Έχω κουραστεί να διαβάζω δεξιά και αριστερά το μόνιμο ρεφραίν του “είμαι περήφανος που είμαι λευκός/μαύρος/κίτρινος κ.λπ. Αν η περηφάνια σου αντλείτε από το χρώμα του δέρματος σου τότε κατά τη ταπεινή μου άποψη είσαι μικρός σαν άνθρωπος. Ήταν απλά μια γενετική τυχαιότητα που γεννήθηκες Έλληνας/Αφρικανός/Ασιάτης και δε πρόκειται να δεχθείς δάφνες πρωτοτυπίας για αυτό! Είναι σαν να λέω πως είμαι περήφανος που είμαι δεξιόχειρας, η ότι είμαι περήφανος που το ύψος μου είναι 1.80. Μπορεί τα παραδείγματα να είναι ολίγον τι ατυχή, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν ισχύουν. Η ουσία παραμένει ίδια, δεν αλλάζει.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει ρατσισμός και προκατάληψη για ανθρώπους που έχουν παραπάνω (η λιγότερη) ποσότητα μελανίνης στο δέρμα τους! Είναι απλά απίστευτο το πως διατηρείτε εν έτη 2014 αυτή η νοοτροπία. Σε όλα αυτά έχουμε και την άνοδο της ακροδεξιάς να μας τάζει λαγούς με πετραχήλια σε βάρος κατώτερων (κατά την ιδεολογία τους πάντα) ανθρώπων και να επωμίζεται το βάρος της σακατεμένης μας χώρας προνοώντας πως θα βγούμε από τη κρίση ενώ ταυτοχρόνως θα “ξεβρομίζει και ο τόπος”. Από τι να ξεβρομίσει ο τόπος; Από τους αλλοδαπούς εγκληματίες; Δε ξέρω αν είμαι αφελής η αθώος σε αυτό το θέμα, πάντως δε βλέπω τους Έλληνες να είναι οι καημένοι που ανέχονται τους μετανάστες. Παντού υπάρχουν οι εγκληματίες. Σε όλες τις χώρες, σε όλες τις φυλές, σε κάθε γωνιά της γης. Το να ισχυρίζεσαι πως “εμείς είμαστε λιγότερο εγκληματίες” είναι απλά μια φθηνή δικαιολογία που δεν έχει καμία βάση στήριξης.
Περήφανοι πρέπει να είμαστε για πράγματα που έχουμε καταφέρει οι ίδιοι και μόνο. Τα προσωπικά μας επιτεύγματα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά σε εμάς και τη κοινωνία όπως το να βλέπεις το παιδί σου να έχει τις σωστές ηθικές αξίες, μια προαγωγή στη δουλειά, μια καλλιτεχνική δημιουργία κ.λπ. Αυτά είναι που μας κάνουν διαφορετικούς σαν χαρακτήρες αλλά φυσικά ίσους σαν ανθρώπους. Δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος. Υπάρχει διαφορετικός και όχι με την άσχημη έννοια γιατί αν ήμασταν όλοι ίδιοι ο κόσμος θα ήταν βαρετός. Μπορούμε να μάθουμε και να διδάξουμε σε όλους ανεξαρτήτου χρώματος και καταγωγής και εκεί τελικώς βρίσκεται η ανθρωπιά που έχουμε μέσα μας ,είτε είναι (δυστυχώς) καλυμμένη με το πέπλο του ρατσισμού, είτε όχι. Όπως είχα διαβάσει κάπου, ο φασισμός γιατρεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός με το ταξίδι…
