοσπαστικές βιβλιοθήκες, ελεύθερα σχολεία ή δωρεάν ιατρικές κλινικές, παραμένουν άδεια και απαγορευμένα για χρήση, υπό την απειλή φυλάκισης και την κάννη του όπλου.

Σήμερα η «Food Not Bombs» του Pilsen έκανε ένα μικρό βήμα στη γειτονιά μας, για την καταπολέμηση της στυγνής ανισότητας της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αντί να επιτρέψουμε το εγκαταλελειμμένο αστυνομικό τμήμα να παραμένει σε ιδιωτική κατοχή και παραμελημένο, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα κήπο για την καλλιέργεια τροφίμων και να οικοδομήσουμε έτσι την δύναμη της κοινότητας, μέσω της αυτόνομης επισιτιστικής εξασφάλισης. Στον κήπο, θα καλλιεργηθούν φρέσκα λαχανικά που θα μοιράζουμε δωρεάν στην εβδομαδιαία διανομή τροφίμων μας. Ο κήπος είναι μόνο ένα μέρος του πρότζεκτ μας για κοινοτικούς κήπους, κατά το οποίο θα τοποθετηθούν αρκετά υπερυψωμένα παρτέρια στις γειτονιές του Πίλσεν και του Little Village. Τα παρτέρια αυτά θα μετατραπούν σε χώρους καλλιέργειας λαχανικών με στόχο να ταϊσουν όποιον πεινάει.

Γιατί να έχουμε έναν κήπο σε ένα εγκαταλειμμένο αστυνομικό τμήμα;

Οι λόγοι είναι απλοί. Η τρέχουσα κατάσταση του κτιρίου και η μέχρι τώρα χρήση του ως αστυνομικό τμήμα αντιπροσωπεύει τη συστημική κοινωνική αποστέρηση, που είναι αναγκαία για τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Η ιδιωτικοποίηση και η υπό περιορισμό κατάσταση του κτιρίου σήμερα αντιπροσωπεύει τις παρανοϊκές κοινωνικές πρακτικές αποκλεισμού, που απαιτούνται για να εξασφαλιστεί ότι η αγοραπωλησία θα είναι το μόνο μέσο πρόσβασης στα μέσα επιβίωσης, την πολιτική εξουσία και την πολιτιστική έκφραση. Ο αρχικός σκοπός του κτιρίου, ως εφαλτήριο ένοπλων πρακτόρων και φυλάκων του φυλετικού και οικονομικού απαρτχάιντ, αντιπροσωπεύει τη βία που επιβάλλει την αποστέρηση. Κοινότητες σε όλο τον κόσμο, είτε γηγενείς είτε αστικές, δια της βίας απομακρύνθηκαν από τον έλεγχο του περιβάλλοντός τους, δημιουργώντας μια παγκόσμια συνθήκη κοινωνικής ανασφάλειας.

Η βίαιη απομάκρυνση των κοινοτήτων για να υπάρξει ιδιωτική κατοχή και συσσώρευση, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού από το ξεκίνημά του, όταν οι Αγλλοευρωπαίοι έποικοι λήστεψαν τις αυτόχθονες κοινότητες της Βόρειας Αμερικής για να εδραιώσουν τη δημιουργία φυτειών και τελικά την βιομηχανική παραγωγή (και το οικόπεδο επί του οποίου το αστυνομικό τμήμα υπάρχει σήμερα δεν είναι διαφορετικό, εξακολουθεί να είναι κλεμμένη γη που αποικίστηκε από αγγλοαμερικανούς). Μπορούμε να κοιτάξουμε γύρω μας σήμερα και να δούμε πώς η κοινωνική αποστέρηση συνεχίζει να συντηρεί το σύστημα της αγοράς, που ευνοεί μια συγκεκριμένη οικονομική τάξη. Οι σφραγισμένς και άδειες κατοικίες που γεμίζουν τις γειτονιές του Σικάγο είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτού του γεγονότος. Οι άνθρωποι πρέπει να απομακρύνονται από την αυτόνομη χρήση του περιβάλλοντός τους, έτσι ώστε η αγορά να αποτελεί το μόνο σύστημα κοινωνικής διαχείρισης, μέσω του οποίου να μπορεί να ζήσει κανείς.

