Σας χαιρετώ όλους,
Ονομάζομαι Αντόνιο Γκιγιέν και υψώνοντας ψηλά τη γροθιά μου απαιτώ τα δικαιώματά μου ως άνθρωπος. Ξεκίνησα το ταξίδι αυτό έχοντας στο μυαλό μου ακριβώς αυτό το στόχο, που έχει παραμείνει αμετάκλητος μέχρι σήμερα. Πιστεύω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης, επέτρεψε στην αποφασιστικότητά μου να ριζώσει, να μεγαλώσει και να γίνει αγώνας ενάντια σ’ αυτό το τερατούργημα που ονομάζεται Τμήμα Φυλακών της Καλιφόρνιας. Επέλεξα να αγωνιστώ στο κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι επειδή θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη, ή πολιτικό κρατούμενο, ούτε μπορώ να ισχυριστώ πως είμαι ένας προοδευτικός διανοούμενος ή άνθρωπος με συνείδηση, άλλωστε δεν έχω κερδίσει ακόμα το δικαίωμα να πω κάτι τόσο τιμητικό για τον εαυτό μου. Αντίθετα είμαι απλά ένας άνθρωπος, ένας συνάνθρωπος δικός σας που έχει κουραστεί με τη συνεχόμενη κακοποίηση και τις αποτρόπαιες συνθήκες που μολύνουν τη σκοτεινή γωνιά αυτού του κόσμου που λέγεται ‘απομόνωση’. Είμαι ένας από τους πολλούς κρατούμενους που θεώρησαν ως αναγκαία και ηθικά σωστή την αντίδραση και τη συμμμετοχή μας στην απεργία πείνας. Παρόλο που νιώθω ότι είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα, ταπεινά θα δεχτώ μέρος του βραβείου ‘partners in liberation’, και αυτό μπορώ μόνο να το κάνω εκ μέρους όλων αυτών που με τη θέλησή τους θυσίασαν την υγεία και την ευημερία τους για τη βελτίωση των συνθηκών όλων των κρατουμένων και προς τιμήν αυτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας. Η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι ακόμα πολλή σ’ αυτό το μεγάλο αγώνα, και πολλοί από εμάς, μέσα και έξω από τις φυλακές, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που θα βρούμε μπροστά μας. Δεν θα είναι εύκολο και πολλά από αυτά που απαιτούμε μπορεί να μην ευοδώσουν όσο είμαστε ζωντανοί, αλλά αγωνιζόμενοι μαζί θα κάνουμε τη διαφορά. Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τις οικογένειες, τους φίλους και τους υποστηρικτές που βαδίζουν αυτό το δρόμο μαζί μας, που αγωνίστηκαν εκ μέρους μας και ως αποτέλεσμα θυσίασαν πολλά για τον αγώνα. Χωρίς εσάς θα είχαν καταπνίξει τις φωνές μας και η μοίρα μας θα ήταν προδιαγεγραμμένη. Με κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, θέλω να πω ένα ‘ευχαριστώ’.
Με Δύναμη και Σεβασμό,
Αντόνιο Γκιγιέν.
Το γράμμα αυτό, διαβάστηκε από την δικηγόρο Azadeh Zohrabi στην τιμητική βράβευση των κρατουμένων που συμμμετείχαν στην ιστορική απεργία πείνας το καλοκαίρι του 2013 στην Καλιφόρνια και της οργάνωσης Hunger Strike Solidarity Coalition, απο το Δικηγορικό Σύλλογο του Bay Area στο Σαν Φρανσίσκο. Η τιμητική πλακέτα βραβεύει τους προαναφερθείς ως ‘σύντροφους για την απελευθέρωση’, για τον ‘ακούραστο αγώνα τους για κοινωνική δικαιοσύνη’.
Οι αγωνιστές κρατούμενοι στο νοσοκομείο Άγιος Παύλος, μετά από 43 μέρες απεργίας πείνας και αποχής από τα φάρμακα, δεν πήραν τιμητική βράβευση από κανένα δικηγορικό σύλλογο, ούτε έγινε κάποια προσπάθεια από πλευράς πολιτείας να σεβαστεί την ύπαρξη και τα δικαιώματά τους μέσα από την αναγνωριση των αιτημάτων τους. Δεν τους προσφέρθηκε κανένα υγιές περιβάλλον διαβίωσης ούτε η κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η αμέλεια, η απανθρωπιά, η εκδικητικότητα και η χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο μέσα στην αδιαφορία της πολιτείας, δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της ‘δημοκρατίας’. Τέτοια δημοκρατία δεν τη θέλει και δεν τη χρειάζεται κανείς.
Πηγή
Το γράμμα του Αντόνιο Γκιγιέν
http://www.youtube.com/watch?v=QELB7yrcViQ
Η βράβευση των κρατουμένων
http://sfbayview.com/2014/lawyers-guild-honors-prison-hunger-strikers/#.U2GCSDIoMB0.twitter