Η έμμεση απειλή και η ρητή χρήση βίας εξασφαλίζουν την κοινωνία της στέρησης και το κράτος διεκδικεί το μονοπώλιο και για τις δύο μορφές βίας. Ο θεσμός της αστυνομίας μάς αρνείται και μας απαγορεύει την πρόσβαση σε κοινούς χώρους για αμοιβαία βοήθεια, εξασφαλίζοντας έτσι ότι ένα σύστημα που βασίζεται σε μια ελίτ που κυριαρχει στα διοικητικά συμβούλια θα αποφασίζει για το πολιτικό και οικονομικό πεπρωμένο μας. Τι καλύτερο παράδειγμα έχουμε, γι’ αυτό το βασικό ρόλο της αστυνομίας στην καπιταλιστική κοινωνία, από την βίαιη κατεδάφιση της La Casita Fieldhouse το καλοκαίρι του 2013. Δεν έχουμε ξεχάσει πώς η κοινότητα Fieldhouse, την οποία υπερασπίστηκαν με θάρρος και διηύθηναν οι γονείς των παιδιών που φοιτούσαν στο δημοτικό σχολείο Whittier, καταστράφηκε από την αστυνομία, που έδρασε κατ’ εντολή των πολιτικών του Δημοκρατικού κόμματος και των επιχειρηματιών. Έχουμε επιλέξει το αστυνομικό τμήμα λόγω της εγγύτητάς του σε αυτή τη σκηνή χυδαίας κρατικής καταστολής. Η La Casita ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα των κοινών και το βάναυσο τέλος της, ήταν μια φοβερή απόδειξη για το ποιούς στην πραγματικότητα υπηρετεί η αστυνομία και γιατί.

Ζούμε σε μια ιστορική εποχή στην οποία οι αντιφάσεις του καπιταλισμού έχουν ενταθεί σε βαθμό πρωτοφανή. Ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και απαράμιλλος όγκος οικονομικού πλούτου παράγονται από μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να πάρουν αρκετά τρόφιμα για να επιβιώσουν από μέρα σε μέρα. Η συνύπαρξη μια τόσο ισχυρής εξουσίας με τόση εγκατάλειψη, είναι η κοινωνία της στέρησης· το προλεταριάτο εμποδίζεται από την απόλαυση και τον έλεγχο των προϊόντων της δημιουργικότητάς του και οι κοινότητες καταστέλλονται για την προστασία της τεχνητής καθολικοποίησης του κεφαλαίου. Αν και είναι ένα μικρό βήμα, έχουμε δημιουργήσει αυτόν τον κήπο για να δημιουργηθεί ένας άλλος κοινοτικός χώρος για να σταθεί ενάντια στην κοινωνία της στέρησης και να αποδείξουμε μέσα από τις πράξεις μας τις πραγματικές δυνατότητες του αποκεντρωμένου κομμουνισμού και των κοινωνικών δικτύων αμοιβαίας βοήθειας. Ενθαρρύνουμε όλους τους ριζοσπάστες που πιστεύουν σε αυτές τις δυνατότητες να ενωθούν μαζί μας στον αγώνα για τα κοινά, για βιώσιμες εναλλακτικές ενάντια στον καπιταλισμό και την κρατική βία.

Μην ζητάτε τίποτα από τους δυνάστες μας, μην απαιτείτε τίποτα από τα αφεντικά και τους ισχυρούς, οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι να μας κρατούν κάτω από το συντριπτικό βάρος της μπότας τους. Πάρτε πίσω τη γη, αναθεωρήστε τη σχέση μας με τα τρόφιμα και γκρεμίστε το σύστημα της περουσιακής κατοχής. Ελάτε να σταθείτε μαζί με το «Food Not Bombs» στη δημιουργική παραγωγή των κοινοτήτων.